Tutku ve Dans: Vera

43

OY VE YORUMLARINIZLA DESTEK OLURSANIZ SEVİNİRİM ARKADAŞLAR.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

EK SAHNEDİR.

"Güneşim, seni ne zaman görsem... kontrolümü kaybediyorum." — Viktor Volkov

(Viktor)

Kapıyı arkamdan kapattığımda derin bir nefes aldım, ama içimdeki duyguları sakinleştirmek imkansızdı. Parmaklarım hâlâ onun teninin yumuşaklığını anımsıyordu; dudaklarımda ise ona ait bir sıcaklık kalmıştı. Ne zaman Vera'ya dokunsam, tüm düşüncelerim bulanıklaşıyor, dünyam daralıyordu. Onun kokusu, bakışı, bana fısıldadığı her kelime... Hepsi beni kendine çekiyor, yalnızca ona odaklanmamı sağlıyordu. O anlarda, her şey duruyor ve kendimi bile unutuyordum.

"Güneşim," diye fısıldadım, sesim zar zor duyulacak kadar kısık. Odanın kapısını kapatmak bile yeterli değildi. Hâlâ onun sıcaklığını içimde hissediyordum. Her adımımda, onu geride bırakmanın ağırlığını taşıyordum. İçimde, ne zaman ondan uzaklaşsam büyüyen bir boşluk vardı; bu derin bir huzursuzluk bırakıyordu. Kalbimde hissettiğim bu duygu, her geçen saniye daha da güçleniyor ve beni kendine çekiyordu.

Vera... O, hem en değerli gerçeğim hem de en büyük zayıflığım olmuştu. Hayatımda hiçbir şey bu kadar korkutucu ve aynı zamanda bu kadar güzel hissettirmemişti. Onun varlığı, her geçen gün beni yeniden şekillendiriyor, dünyamı altüst ediyordu. Her bakışı, her dokunuşu, sanki ruhuma işliyor ve ben, onun yanında kaybolmaktan hiç çekinmiyordum.

Ama onu bu kadar yakınımda tutmanın bedelini biliyordum. Bir adım daha atarsam, beni tamamen sarıp sarmalayacak kadar güçlüydü. "İçimi ısıtan bir ateşsin, Vera... Aşksın," diye geçirdim içimden. O ateşin ortasındaydım şimdi; her geçen an biraz daha büyüyen, geri dönüşü olmayan bir sıcaklığın içinde. Kendimi bu alevden koruyamayacağımı biliyordum ama kaçmaya da niyetim yoktu.

Ayaklarım beni aşağıya, Mischa ve Boris'in beklediği yere götürürken, zihnim hâlâ Vera'da kaldı. Her kelimesi, her bakışı beynimde yankılanıyordu. Ama ben Viktor Volkov'dum. Bir liderin zaafı olmazdı, olmamalıydı. Ama... vardı. Vera, zaafımdı. Kapının ardında bıraktığım değerli varlığıma geri dönmek, onu bir daha kollarımın arasına alıp sonsuza dek bırakmamak istiyordum...

Ama bunu yapamayacak kadar derinlere düşmüştüm. Vera'ya olan bağlılığım, beni her geçen gün daha da zorlayacak kadar güçlüydü. Bu duygularla başa çıkabilmek için, onu korumak adına her adımda daha dikkatli olmam gerektiğini hissediyordum.