MEMORIES WE CAN'T FORGET

CHAPTER 16

Gabi na at mas dinapoan ako ng hiya, paano ba naman ay paulit-ulit ang pag check ni tita at Alvrighte saakin dito, hindi ko nga alam if ever na may picture na ako sa cellphone niya para tuksoin ako this upcoming Monday.

“ May assignment tayo, diba?“ Tanong ko kay Alvrige at inayos ko ang aking pagkakaupo.

“ Yes, so don't stress yourself at... mag pahinga ka ng maayos para sabay na tayong gumawa bukas, we both have a lot of time tomorrow if you’re gonna be fine.“ He said and smiled, it's just like he is giving me a chance to just think about my own health.

“ Noted, puppy tuko.“ I said sweetly and chuckled.

I noticed his face was blushing this time, magaling na ata akong mag pakilig ngayon ah, try ko nga sa aso (charot) hindi pala yun tao.

“ Your face is turning read.“ Panunukso ko sa kaniya.

“ No, it's just a fake blushing face. “ Pagrarason pa nito, hindi naman ako uto-uto para mag rason pa siya, tsk. But I understand him, gawain ko kasi ’yan minsan.

Napansin ko ang pagod at inaantok nitong mga mata.
“  Hindi ka pa inaantok?“ Tanong ko kahit alam ko namang oo na halos kasi gabi na at kanina pa ata siya pabalik-balik dito para bantayan ako eh.

Ipinikit niya ng mariin ang mga mata niya, hindi ko alam kung napansin niyanng tinitigan ko siya “ No, how about you? You should take a nap now.“ He said softly.

“ Gusto ko ng music.“

“ I can sing for you to sleep.“ He said.

“ Dito ka ba natutulog?“ Bigla kong tanong.

“ Yes, pero sa sofa nalang ako matutulog since you are here.“

Ang sama ko na ba? Kaya niya bang matulog ng hindi gumagalaw sa sofa, para hindi lang mahulog? Ayuko kaya ng gano’n.

“ Sorry, pero itatry kong maka uwi na buk—“ He cut my words.

“ No, they might hurt you again, hindi mo ba nakikita ’yang pasa mo sa mukha? Kung gusto mo lang ngang pakasohan ’yan na lolo mo because of what he did to you, I will support you.“ Ani ng lalaki, kaso masiyado ng matanda ang lolo ko para iparanas pa sa kaniya ang mga paghihirap sa selda, at may kapit din siya, kaya if ever na gustohin ko man, wala naman akong laban.

“ Pfft, ’wag na. It's just a piece of my fear, wala pa sa kalahati iyon.“ Mangangalahati palang.

“ Don't be so reasonable.“ He said. I chuckled.

“ I am not being reasonable, I am just telling the truth.“ I said. Bumalik ako saaking pagkakahiga at tinitigan ang lalaki.

“ I think, you intentionally want me to melt.“ He said and I  chuckled again.

“ Apaka assuming mo.“

“ At least you're smiling.“ He said like he got the best gift ever.

“ I want to sleep, inaantok na ako.“ Pagbabago ko sa usapan.

“ You can sleep now, tutulongan mo pa ako sa assignment natin.“ Pagbibiro nito.

“ Good night.“ Sambit ko at ipinikit na ang aking mga mata, naramdaman ko ang pag ayos niya sa kumot ko at pag hawak niya sa aking buhok.

“ Good night.“ He said and I smiled at him, napaka mabait niya. In just a few weeks, he suddenly caught my extesion, ’yung tipong kulang nalang ay manginig ako sa kilig kung sakalin mak kuryente man ako, charot.

Ang araw ko ngayong sabado ay napaka simple lang, parang isang pitik lang ay lumilipas na kaagad ang oras dahil sa naka ilan na akong tulog. Para ding panaginip ng magising ako kagabi ng madaling araw, at si Alvrige ay tulog na tulog habang naka sandal lamang ang kaniyang ulo sa kama, puwedi naman kasing mahiga naupo pa, lakas ng trip, pero natulog ulit ako kagabi ng may ngiti saaking mga labi.