MEMORIES WE CAN'T FORGET

CHAPTER 9

“ We are not in the pa—“ Hindi ko din natapos ang sasabihin ko ng makita kong nasa loob na pala kami ng park habang nag lalakad.

“ See? We're already here at the park.“ Sambit nito habang tinuruto at naka tingin sa park.

“ I didn't ask you.“ Mataray kong sambit at iniwan ito sa kaniyang kinatatayoan, mahilig talaga akong mangiwan, kaya kung mag-mamahal ka ay ’yung katulad kong alam kung saan ang daan ng babalikan (joke lang), hindi ko naman sinasabing mag asawa ka ng taong hindi na nakakauwi kasi naka tulog na sa ibang puno.

“ Hindi mo ba alam na ayaw kong iniwan ako?“ Tanong nito saakin habang papalapit ng papalapit ang kaniya mga yapak and he pinned me against the wall (kidding) mga wattpader nga naman pag nakakabasa ng mga pinned pinned na’yan eh, napapangiti, animin.

“ What do you want me to do? Hindi gawin ang mga ayaw mo? Bigyan mo muna ako ng sing sing.“ Pagbibiro ko sa kaniya at tinignan siya habang naka ngiti, masiyado talagang madaling mawala sa utak ko ang mga problema ko pero bumabalik din naman.

“ Wear this.“ Sambit nito at hinawakan niya ako saaking mga kamay at hinawakan ang middle finger ko na ikinakunot ng nuo ko sa kaniya habang masama ang tingin dahil nag tataka talaga ako.

“ What are you doing?“ Tanong ko sa kaniya habang sinusuot niya ang paper ring sa daliri ko.

“ Pinupunit ’yung paper ring.“ Pelosopo nitong sagot saakin, “ Nakita mo ng nilalagay sa’yo ’yung paper ring mag tatanong ka pa.“ Dugtong pa nito, ang corny niya. Gagawa nanga lang ng paper ring ’yung kinuha pa sa basurahan.

“ Ang panget.“ Biro ko sa kaniya habang tinititigan ang mga kamay naming naka hawak sa isa’t isa.

“ Hindi ka na nga nag thank you, nilait mo pa.“ Masungit nitong sambit.

“ Edi— THANK YOU.“ Sambit ko an nginitian ito, the way he hold my hands makes me remember my parents, ganito din ako kasaya noong hawak hawak ni papa at papa ang dalawa kong kamay dito mismo sa park na ito, parang deja Vu.

“ What's your problem?“ Tanong nito sa seryusong tuno ng kaniyang boses habang kami ay nag lalakad at nag hahanap ng mauupoan.

“ Nothing.“ Pagsisinungaling ko.

“ Can you stop lying? If ever na maging ka group kita this upcoming acting performance hindi ako papayag na maging actress ka, you’re not good at that.“ Sambit nito. nainsulto ako do’n ah, I am good when it comes to telling lies, but he's just good at noticing if someone is lying, manghuhula.

“ Tsk.“ Pananaray ko sa kaniya at tumakbo para umupo sa may grass.

“ Hey!“ Pasigaw na tawag nito saakin kaya nilingon ko siya. Naka upo na ako habang siya ang papalapit parin at hindi ko parin sinasagot ay tawag niya saakin kanina, “ Palagi kang ganiyan.“ Sambit nito ng maka upo na sa tabi ko.

“ Problema mo nanaman?“ Tanong ko sa kaniya habang naka kunot ang nuo.

“ You, what's your problem?“ Tanong nito saakin, hindi niya ba alam ang privacy and silence? Kidding, I am the one who says na gusto kong sumama, but did I tell him na gusto kong pag-usapan namin ang problema ko? Ayst, nakalimutan ko na.

“ It's just that... Uhmm..“ Putol putol kong sambit na halos hindi ko matapos ito ng maayos dahil loading ang utak ko habang siya ang tumatango-tango kahit hindi pa ako nakakapagsalita ng deretso. Hindi ko muna pinagpatuloy ang sasabihin ko ng hindi ito tumitigil sa kaniyang pagtango kaya napa tingin ito saakin ng may seryusong expresyon sa kaniya mukha.

“ Are you making fun of me?“ Tanong nito.

“ No, okay. Let's continue our topic.“ Sambit ko habang ngumingiti, para kasi siyang abno.“ Hindi ko alam kung saan ko sisimulan, pero... Pero sasabihin ko nalang ’yung reason why I am crying before tayo pumonta dito sa park.“ Sambit ko at tumango tango lamang ito pero hindi nag sasalita.