MEMORIES WE CAN'T FORGET

CHAPTER 12

Recess na’t kakatapos lang mag turo ng aming TLE teacher, ibibigay ko na din sana kay ma’am Lalita ’yung mga quizzes since tapos naman na akong mangulekta kaso inaya ako ni Alvrighte dito sa canteen para daw may ice candy date kami (pero joke lang niya ’yun) apaka walang taste netong lalakeng ’to if ever na may liligawan siya.

“ I want space, give me a space.“ Reklamo ko kay Alvrighte habang dikit na dikit ito saakin na akala mo eh may mag tatangkang aagaw ng inuupoan niya dito sa loob ng canteen.

“ Ayan, space.“ Sambit nito at binigyan niya nga ako ng space pero mas malaki pa ata ang daliri ko sa binigay niyang space sa pagitan naming dalawa.

“ Tanga mo talaga, space naba ’yan para sa’yo?“ Mataray at inis kong tanong sa kaniya.

“ Yes, doesn't it look like a space for you? You haven't said that you want a wide space.“ Sambit niya, niluluko ata ako nitong lalaking ’to.

“ You— ARGHH! Pervert.“ Inis kong sambit at pumonta na lamang sa ibang upoan ngunit sumunod padin ang lalaki saakin, is this guy making fun of me? Naiinis ako.

“ Why are you avoiding me?“ Tanong nito saakin habang maamo ang kaniyang mukha, please... Don't look at his face, he looks like...

“ You look like a puppy, ’yung may galis.“ Sambit ko at lumayo sa kaniya ng kaunti pa, is this guy psycho? Sometimes maayos naman ang utak niya, he is a cold person but sometimes... Sometimes he looks like a... dust.

“ I am your puppy and you will be my cattie.“ He said cutely, don't... don't.... I need to play the music, please, Please, please (just the please ’cause I am not s hb), heart broken ’yan, tsk.

“ Kadire.“ Pananaray ko at kumain nalang ng ice candy, wala pang bawas ’yung hamburger kong issng kagat tinapay lahat.

“ Kuya, what's your name? My kaibigan is asking kasi.“ Napa lingon ako sa magandang babae may pagka baby face and Alvrighte is now smiling at her, ano naman? I don't like him, I am not jealous, I am so young to get jealous.

“ Using the conyo accent while she literally can't pronounce the english word that she wanted to say, tsk.“ I murmured.

“ Are you saying something, cattie?“ Tanong ni Alvrighte saakin kaya gulat akong lumingon sa kaniya, is he kidding me again? Nakakadiri ’yung tawag niya saakin pero namumula ako ngayon... No, no, no, no. You can't blush just because of that little reason, “ I am puppy, the puppy of my cattie.“ Dugtong pa nito sa kaniyang sinabi habang seryuso ang kaniyang expresyon.

“ Are you kidding me? You used the puppy and cattie?“ Naka taas kong kilay na tanong pero gusto ko talaga ngumiti.

“ Didn't you hear it? Fine, I’ll repeat it. I am the puppy of my cattie, the puppy of my cat—“ Hindi ko na pinatapos ang kadugtong nito ngayo’y naka tingin na ang mga tao dito sa canteen kaya tumayo na ako at umalis sa tabi ni Alvrighte habang pasinpleng ngumingiti, Manahimik ka Brianelyn.

“ Why did you avoid me again? Iniwan mo pa ako my cattie “ Reklamo ng lalaki, mabilis niya akong naabutan dahil hindi pa naman nag iisang minuto akong nag lakad kanina.

“ Can you stop calling me cattie? I am not an anim—“ Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng mag salita ang lalaki.

“ Yes, you’re not an animal ’cause you are my cattie, and even though you say that, I will always repeat it every second or minute that I am talking to you.“ Sambit nito, tumingin ako saaking kanang bahagi at pasimple ulit na kinikilig, shesss.

“ Baket may sarele na ekeng wettped stery.“ Bulong ko habang naka ngiti, I imagine how Wattpad fictional characters are being childish to their women, shesssss ( I can't).