Ενωμένες Ψυχές Βιβλίο 3

44. Το ατύχημα της Κωνστάντιας και της Ρόζας και οι συνέπειες του.

Σήμερα.

Η Αγγελική πήρε τους δρόμους και άρχησε να ψάχνει την Κωνστάντια και την Ρόζα. Η Ρόζα ήταν χαρούμενη που ήταν με την θεία της. Νόμιζε ότι η Κωνστάντια την πήρε για να ξεκουράσουν λιγάκι τον μπαμπά της που ήταν συνέχεια λυπημένος. Η Κωνστάντια βρήκε ένα νέο πάρκο μακριά από εκεί. Χοροπηδούσαν ανέμελες στο γρασίδι. Η Κωνστάντια είχε καιρό να νιώσει τόσο χαρούμενη. Ένιωθε σαν μικρό κοριτσάκι.

Ρόζα- Θεία κοίτα. Παπαλούνες. Πίασω τες. Πάρω μπαμπά μου. Χαρεί λιγάκι.

Η Ρόζα άρχισε να μαζεύει παπαρούνες. Θα της έπαιρνε μαζί της σπίτι για να χαρεί ο μπαμπάς της.

Κωνστάντια- Τι όμορφες παπαρούνες είναι αυτές Ρόζα μου. Πώς θα τις βγάλεις?

Ρόζα- Ντιάνα μικρό όνομα δικό σου θεία μου. Ήλθε πάλι αυτή η κυρία. Είναι πίσω σου.

Η Κωνστάντια είδε την Αγγελική να έρχεται. Η Κωνστάντια από την ταραχή της άρπαξε την Ρόζα. Άρχισε να τρέχει με την Ρόζα στην αγκαλία της. Από την βιασύνη της σκόνταψε και χτύπουσαν σε μια πέτρα. Η Ρόζα της έφυγε από τα χέρια της. Ήταν και οι δύο λυπόθυμες στο χώμα. Έτρεχε αίμα από το κεφάλι της μικρής. Η Αγγελική ούρλιαζε που το είδε αυτό και άρχισε να τρέμει από την ταραχή της.

Αγγελική- Όχι το μωρό. Είναι κρίμα.Μανουέλ μου σώσε τες. Πάρε με εμένα.

Η Αγγελική τηλεφώνησε με λυγμούς στον Μάθιου,τον Ιωνά και τον Τζιοβάνι. Δεν μπορούσε να αναπνεύση μετά από αυτο.

Τζιοβάνι- ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ. ΟΧΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ ΕΤΣΙ.

Ο Τζιοβάνι πήγε να λυποθυμήσει που είδε το κεφαλάκι της Ρόζας στα άιματα. Την κουβάλησε και την πήγε επιγόντως στο νοσοκομείο.

Ο Ιωνάς ήταν πιο ψύχραιμος από τον  Τζιοβάνι. Η Αγγελική απορούσε πως μπορούσε να είναι τόσο ψύχραίμος. Ο Ιωνάς κουβάλησε την Κωνστάντια ώς το νοσοκομείο. Το κεφάλι της δεν έτρεχε άιμα. Φοβόταν για εσωτερική αιμμοραγία. Ο Μάθιου έδωσε ηρεμηστικά στην Αγγελική για να ηρεμήσει. Την πήγε αλλού για να μην την δουν τα κοριτσάκια της έτσι.

Ιωνάς- Βοηθήστε την γυναίκα μου σας παρακαλώ. Είναι αυτιστική. Μπορεί αυτό να επηρέασε το μυαλό της.

Ο Τζιοβάνι ήταν απαρηγόρητος. Καθόταν κάτω στο πάτωμα και έκλαιγε σιγανά. Είχαν την κόρη του μέσα δυό χρονών μωρό και έλεγχαν το κεφαλάκι της. Οι γιατροί μετά από ώρα βγήκαν να του πουν για την Ρόζα.