Broken

Revenge

Günlerdir Harry'le konuşmuyordum ama o hergün beni takip ederek onu özlememi engelliyordu.
Bana söylediklerinden sonra yüzüne bakmak istememiştim.Evet,Ezra ilgi çekiciydi ama asla Harry'le birlikteyken onu aklımdan geçirmemiştim.
"Lexi."
Sonunda günlerdir duymadıgım sesini duymuştum.Kolumdaki eline baktım.Ona dönüp gözlerine bakmak istemedim ama başka secenegim yoktu.
"Harry." gülümsedim.
"Konuşabilir miyiz?"
"Tabi."
"Seni eve ben bırakırım." arabasını işaret etti.
"Tamam."
Arabaya bindiğimizde.5 dakika boyunca sessizlik hakimdi ama sonra arabayı durdurdu.
"Özür dilerim.Öyle demek istememiştim."
"Her seferinde öyle demek istememiştim diyorsun."
"Çünkü öyle! Kendimi kontrol edemiyorum!"
Sakin kalmayı denedim "artık daha fazla kavga için gücüm kalmadı.Bağırma."
"Her zaman kavga edeceğiz.Biz buyuz."
"O zaman ben artık biz olmak istemiyorum Harry.Şimdiye kadar degişmeni istemiyordum ama artık bazı şeyleri düşünmen gerek." yeni başlayan yağmurun damlaları arabanın camını ıslatıyordu.
"Biz olmaz istemiyor musun?"
"Sanmıyorum."
Elimi tuttu "neden hala takıyorsun?"
Yüzüğe baktım "ben-unuttum-yani-bilmiyorum."
"Lexi.Seni seviyorum,sende beni seviyorsun."
"Evet ama bu şekilde devam edemez.Her defasında daha kötüsü olamaz diyorum ama oluyor."
Arabayı çalıştırdı "bizim-"
"Hayır.Bizim için uygun olan hayat bu değil.Belki çok saçma olduğunu düşüneceksin ama ben bir aile kurmak istiyorum Harry.Bunun için planlar yapıp,hayaller kurmayı istiyorum.Artık erkeklerden yoruldum ve doğru birini bulmak istiyorum.Kesinlikle bu şekilde yaşayamam."
Arabayı evimin önünde durdurdu "ne istediğini bilmiyorsun.Daha önce değişmeni istemiyorum diyordun şimdi değişmemi istediğini söylüyorsun.Önce kendin karar ver Lexi."
"Ben kararımı verdim.Sakin,kibar,bana değer verecek birine ihtiyacım var."
"Ben sana değer vermiyor muyum?"
"Değer verdiğin bir insanı seni aldatmakla suçlamazsın." gözyaşlarım yanaklarımı yakmaya basladiginda agladigimi fark ettim "kesinlie sen oyle biri degilsin ve ben yoruldum.Hayatimda oldugun bir kac ay simdiye kadar yorulmadigim kadar yorulmama sebep oldu."
"Değişemeyeceğimi biliyorsun.Deniyorum."
Kafamı salladım "üzgünüm."
Arabadan inmek icin hareketlendigimde kolumdan yakaladi "ne icin uzgunsun?"
"Biten iliskimiz icin."
Kolumu kurtararak arabadan indim.Hemen arkamdan indi ve oylece bana bakmaya basladi.
"Yapamazsın."
"Bıktım! Anlamak istemiyorsun! Her zaman karşımıza birileri çıkacak,bir şey olacak korkusu bana acı veriyor! Yeter!"
"Evet anlamak istemiyorum! Çünkü bunu kabullendim! Bu şekilde yaşamayı kabullendim!"
Arabanın etrafından dolanarak yanına gittim "ben kabul edemem."
Ona dikkatle baktım.Yağmur saçlarının şeklini bozmuş,küçük ve çaresiz bir çocuk gibi görünmesini sağlamıştı.Bu şekilde karşımda dururken onu terketmek hayatımın en zor şeylerinden biriydi.
"İkimiz içinde iyi olanının bu olduğunu düşünüyorum."
"Değil.Biliyorsun."
Hıçkırıklarımı engellemek için verdiğim büyük savaşı kaybetmeye başlıyordum "yapma,lütfen."

HARRY

Hayatımdaki en güzel şeyi kaybedemezdim.Bunu yaparsam kendimden nefret ederim.Onu hayatımda tutmak istercesine kollarından tuttum.Gitmesi benim için bir son olurdu.
"Hayatım bu kadar senden ibaretken bitemez."
"Bu konusmayi yapmak aklimda yoktu ama bitmek zorunda.Yalvaririm,izin ver."
"Hayır."
Geri çekildi ve o an gerçekten evine gitmek için çaba gösterdiğini anladım "kalbim parçalanacak biliyorum ama bitti Harry.En büyük acım bu olacak ama bitti."
Kollarını serbest bıraktım.Ona söylemek istediğim binlerce cümle vardı ama hepsi boşunaydı.Bunun yerine tek bir tanesini söylemeyi tercih ettim.
"Seni seviyorum!"
Kapının önündeyken durdu.Bana baktı ve tekrar yürümeye devam etti.Beni görmüyormuş gibi davranamazdı.
"Lex!"
"Git!" evin kapısını açmayı deniyordu.
"Evlenelim! Hemen! Ailemiz olur! Başkalarını düşünmek zorunda kalmayız!"
Bir süre sabit durduktan sonra bana baktı.Elindeki anahtarı fırlatarak bana doğru koşmaya başladı.Açık bahçe kapısından geçtiğinde onu görmem daha kolay hal almıştı.Üzerime atlayarak kollarını boynuma sardı.
"Seni bırakmayı nasıl düşündüm bilmiyorum."
"Bırakma" kollarımı etrafına sararak ayaklarını yerden uzaklaştırdım "çünkü ben seni bırakamam."
"Seni seviyorum."
"Seni seviyorum."
Hayatımda asla yapamayacağımı düşündüğüm şeyi bana hayal ettirmişti.Bir aile kurmayı bana hayal ettirmişti.Onunla çok güzel bir hayatımız olacaktı.Her gece en son onu görecek,her sabah onunla uyanacaktım.Gözleri benimkilerle buluştuğunda onun bir çeşit büyüsü olduğuna inandım.Yağmur onu ıslatarak bütün mükemmelliğini ortaya çıkarmıştı.Ona gerçekten aşıktım.