මණ්දාකිණි | BL | Horror | Ongoing

26.

මගෙ කටින් මට විරුද්ධව පිට වුන සමහර වචනවල තේරුම මමවත් දන්නැතු ඇති.ඒත් නොදැනුවත්වම හරි මං ඒ කීවෙ මට කියන්න ඕනිම වෙලා තිබ්බ දෙයක්.

"ඕෂධ! උඹ මගේ මල්ලි නෙවෙයි! මං ඒක දන්නවා!"

මලක් වගේ හිටිය මුට එකපාරටම යක්ෂාරූඪ වෙලා ගියානෙ යකූ.මං වැරදි දෙයක්වත් කිව්වද මුට.

"ස්.. සොරි අයියෙ,මං.. මං ඒක හිතලා කීවෙ නෑ"

"ඕෂධ උඹට ප්‍රශ්නෙ තියෙන්නෙ මගෙ මල්ලි ගැනනම් මේකත් දැනගනින්! මං ඌව මැරුවා!! මං මිනීමරුවෙක්!"

ඕෂධයෝ... මොකද්ද මිනිහො මේ කළේ? ඇයි දෙයියෙක් වගේ හිටිය නෙතෘ අයියව එකපාරටම යකෙක් කරගත්තෙ? ඌ එකපාරටම මට කෑගහද්දි මට ගොඩක් බය හිතුනා.මොකද කීවොත් මං ඒ වගේ දේවල්වට කැමති නෑ.මං වගේ childish පොරක් ඔය වගේ දේකට බය නිවුනොත් තමා පුදුමෙ.

මං ගොඩක්ම ආස කරන දේවල් තමයි ඉක්මනටම මගෙන් ඈත් වෙලා යන්නෙ.ඒක හින්දා මට හිතෙනවා මං ලොකු වැරැද්දක් කළා කියලා.

"අනේ අයියෙ,සොරි.. සොරි.. ප්ලීස් මං වඳින්නම් ඕක නවත්තගන්න!"

මං අත් දෙක එකට කරලා උගෙන් වැඳලා ඉල්ලුවේ කෑගහන එක නවත්තගන්න කියලා.මට වෙන කරන්න දෙයක් තිබ්බෙ නෑ සගෝ.ඇවිලෙන ගින්නට පිදුරු දාන්න බෑනෙ මට.මං දන්න තරමින් සයාශ් අයියව සන්සුන් කරගන්න මට කරන්න තිබුනෙ එකම එක දෙයයි.ඒක හින්දා මම දෙපාරක් හිතන්නැතුව ඌව හග් කරගත්තා.

මෙතන මං දන්නැති දේවල් කොච්චරක් තිබුනත් ඒ දේවල් දැනගන්න මට ආසාවක් නෑ.මොකද කීවොත් ඒ දෙයින් කෙනෙක්ගෙ හිත රිදෙනවනම් මට කාගෙවත් හිත් රිද්දලා නිකන් වචන එලියට ගන්න වුවමනා නෑ.සර්ව සාධාරණ මිනිහෙක් විදියට මං මට වඩා අනික් අය ගැන හිතනවා.ඒක මගේ ජීවන ප්‍රතිපත්තියක්.

මං ඒ කරපු දෙයින් පස්සෙ සයාශ් අයියා ගොඩක් සන්සුන් වුණා.ඌ මට කීවෙ එකම එක දෙයයි.

"ඇතුළට යං ඕෂධ"

මාත් ඉතින් ඒ අණ පිළිපැදලා කෙලින්ම ගේ ඇතුළට ගියා.ගිහින් කෑම මේසෙට ලෑන්ඩ් වුණා.ඊට පස්සෙ සයාශ් අයියත් මගේ පියවරම අනුගමනය කරලා ඇවිත් කෑමට මේසෙට ලෑන්ඩ් වුණා.ඒ වෙලාවෙ ගංගා නැන්දා එතන හිටියෙ නෑ.එයා කෑම ටික ලස්සනට බෙදලා තියලා ගේ අස් කරන්න කියලා උඩ තට්ටුවට ගිහින්.ඒ අතරෙ අපි කෑම කන්න පටන් ගත්තා.