MEMORIES WE CAN'T FORGET

CHAPTER 1

Ito yung oras kung saan masasaya ang bawat estudyante dahil may free time sila para makita ang kani-kanilang mga crush sa campus — ANG RECESS.

Recess time is one of my favorite times when it comes to school, not because I can see my crush kasi wala naman ako no’n ( one of my ESP teachers said that if you don't have a crush abnormal ka. But I don't believe in that theory of them, I have my own gender). but because I can buy and eat whatever I want. Buy and eat lang us, pero ang pinaka ayaw ko sa lahat ng tinda sa canteen ay yung sinasabi nilang isang kagat tinapay lahat ( hamburger) is real.

Halos mag sisiksikan ang lahat parang lang maka bili ng kakainin nila dahil mag t-time na at kailangan na nilang bumalik sa kani-kanilang mga classroom, habang ang mga babae sagilid naman ay tinitigan si Alvrighten na Albay. ano bang meron sa kaniya? I can't see his handsome face kasi wala naman siya non. Feeling pogi eh malabo naman ang mata niya. Feeling nerd eh hindi nga alam na ang topic namin this first quarter is all about the... The... Basta about siya sa... Nakalimutan ko, pake mo? My story is all about my teenage teenagejan kaya it’s not important if I don't know kung anong ituturo saamin, kidding— haha, hindi ko rin pala alam.

“ Isa pong siya.“ Turo ng katabi kong bumibili sa lalaking nag titinda. May itsura naman yung lalaki kaso bakit parang ang cold niya? I don't want to ask someone’s life or personal issues, lalo’t may sarili naman akong buhay. Ika nga nila, mind your own business.

“ First day of school palang marunong ka ng mag first move ah!“ Biro ng baklang nag titinda, masiyado silang madaldal, hindi ba nila nakikita na there's more students here that are waiting for their attention, because we are all hungry? Ayst, Nagutom.

“ Pati ba naman nag titinda manhid na, kuya! Ang dami pa namin dito.“ Sambit ng babaeng ang hawak hawak naman ay lipstick, pero may muwang naman siya kahit papaano. Tama ’yan, beh! Ipaglaban mo ang karapatan natin, charot.

“ Isang coke nga kuyang bakla.“ Sambit ko sa nag titindang bakla.

“ Ayaw mong ma stroke ah, kape ka nalang.“ Alok ng isa pang tindera.

“ Nanay, I chose the coke ’cause I am so thirsty then, you just want me to buy that coffee? Papatayin ako niyan, unang inom luto agad lalamonan ko niya.“ Biro ko sa matandang nag titinda habang naka ngiti. Inaabot ang pera kong 1k sa bakla na ikinanganga niya.

“ Ining, para tayong nasa tricycle lang. Barya sa umaga, papel sa gabi, ok?“ Sambit ng bakla kaya nginitian ko nalamang ito at binigay ang bente pesos ko, unless nandirito pa kayo pag sapit ng gabi, ateko.

Pasalamat siya at may sukli pa saakin si manong driver kanina kahit na ang tagal niyang mag drive.

“ Excuse me, mawawala ang beauty ko sainyu.“ Sambit ko. Beauty pero hindi naligo sa first day of school.

Papunta na ako sa aming classroom nang mabangga ako sa dibdib ng isang.... lalaking? Tinignan ko ito at nag bigla ako, bwst. Lalaking parang hindi tao kasi na sa pangalan palang ay para na siyang Lugar, sana alam mo na kung sino siya. Ang nag iisang Alvrighte Cramisor Madzala sa buong campus that has a unique name (Sabi niya ’yun, inulit ko lang).

“ Kung minamalas nga naman! Makakabangga nanga lang sa dibdib ng lalaki sa mukhang Lugar pa.“ Reklamo ko sa lalaki habang naka kunot nlong naka titig sa kaniya.

“ At least hindi ako kasing tanga mo, wala na bang mapa sa google ngayon at hindi mo malaman laman kung saan ka ba dapat dadaan?“ Pikon na tanong nito, akala mo kung sinong tao dito sa campus eh, hindi naman anak ng may-ari! Pukpokin kita eh, hindi ka naman anak ng gobyerno, masiyadong feeling.

“ Wag kang mag-alala, papalag’yan ko ng mapa ang school na’to para naman makita ko kung saan ako lulugar!“ Pasigaw kong sambit sa lalaki at hinayaan itong naka tayo lamang sa daanan kung saan nakatitig ang lahat ng mga estudyante sa panget niyang mukha.