ඒක බිම්බස්සන්ගෙ භාෂාව.
"ඇයි වචන එලියට එන්නෙ නැද්ද ඕෂධ?"
"නෑ නෑ අයියෙ.මට ආයෙ ඌව හම්බුනේ නෑ."
මං එහෙම කීවෙ අහක බලාගෙන.මොකද කීවොත් මට තේරුනා සයාශ් අයියා බොහොම වුවමනාවෙන් මගේ දිහා බලන් ඉන්නවා කියලා.
අනික..
මට ඌ දිහා කෙලින් බලන වෙලාවට අමුතු මෙව්වා එකක් දැනෙනවා.
"මොකෝ තරහ ගිහින්?"
"තරහ ගිහින් නෙවෙයි අයියෙ."
"එහෙනම්?"
"මොකුත් නැහැ"
යාහ්හ්.. මේ යකාට ඇයි කටවහන් පාඩුවේ ඉන්න බැරි.මූ මෙච්චර වෙලා මාව නොදැක්ක ගානට ඉඳලා දැන් මෙතන කියවගෙන එද්දි මට ඩෝං යන එක සාධාරණ නැද්ද ඉතින්.අනික මූ ඕන්නැති මගුලක් ගැනනෙ අහන්නෙ මේ වෙලාවෙ.
"අයියෙ? ඔයාගෙ ටීෂර්ට් එකේ මඩ ගෑවිලා"
මං එහෙම කීවෙ ඌ ඇඳගෙන හිටිය සුදු පාට ටීෂර්ට් එකේ කොනක දුඹුරු පාට මඩ පැල්ලමක් තියෙනවා දැකපු හින්දා.අනික මටත් සැක හිතුනා මූ වලවල් හාර හාර මොන මගුලක් කරනවද කියලා කවුද දන්නෙ.
"ම්.."
"අයියා මොනාද කර කර හිටියෙ එලියෙ?"
"පැල වගයක් හිටෙව්වා ඕෂධ"
"මොකක්? මේ හතට විතර පැළ හිටවන්නෙ කවුද අනේ?"
"දවල් ටිකක් වැස්ස හින්දා යාඩ් එකේ තිබ්බ කපුරු පැලවගයක් පාත් වෙලා තිබුනා.ඒකයි එලියට ගිය වෙලේ ඒ ටික හරිගැස්සුවේ"
මූ මාර එකෙක්නෙ.මටත් හිතාගන්න බැරි මූ ඇත්තටම දඩ එකෙක් ද එහෙමත් නැත්තම් මං වගේ ලාමකයෙක්ද කියලා.මූ ෆෝම හෙඩා විදියට දඩ පොරක් කියලමයි මට හිතුනෙ.ඒත් කවද්ද ඒ වගේ උන් කපුරු පැල හිටෙව්වෙ යාඩ් එකේ.
"උඹ පැළ හිටවන්නත් ආසද අයියෙ?"
" ආසාවක්මත් නෙවෙයි.ඒ ටික මම ස්නෝවි වලදාපු තැන හිටෙව්වෙ දැන් සති තුනකට විතර උඩදි"
"මොකක්? කවුද ස්නෝවි?"
ටිකෙන් ටික අපේ චැට් එක දුරදිග ගියා.ස්නෝවි කියන්නෙ සයාශ් අයියලා දිහා හිටිය සුදු පාට හිම ගොඩක් වගේ බූල් පිරුණ පූස් තඩියෙක්.
YOU ARE READING
මණ්දාකිණි | BL | Horror | Ongoing
Non-Fiction"සමහර හිත් මුණ ගැහෙන්න ආත්ම ගානක් පෙරුම් පිරුවත් මදි" "ආත්ම ගානක් වුනත් මොකෝ මුණ ගැහෙනවනම්?" "දවල් හීන මවන්න එපා බං!" -24.10.30
