Mistakes that Hurt

Part 24 ( Zawgyi )

ညဆိုင်းဖြစ်သည်ကြောင့်ဒီမနက်မှအိမ်ပြန်ရမည်ဖြစ်သည့်သိဒ္ဓိသည်ဖတ်လက်စဆေးစာအုပ်တစ်ချို့နှင့်အလုပ်အိတ်ကိုကောက်ယူသိမ်းဆည်းကာပြန်ဖို့လုပ်နေလေရဲ့။ထိုချိန်ဖြိုးဟိန်းကသူ့ကိုကြည့်ကာ

"ဒီနေ့ပထမစံအိမ်တော်ကပွဲကို မင်းရောသွားရမှာလား"

"အင်း"

"ဝိုး....မိုက်တာပေါ့၊ငါလည်းပထမစံအိမ်တော်ကလူတွေကိုမြင်ဖူးချင်တာ ဒီဆေးရုံမှာအလုပ်လုပ်နေပေမယ့်သခင်ကြီးတို့ကိုခုထိမမြင်ဖူးသေးဘူး"

ဖြိုးဟိန်းရဲ့အပြောကိုသိဒ္ဓိဟာအင်းလို့ထောက်ခံသည်။ဒီကောင်စကားနည်းမှန်းသိတာကြောင့်ထွေထွေထူးထူးစိတ်ထဲမရှိ၊ဆေးနှင့်ပတ်သတ်သည့်ကိစ္စများကြရင်တော့ပြောရဆိုရပိုလွယ်သည်။

"ပြန်တော့မှာလား"

ခုမှခွဲစိတ်ပြီးဝင်လာသောဇာကြီးဟာပြောလာခြင်း။သုံးယောက်လုံးမနေ့ညကပင်ပန်းထားသော်လည်းဇာကြီးနှင့်ဖြိုးဟိန်းကတော့နေ့တစ်ပိုင်းထိထပ်ဆင်းရဦးမှာဖြစ်၏။

"အင်း ‌ပေါင်မုန့်တစ်ချို့ကျန်သေးတယ်၊မနက်စာယူစားလိုက်ကြ"

"သဘောကောင်းတဲ့သခင်လေးပဲကွာ"

ဖြိုးဟိန်းဟာရွှတ်ရွှတ်နှောက်နှောက်ဖြင့်စသည်။ဇာကြီးသည်လည်းပြုံးလို့
ထို့နောက်တွင်တော့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကိုထားခဲ့ပြီးသိဒ္ဓိသည်ပြန်သွားလေ၏။

ကားမောင်းနေရင်းတစ်ဖက်ဦး‌ေလးဖြစ်သူဆီမှဖုန်းဝင်လာသည်ကြောင့်ဆောင်လေ့ရှိသော airport ကိုထုတ်လိုက်ရင်းချိတ်ဆက်လိုက်ကာ

*သားငယ် အိမ်တော်ကိုအရင်လာမှာလား၊သားငယ်ဘာသာလာမှာလား*

"ကျွန်တော့်အိမ်ကပဲလာခဲ့တော့မယ်"

* အေးအေးသား ဒါဆိုပွဲရောက်မှပဲဆုံကြတာပေါ့*

ထို့နောက်နားထဲမှနားကြပ်ကိုထုတ်လိုက်ရင်းပြန်လည်သိမ်းလိုက်သည်။

ပထမစံအိမ်တော်မှပွဲရှိတာကြောင့်မဖြစ်မနေတတ်မှရမည်၊ပိုင်ယုညီဟာ သိဒ္ဓိကိုကယ်ထားတာကြောင့်မဖြစ်မနေကိုတတ်သင့်သည့်ပွဲပင်။နောက်ပြီးပထမစံအိမ်တော်၊ဒုတိယစံအိမ်တော်ပစရှိသည့်စံအိမ်တော်များလာမည်ဖြစ်တာကြောင့် မတတ်လို့မဖြစ်။