මං ඇත්තනෙ ඉතින් කීවෙ.පොඩි කැරකිල්ලක් ආවා කියලා ඔච්චර බය වෙන්න ඕනියැ බොරුවට.හැබැයි ඉතින් සයාශ් අයියනම් මටත් වඩා බය වුනාද කොහෙද මං ගැන.
"ඕෂධ බේබි... ලොකු බේබිත් එක්ක ගියානම් හරි නේද?"
"මට ඉහෙන් බහින ලෙඩක් නෑ අනේ.බොරුවට හොස්පිට්ල් යන්න ඕනි නෑ.මං ලෙඩක් හැදීගෙන එනවා වගේ දැනුනොත් කියන්නම්කො දෙන්නටම"
මගේ කතා අහලා ගංගා නැන්දටයි නැන්දගෙ ලොකු බේබිටයි දෙන්නටම හිනා.
"හවස් වෙලා ගෞරවී අක්කා එනවා කීවා ඕෂධව බලන්න"
"ඇහ්? ආ.. අද ඉරිදා නේද? දැන් අක්කා ඇහුවම ඇයි ක්ලාස් ගියෙ නැත්තෙ කියලා? මං කියන්නද අයියා යන්න දුන්නෙ නෑ කියලා?"
"ආ හා.. ආස ඇති! දැන් මමද යන්න දුන්නෙ නැත්තෙ උඹද වැඩිපුර නිදාගත්තෙ?"
"ම්.. මම තමයි"
"ඒකනෙ? ඕවට බොරුවට මාව අල්ලන් එන්න එපා ඕෂධ බේබි!"
යාහ්හ්.. ඒ පාර විහිලු කරන්නත් පටන් ගත්තද.දැන් නම් හොඳටම ඇති සයාශ් අයියෙ.දවසක මට මෙහෙ ඉඳලා පිස්සු හැදුන්නැත්තම් ඇති.අර කතාවකුත් තියෙනවනෙ පොතක් පිට කවරෙන් මනින්න එපා කියලා.මූත් වෙලාවකට අන්න ඒ වගේ පොතක් තමයි.වෙලාවකට ගලක් වගේ පෙනුනට තව වෙලාවකට මූ ජෝකර් කෙනෙක්ටත් වඩා විහිලුයි.තව වෙලාවකට පොලිස්කාරයෙක් වගේ සැලකිලිමත්.තව වෙලාවකට...
කියන්න ඕනි නෑනෙ.ඔයැයියලා ඕන එකක් හිතාගන්නලා.
ටික වෙලාවක් වාඩි වෙලා හිටියට පස්සෙ මට තිබ්බ අවුලත් හරි ගියා.ඊට පස්සෙ මම ඉස්කෝලෙ වැඩ වගයක් කරන්න කියලා කාමරේට ගියා.ඒ අතරෙ සයාශ් අයියත් පාඩම් කරන්න කියලා උගෙ කාමරේට ගියා.
හැබැයි..
විනාඩියක්වත් යන්න කලින් ඌ මාව හොයන් ආපහු ආවා.
"Excuse me, Oshadha baby..."
සිරාවටම මං ගැස්සිලා ගියා.බැලින්නම් සයාශ් අයියනෙ දොරත් හෙමීට එහාට කරගෙන කාමරේට රිංගලා තියෙන්නෙ.
මොනා වුනත් ඒ ස්වරේ නම් මට එච්චර ඇල්ලුවේ නෑ හැබැයි.
"අහ්,මේ මොකෝ? එකපාරටම චූන් වුනාද අයියෙ?"
YOU ARE READING
මණ්දාකිණි | BL | Horror | Ongoing
Non-Fiction"සමහර හිත් මුණ ගැහෙන්න ආත්ම ගානක් පෙරුම් පිරුවත් මදි" "ආත්ම ගානක් වුනත් මොකෝ මුණ ගැහෙනවනම්?" "දවල් හීන මවන්න එපා බං!" -24.10.30
