Ενωμένες Ψυχές Βιβλίο 3

56. Κωνστάντια γεννάει τον γιό της με τον Τζιοβάνι. Μετά γίνεται χαμός.

Ρόζα-΄Ερχεται ο αδερφούλης μου. Είμαι πολύ χαρούμενη.

Άγγελος-  Εδώ είμαι. Τι εννοείς έρχεται ο αδερφούλης μου?

Ο Τζιοβάνι τηλεφώνησε στην Ελένη να προσέχει τα μωρά. Έτρεξε σαν τον τρελό να βρεί την Κωνστάντια.

Κωνστάντια- Τζιοβάνι μου ο γιός μας έρχεται. Αυτός με είδε σε αυτή την κατάσταση και εξαφανίστηκε Πήγε στον γιό του ο γελείος.

Τζιοβάνι- Πώς τόλμησε να φύγει και να σε παρατήσει ο γελείος? Πάμε τώρα στο νοσοκομείο. Μικρά εσείς θα μείνετε εδώ με την θεία Ελένη. Όλα θα πάνε καλά. Δεν θέλω να αγχώνεστε και να φοβάστε.

Ο Τζιοβάνι την οδήγησε στο νοσοκομείο. Του κουβαλούσε στην αγκαλία του και την φιλούσε για να ηρεμήσει.

Εμανουέλ- Ήθελα να πάω και εγώ με την μαμά μου τώρα. Φοβάται.

Ροζαλία- Γιατι δεν μου είπε να τηλεφωνήσω στον μπαμπά?

Εμανουέλ- Γιατί δεν τον νοίαζει. Δεν είναι δικό του μωρό.

Τιοβάνι- Μην ανησυχείς αγάπη μου. Θα πω ότι είμαι ο πατέρας του μωρού για να με αφήσουν να μπώ μέσα μαζί σου.

Ο Τζιοβάνι κουβαλούσε την Κωνστάντια πάνω του. Είπε ότι ήταν ο πατέρας του μωρού για να τον αφήσουν να μπεί μέσα μαζί της. Η Κωνστάντια φοβόταν την αντίδραση του Ιωνά.

Τζιοβάνι- Είμαι δίπλα σου αγάπη μου. Δεν σε αφήνω. Μην ανησυχείς. Ο μικρός μας κλόουν θα έρθει τώρα. Θα είναι υγιής και όμορφος σαν εσένα μωρό μου.

Η Ελένη μάταια προσπαθούσε να βρεί τον Ιωνά για να του πεί για την Κωνστάντια. Ο Ιωνάς είχε παέι να βρει τον γιό του Ηλία και τον Γαβριήλ.

Τζιοβάνι- Έλα αγάπη μου σπρώξε. Βοήθησε την γιατρό.

Της κρατούσε το χέρι και την κοιτούσε με τόση αγάπη στα μάτια. Έτρεμε όμως ότι ο Ιωνάς θα της έπαιρνε τα μωρά μόλις μάθαινε την αλήθεια.

Κωνστάντια- Φοβάμαι ότι ο Ιωνάς μου θα μου πάρει τα μωρά μου. Δεν θα με συγχωρέσει για αυτό που κάναμε ποτέ.

Τζιοβάνι- Ήρέμησε αγάπη μου. Μην τα σκέφτεσε αυτά. Σπρώξε τώρα. Ο κλόουν μας έρχεται. Ο Λοίζος μας ο γίος μας.

Η Κωνστάντια έσπρωξε δυνατά. Μετά από τρείς ώρες το μωρό γεννήθηκε.

Κωνστάντια- Γιατί δεν κλαίει το μωρό μου? Δεν τον ακούω.

Το μωρό έκανε δύο λεπτά για να κλάψει. Μόλις άκουσε το κλάμα του μωρού ο Τζιοβάνι συγκινήθηκε. Χαίδεψε και φίλησε το κεφαλάκι του γιού του απαλά.