Under the Stormy Ocean (Completed)

Chapter 33

Chapter 33

VALDIMER'S POV

Napahawak ako sa sintidong pumipintig sa sakit. Parang ang lungkot ng araw na ito. Zargon is still sleeping peacefully.

Wala yatang balak na dumalo sa kasalan ni Cross. Ang lakas niyang ngumawa kagabi. Hindi na ako magtataka kung magigising siyang paos sa araw na ito.

Naghilamos ako ng mukha at nagtoothbrush. Magluluto nalang muna ako ng agahan namin. Itlog, Tocino at Hotdog lang muna, tinamad na rin akong magluto ng marami.

Zargon skip his meals every morning. I'm worried about his health. He's so stubborn that I wish to hit his head on the wall. This is not the time of giving up and be weak about the things we learned from him.

I know Zargon is still fighting the urge of not doing nasty things. It is about what he said yesterday. Nasa isip niya talagang ipakidnap si Cross.

Abnormal rin talaga. Gusto atang maging wanted siya sa buong bansa.

Kaya nag-aya siya kagabi na mag-inom. Naka-limang bote palang siya nang magsimulang magdrama sa harapan ko.

"Hey, wake up Zargon. Kakain na tayo." niyugyog ko siya ng ilang ulit bago tuluyang umalis.

Inihanda ko na ang mga pagkain. Nagtimpla narin ako ng gatas para sa kanya. 

Minuto rin ang lumipas bago siya lumabas. Mugto ang dalawang mata at parang lantang gulay na naglakad.

"Wash your face and drink the medicine first." kaagad siyang naghilamos at nagmumog ng bunganga.

Umupo siya sa harapan ko nang matapos inumin ang medesina na inihanda ko.

"Am I still handsome, baby?" nabilaukan ako ng magsalita siya. May pumasok pang kanin sa ilong ko.

"Ang pangit ng boses mo." tinawanan ko siya para mas inisin.

"But I'm still handsome." pagpilit niya pa sa sarili.

"You are."

We've wore a Black Tuxedo partnered with slacks and a Louis Vuitton belt. Nag-ayos kami ng mabuti baka sakaling kami ang piliin.

"Okay na."

10 AM magsisimula ang saka...kasal, paniguradong magtataka ang lahat kung bakit may dalawang nilalang na nalihis ng landas.

Ipinakita namin ang kanya kanyang invitation card sa Guard. Hindi matanggal-tanggal ang pagtataka sa mukha habang pinagmamasdan kaming dalawa.

"We are his foreign friends, sir." he then nodded and apologize.

The armed Police are patrolling everywhere outside the place. There's also a guard inside the venue but not that much as compared to the Police outside.

Narinig ko na umabot sa 50 Thousands Police ang nakapalibot sa buong Isla. You're right the venue were held at the most largest Island in Gothenburg, Sweden.

Umupo kami sa pinakahuling hilera. The girls at the front seat are obviously glancing in our direction. Paano pa namin sila mapapansin kung sa pagkakataong ito nakuha ng nag-iisang tao ang aming atensyon.

He's with Alexia Finnegan Gustafsson and Basilleos Gustafsson, his biological parents.

Lumikot ang mga mata niya hanggang sa dumapo ito sa aming puwesto. Natulala nalang kami ng bigla siyang ngumiti.

Napahawak ako sa puso na mukhang sasabog na sa lakas ng pagtibok. Kahit na may kung anong kirot na nararamdaman, ngumiti nalang rin ako pabalik.

Humigpit ang pagkakahawak ni Zargon sa kamay ko. Nanginginig narin ito. Masaya ang lahat kabaliktaran sa nararamdaman namin ngayon.

This is the foolish decision that we ever made. Being a masochist can never be a good character to a person.

Hindi naman talaga kailangan na nandito kami. Siguro ito narin ang huling pagkakataon na magkikita kami.

Mukhang ito na ang huling kabanata. Ang malungkot na pagtatapos ng kwento.

One of the ladies announced that the bride is coming.

Cross stand there at the end of the aisle, fortunately waiting to his bride with a smile.

Despite of that passionate smile I can discern the heaviness between it. Why I can sense the hesitance in his eyes.

Natahimik ang buong paligid ng dumating ang bride. She clung to his father's arm and walked slowly to the aisle.

Ibinalik ko ang tingin kay Cross. Nasaksihan ko ang pagpahid niya sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman sa puntong ito.

Former Vice President, Dyvik Huxley, he's known of being clever and strict. I wonder what he feels right now.

I really want to leave right now as much as I wanted to see Cross taken the vow.

He opened the veil and kissed Vera Teresia Huxley, his bride...now his wife.

Ipinikit ko ang mga mata at kinontrol ang rumaragasang emosyon. Pilit akong ngumiti, kaagad na dumapo ang paningin sa kanya. Hindi ko naman inaasahan na sa amin siya nakatingin.

Inilipat niya ang tingin sa tumayong lalaki sa harapan. Kaya napasunod rin ang tingin ko rito. Hindi ko makita ang kabuuan nito dahil nakatalikod ito sa puwesto namin.

His posture seemed familiar to me.

Bigla itong pumihit paharap kaya nakita ko ang kabuuan nito. How is that possible? Napasinghap ako sa nasaksihan. Pabalik balik ang tingin sa bagong ikinasal at sa taong kawangis nito.

"Baby si Cross!" naiiyak na wika ni Zargon.

And from that moment I know he is the man we're searching for.

Umalis ito matapos bumulong sa babaeng katabi. Makahulugang tumitig ang kambal nito sa akin.

Kaagad kaming umalis at hinanap si Cross. Nakita naming pumasok ito sa men's comfort room. Hindi na kami nagdalawang isip na pumasok sa loob. Nakatalikod siya sa gawi namin habang umiihi.

"It's rude to stare at someone who you didn't even know." he coldly said which made me flinched in panic.

"Pretending to forget someone is even worst." bato ko sa kanya.

Naghugas siya ng kamay at pinahid sa tissue. Humarap siya sa amin ng nakataas na kilay.

"What if he's not? Iiyak kayo." napanganga kami sa inasal niya.

Hinarangan namin ang pinto dahil mukhang lalabas na siya.

"Can we talked for a while Cross? Please.." mahinang sabi ko.

"I don't know you. So why would I allow you?" balik tanong niya sa akin.

He looked at me like I'm completely nothing to him. Hindi ako nakasagot sa tanong niya.

"We are your boyfriends." nanlalaki ang mga mata ko na tumingin kay Zargon.

Natakot ako sa emosyon na ipinapakita ni Cross. Galit siyang papalit palit ng tingin sa amin. 

"Don't you ever mentioned that again. I don't do boyfriends neither not a gay." he shove us away.

Narinig ko pa ang pang-iinsulto niya, "Disgusting faggot."

Napasandal ako sa gilid habang bumabalik sa aking isipan ang mga sinabi niya.

"What's wrong with him? Nagbago siya." bumabalik sa aking isipan ang nandidiri niyang tingin.

"He is."

Hinanap namin siya sa buong Isla kaya lang hindi na namin ito nakita.

Namalayan ko nalang na nasa isang sikat na bar kami. Maraming tao ang nagsasayawan, naghahalikan sa gilid at katulad naming nagpapakalasing.

Walang palya ang pagngawa ni Zargon. Hindi ko na pansin na sumasabay na pala ako sa kanya.

Nagising nalang kami kinaumagahan na komportableng nakahiga sa kama niya.

| Sairoimes |