MEMORIES WE CAN'T FORGET

EPILOGUE

Memories he can't forget

ALVRIGHTE’S POV:

Hindi ako alam kung anong mararamdaman ko nang makita ang babaeng kaninang umaga lang ay nakitang kong nag mamadaling lumabas mula sa bahay ng kaibigan ko, ito ata ang babaeng sinasabi ni Ace na kapatid niya daw.

When she introduced herself and I heard her voice it felt like heaven, I don't know what things I like about her, I just know that she's perfect in my eyes.

Inilagay ko agad ang pangalan niya sa notebook ko and her hobby, at halos mataranta ang utak ko when she is my seatmate.

“ So... My seatmate is Brainly and Google? Pfft, are you an app?" I asked to take her attention.

“ What's your name again Mr. Madzala?" I am so happy when she asked me my name, tama nga talaga ang sinabi ni Ace, she's squiny.

That time when she started to talk to me like we are enemies, it's felt like we are two lovers, hindi ko din alam kung anong mararamdaman noong naging escort niya ako, I don't know how to talk with her in a professional way, because this is my first time talking with a girl.

Bakit ba kasi ang ganda niya? Para siyang nahulog na anghel para ipadala saakin.

Recess nang araw na ’yun at nabangga siya saakin mismo. Nag init ang dalawa kong mga tenga sa mga oras  na’yon, hindi ko alam kung paano tumaktakbo ang oras ngayong hindi ko alam kung maayos paba ang mukha ko.

“ Kung minamalas nga naman. Makakabangga nanga lang sa dibdib ng lalaki, sa mukhang Lugar pa.“ She's so cute like a cat when she get angry.

“ At least hindi ako kasing tanga mo, wala na bang mapa sa google ngayon at hindi mo malaman laman kung saan ka ba dapat dadaan?“ Hindi ko alam kung paano ko nasabi ang salitang ’yun when I know that I don't know how to react, ni hindi ko nga alam kung matutulala nalang ako sa ganda niya.

“ Wag kang mag-alala, papalag’yan ko ng mapa ang school na’to, para naman makita ko kung saan ako lulugar!“ She look irritated. Puwedi namang palaging mag tagpo ang mga landas namin at saakin siya lumogar, joke lang! Ginawa ko naman atang tirahan ang sarili ko, wala pa nga akong pera para buhayin ang sarili eh.

Iniwan ako ng babae sa kinatatayoan ko habang ngayon ay naka ngiti na ako, she's so cute.

On our lunch break, I didn't expect that she would be hurt for what I said... nabalitaan ko nalang na naaksidente ang babae, I don't know why I mentioned that accident without knowing every detail, what a damn mouth.

“ Mom! I’ll go to Ace house.“ Pagpapaalam ko kay mama. Nag aalala ako kay Brianelyn.

“ May pasok ka pa, ipapahatid na kit—“ I cut mom’s words.

“ Sabay nalang daw kami ni Ace, Sige na po! I have to go, have a nice day!“ I kiss my mother's cheeks.

Tumakbo ako papuntang sa bahay nila, hindi ko alam kung kinakabahan ba ako o matutuwa kasi makikita ko siya. I tried to tap the doorbell and it worked just once, pinagbuksan ako ng guard nilang kumakain palang.

“ Si Ace po?“ Tanong ko kahit na si Brianelyn ang hinahanap talaga ng mga mata ko, hindi naman ako worried sa lalaki, kaya bakit ko ’yun hahanapin, ginawa ko nalang siyang Palusot ngayon.

“ Nasa loob po, pasok po.“ The guard said so, I entered the gate. Malaki pala talaga ang lawak ng bahay nila, it's nice to build a family here with Brianelyn someday, kidding.

“ Pare! Kamusta?“ Bungad sa’kin ni Ace kaya nginitian ko siya kahit si Brianelyn lang naman talaga ang gusto kong malaman ang kalagayan.

“ Kamusta si Brianelyn?“ Tanong ko at ngumiti ito ng nakakaluko, he knows what I am saying.