ඇත්තටම සයාශ් අයියගෙ මල්ලි කෙනෙක් වෙන්න මම සුදුසු නෑ.මගේ ජීවිතේ පුංචි කාලෙ ඉඳන්ම අපැහැදිලි එකක්.අම්මයි තාත්තයි නැතුව අත්තම්මලා එක්ක හැදුන මම හැමදාම මල්ලි වුනේ අම්මා කෙනෙක් වගේ මාව බලාගන්න මගේ අක්කට විතරයි.
ඒ ඇරෙන්න අපිට හිටිය නෑදැයොන්ට මම නිකන්ම නිකන් බොළඳ කොල්ලෙක්.සමහරුන්ට මම හොඳ යාලුවෙක් වගේ පේද්දි තවත් සමහරුන්ට මම වෛරක්කාරයෙක් වගේ පේනවා.එහෙම බලද්දි මම සයාශ් අයියලගෙ ජීවිතවලට ගැළපෙන කෙනෙක් නෙවෙයි.
"ඇයි උඹ දැන් එහෙම කියන්නෙ?"
"අයියට මල්ලි කෙනෙක් ඉඳිද්දි මට ඒ තැන ගන්න ඕනි නෑ.අනික මෙච්චර කාලෙකට මම දැකපු හොඳම සහෝදරයා තමයි උඹ.අක්කට පස්සෙ මම වැසියෙන්ම විශ්වාස කරන්නෙ උඹව අයියෙ"
මගෙ හිතේ ඒ වෙලාවෙ තිබුනෙ ලොකු පසුතැවීමක්.ඒක හින්දා මගෙ කටින් පිටවුනේ අසාමාන්‍ය විදියට නිවිච්ච වචන.අනික මේ ගෙදර වෙන කිසිම සද්ද බද්දයක් නැති හින්දා මට මගේ කටහ‍ඬම ආයෙ ආයෙ දෝංකාර දිදී ඇහෙන්න පටන් ගත්තා.සයාශ් අයියා තවමත් හිටියෙ ඇඳ උඩ.
මගේ මූඩ් එක අවුල් කියලා පොර හොඳටම දන්න හින්දද කොහෙද ඒ වෙලාවෙ සයාශ් අයියා මගේ මූණ දිහා නොබලා ඇඳේ ඉඳන්ම මට බැක් හග් එකක් දුන්නා.
මං හිතුවෙ නෑ මම ඒකට කැමති වෙයි කියලා.හැබැයි මගෙ හිතේ අකමැත්තක් තිබුනෙත් නෑ.ඒක හින්දා මම සයාශ් අයියට දිගටම මාව හග් කරන් ඉන්න ඉඩ දුන්නා.තෙමිලා නාගෙන සීතලේ හිටිය මට ඒ වෙලාවෙ උගෙන් ලොකු උණුහුමක් දැනුනා.ඒක මගෙ හිතටත් ලොකු හයියක්.මට දැනුනෙ අම්මයි තාත්තයි මගේ ළඟ ඉන්නවා වගේ හැගීමක්.
"උඹේ ඔය පුංචි හිතට මේවා තේරෙන්නෙ නෑ ඕෂධ.හැබැයි උඹව මට මල්ලි කෙනෙක්ට වඩා වටිනවා.ඒක හින්දා ආයෙත් මට නොකියා මගෙන් ඈතට යන්න හිතන්නවත් එපා"
මාව හග් කරගත්තා මදිවට සයාශ් අයියා මගෙ කණට කරලා රහසින් එහෙම දේකුත් කීවා.දැන්නම් මම අම්බානෙක රතු වෙලා ඇති.මොන මගුලකට මම ඕව' සෙන්සිටිව් එකෙක් වුනාද මංදා.ඒක හින්දා මගේ ස්නායු පොඩි දේකට වුනත් ටක් ගාලා රිඇක්ට් කරනවා මොන විදියකින් හරි.
YOU ARE READING
මණ්දාකිණි | BL | Horror | Ongoing
Non-Fiction"සමහර හිත් මුණ ගැහෙන්න ආත්ම ගානක් පෙරුම් පිරුවත් මදි" "ආත්ම ගානක් වුනත් මොකෝ මුණ ගැහෙනවනම්?" "දවල් හීන මවන්න එපා බං!" -24.10.30
