“ Ewan ko sa’yo?“ Patanong nitong sagot saakin kaya tinignan ko nalamang siya ng masama.
But I am still curious, bakit nga ba siya natagalan bago maka punta dito sa classroom? Halos mas naunahan pa siya ng science teacher namin bago siya maka pasok ng room.
Nag d-discuss na ang aming TLE teacher pero naka tingin lamang ako sa malayo dahil wala akong magawa, pero lahat ng mga sinasabi niya ay nasa utak ko padin naman. Btw, ang kinuha kong TLE ay front office services and why? Because I want at wala kayong magagawa dahil ayuko ng agriculture.
“ Ms. Lotino!“ Nagulat ako ng tawagin ni ma’am Reybekca ang aking last name dahil bigla akong nawala sa pakikinig kanina, kaya napa tingin ako sa kaniya habang gulat padin, “ Are you listening to our discussion?!“ Masungit at Pasigaw nitong sambit.
“ And why are you yelling at me Ma’am?“ Naka tayo kong tanong kay ma’am, “ it's not the attitude of a professional person and yes, I am still listening for what you are saying even though it doesn't look like it.“ Dagdag ko pang sagot. May humawak sa kamay ko at pinipisil niya ito na parang pinipigilan niyang mag salita ako kaya tinignan ko ito at syempre si Alvrighte ’yung tinutukoy ko. I am just protecting myself, can't this teacher see that I am not in good condition but still I go here just because of them? Arggh.
“ Bakit mo’ko parang pinagsasabihan sa tama at mali ko?“ Tanong nito saakin.
“ Didn't you know that this is not the year where the teachers can yell at their students— Po?“ Matigas kong ani sa kaniya, I am not disrespecting my teacher, but I just want to say that she can't be proud of herself or consider her wrongs just because she is my teacher and I am just her student, correction— students can depend on their own to their teachers when they are standing in right not just students but everyone, and not just to their teachers but to the person who are manipulating their or our kindness.
“ Fine. So, if you are Listening Ms. Lotino what did you understand about our discussion?“ Tanong nito saakin.
“ Our discussion is all about the hotel areas and others, and I understand that we need to know about our discussion to understand it because we are like discovering the hotel areas when we understand the beauty of it, but still I already know the hotel rooms or areas or whatever it is, ma’am.“ Sagot ko, shhh. Kinuhaan ko talaga ng kaunting idea ’yung sinabi ni ma’am kanina, but still it is my own answer.
“ Good, you may sit now.“ Sambit nito saakin kaya nginitian ko ito kahit na sinigawan niya ako na naging sanhk ng pagkagulat ko. Tatanongin ko sana if may mga iba pang tanong si ma’am na puwedi kong sagotin but I don't want to be so look disrespectful to my dear classmates (halata pa naman ang mga mata ang tenga nilang lumalaki at humahaba).
“ Thank you po.“ I respectfully said, it's from my heart with the mixed emotion of anger, kidding.
Natapos ang discussion but still I am here at my chair where I am sitting while Alvrighte isn't here kasi may pinuntahan siya, I am not updated to his life but still I know na may pinuntahan siya kasi nakita kong lumabas siya sa pinto ( alangan namang sa bintana).
“ Hey, how's your feeling?“ Tanong ni Chantel.
“ I am fine, still fine.“ Sagot ko sa kaniya habang nakatulala at napa isip kung bakit hindi siya napili ng mga classmates namin, they don't have a good taste when it comes of nominating or voting, ’yung puro paganda pa ang napili pero hindi naman kaya ang pagiging president, sana siya nalang ang naging muse tutal best in make-up naman siya ( I am really disappointed to them when they choose me) noong mg panahon kasing ’yun ay nakalimutan kong umayaw.
“ Parang malalim ang iniisip mo, are you thinking about Alvrighte if where did he go? — YOUR ESCORT AND THE ONLY ONE.“ Pabiro nitong Ani saakin habang naka ngiti at naka upo na saaking tabi kung saan nauupo si Alvrighte kapag oras na ng discussion at pangiirita niya.
“ No, I didn't.“ Sagot ko sa kaniya, she's still wrong kasi tapos ko ng isipin ’yun bago siya mag tanong dahil tungkol na sa kaniya at sa president namin ang nasa utak ko, nasa first section nga sila pero hindi naman ginamit ’yun mga utak for everyone’s goodness.
“ Susss, umalis ’yun and he will not be going to come back for the class kasi may pinopuntahan talaga iyon every 3 weeks.“ Ani nito, at ano naman ang pupuntahan niya? I am very curious again, at bakit ko din bs gustong malaman? Overthink malala na.
“ And where are they going?“ Tanong ko dito kaya napa nginitian ito saakin.
“ Why do you want to know?“ Tanong nito saakin habang sa tuno ng pananalita at tingin ay nang-aasar.
“ You know the answer but keep asking, syempre I am curious.“ Sagot ko sa kaniya, ano pabang dapat kong isagot? Susss.
“ I don't know either, no one knows the reason why every 3 weeks he is not here.“ So, dito na ata talaga si Alvrighte pumapasok since he is a first year student but still everyone don't know the reason why he kept going out and never come back to the school kasi hindi ko din naman alam, it's just a second day of our meeting here in our classroom pero masiyado na’ko makwento, but still I don't want to ask the others personal issues if they don't want to tell it to me.
“ Fine, but—“ Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng pumasok na ang aming susunod na teacher, hindi ko alam kung anong subject ang hawak niya since excuse ako kahapon.
“ Good morning class so, we are going to discuss about the music of...“ Natigil itong mag salita at hindi ko alam kung bakit. Alam ko na ngayon kung anong subject ang hawak niya since music ang first topic namin, she's a mapeh teacher, pero curious padin ako kung anong name ni ma’am, wala man lang ba kaming teacher na lalaki? Napaka lugi, sana naman gwapo if meron (kidding)
“ Anong name ni ma’am?“ Tanong ko kay Kenzie (lalaki ’yan ’wag kang ano).
“ Lalita Leslie Malakaba Clyne.“ Sagot nito sa Tanong ko, ang Ganda ng last name ni ma’am when someone pronounces it.
Nakatulala padin ako kahit na tapos na ang discussion ni ma’am at nag ko-quiz kanina, pero at least I got the heights score that I deserve.
“ Are you not feeling well?“ Tanong ni Kenzie saakin kaya tinignan ko siya habang naka poker face ako.
“ Sa tingin mo?“ Walang gana kong tanong, hindi niya ata makita ang braso ko.
“ Sabi ko nga.“ Sagot nito. Uwian na pala at tulad ng dati ah halos nanaman ang mga tao dito ay akala mo’y hindi na mag kikita-kita.
“ Hey!“ Nagulat ako sa pamilyar na boses ng isang lalaki kaya napa tingin ako dito.
“ Why are you here?“ Tanong ko saaking kapatid. tinignan ko ang paligid at ang mga babae nanaman ay naka tingin saaking kapatid, kapag nakakakita talaga ang mga tao ng ungoy.
“ Because we are going home? You forgot your lunch so sabi ni tita umuwi nalang tayo since lola and Lolo is going to be there in our house.“ Sagot nito, Akala ko bukas pa pupunta sina Lola? Nakakalito sila.
“ Fine.“ Sambit ko at kinuha na ang aking bag pero kinuha lamang ito saaking ng aking kapatid, nag papaka gentle man siya ngayon.
Nasa loob na kami ng kotse habang ako ay wala pading emek ng biglang mag salita ang aking kapatid.
“ Wala ka sa mood ngayon para mang away ah.“ Sambit nito na parang namimikon.
“ At wala din ako sa mood para makipag biroan sa’yo.“ Ani ko habang masama ang templa ng ulo ko.
“ At bakit nga ba?“ Tanong nito saakin habang naka ngiti padin.
“ Bakit every 3 weeks walang oras si Alvrighte para pumasok?“ Tanong ko saaking kapatid.
“ I don't know? If you want to know the answer, you shouldn't ask me, you should ask him.“ Sagot nito saakin kaya tinangoan ko nalamang siya at bumaba na sa kotse dahil nasa bahay naman na kami. Nang ako ay makapasok naging bungad saakin ang mukha ni grandma and grandpa.
“ Ija! Ang laki mo na.“ Bungad na sambit nito saakin at niyakap ako kaya niyakap ko din ito.
“ How was your feeling po?“ Tanong ko habang naka ngiti.
“ I am fine, we are fine.“ Sagot nito saakin, nakita nito si Mark kaya pinuntahan ni lola ito at nag paalam muna saakin, mag mamano na sana ako saaking lolo but he didn't give me a chance to just at least hold his hand. Hindi ako nito pinansin at nilampasan lamang tyaka pumonta ito saaking kapatid, I get jealous and offended.
YOU ARE READING
MEMORIES WE CAN'T FORGET
Teen FictionAni nga nila'y ang sarap ng buhay estudyante. Masarap nga talaga ang buhay estudyante at hindi ko iyon itatanggi, lalo na't may tao kang hinahangaan na iyong kaklase. dalawang mag-aaral na isa lamang ang pinapasukang paaralan, mag-aaral na hindi mo...
