RUHSUZ

25# Güven

Otele yaklaşmıştım ama sinirim hâlâ tazeydi ve geçicek gibide görünmüyordu. Geçmezdide.

Ozan'ın bile bana yapamadığını, üç yıllık sevgilimin bile yapmadığını ne cürretle yapar anlamıyordum.

Benden ilk öpücüğümü çalacaktı ve ben bunu umursamayacaktım. Asla! Asla! Asla!

Ben otele vardığımda arda çoktan varmıştı ve içeri girdiğim andan beri beni izleyip durmuştu, yanıma gelip konuşmayı kollarcasına.

Ben onu asla affetmeyecektim taki bir mucize gerçekleşirse onu affedebilirdim anca.

Yanıma gelecek fırsatı ona vermemeye çok dikkat etmiştim ama bir yolunu bulup bana yaklaşmatı, benimle konuşmayı başarmıştı.

"Elis, bak ben gerçekten üzgünüm." dedi ve tabikide benden bir cevap alamamıştı. Hemen yanından hızlıca gittim. Onunla kpnuşmamaya kararlıydım. Fazla ileri gitmişti. Çok fazla.

Biraz otelin içinde vakit geçirip sakinleşmiştim ve partiye dönmek için havuzun yanına doğru yürümeye başladım.

Tamda kapıdan çıkacağım sırada Ardayla Selin'i konuşurken görmüştüm ve çok şaşırmıştım. Selin'in gevşek gevşek hareketleri beni deli ediyordu. Nasıl böyle tam anlamıyla herkese sarkabiliyordu anlamıyordum.

Sanırım şimdide sıra Ardaya gelmişti. Artık bu kıza Selin demeye utanıyordum. Sonuçta selin de bir isimdi ve bu osmi selin olanlara bir hakaretti. Onun artık tek bir ismi vardı.

"Orospu" ona ancak bu isim koyulabilirdi ve ailesinin göstermediği zahmeti ben gösterip onu artık tam anlamıyla bir orospu yapmıştım.

Daha fazla bu görüntüye mahsur kalmadan oradan çıkıp ön taraftaki bankların birine oturmuştum.

Müzik dinleyip kafamı dağıtmaya karar vermiştim ve kulaklığımı çıkarıp müzik dinlemeye başlamıştım.

Arda'nın Selinle yanıma gelmesiyle bu zevkim bölünmüştü.

"Elis, seni yeni sevgilimle tanıştırmak istedim. Off çok pardon ya siz zaten tanışıyodunuz demi." dedi sırıtarak Arda.

Sessiz kalmıştım bu söylediklerine karşı. Her şeye bir cevabı olan ben, şimdi bu aptal ve gereksiz açıklamaya bir kulp bulamıyordum. Tutulmuştum konuşamıyordum. Çünkü bu sefer acıtmıştı. Üstelik üst üste olmuştu herşey.

Ağlama korkusuyla hemen oradan uzaklaştım ama bu sefer ne otel nede Arda ve 'sevgilisi, bayan orospu umrumda değildi. Bir taksi çevirip eve gitmeliydim. Hemen.

Arda'nın ne yaptığını veya ne yapmaya çalıştığını kesinlikle anlamamıştım. Ozanı ilk gördüğümde kafeye gitmiştim ve arkamdan gelmişti ona güvenebileceğimi söylemişti. Ona güvenmiştim.

Ardaya herşeyi anlattığımda ve herşeye herkese kufur ettiğindede ona güvenmiştim. Gerçektan yanımda olduğuna inanmıştım. Ama yanılmışım.

Kimseye güvenmediğim gibi Ardaya da güvememeliydim.

Eve gelir gelmez kendimi odama atmıştım ve kapıyı kilitleyip uzanmıştım. Telefonuma gelen sürekli mesajlardan bıkıp ve dayanamayıp sonunda bakmıştım. Hepsi Ardaya aitti.

"Sadece bekle Elis, sadece beklemen lazım sonunda beni affedeksin emin ol ve bana güven."

Attığı bu mesaj üstüne istemsizce gülmüştüm. Bana güven demesi saçmaydı artık ona güvenemezdim. Güvenmezdim.