EVLENMEYE BAK (BİR MİRAS MESELESİ)

17- Bay Doğru ♥️

Bölüm Tarihi:29.09.2024

Instagram Hesabı: Kalemimdenhayaller ( Benimle oradan iletişim kurabilirsiniz. Güncel paylaşımlar vardır.)

Bölüm sonunda buluşalım.♥️♥️

**********

Her güzel şeyin bir sonu vardı. O son öyle ya da böyle gelir. Seni yakalardı. Tıpkı şimdiki gibi... Olmayacak en son kişiye yakalanmıştık. Bir nevi bölüm sonu canavarına... Umut, şok içindeydi. İrice açılan gözleri, hayretle aralanan dudakları ve bitmek bilmeyen söylenmeleri... Dünyası başına yıkılmış gibiydi. Kendince haklı sebepleri olabilirdi. Ama biz yanlış bir şey yapmamıştık ki... Ortada ne bir ihanet vardı ne de kötü bir niyet. Aksine hayırlı bir iş vardı.

"Kardeşim..."

"Ve en yakın arkadaşım..." diye bastırdı. İnanmak istemezcesine başını iki yana salladı.

"Olmaz! Olamaz!"

"Çok saçma!"

İnkâr etme modundaydı. Ama olan ortadaydı. Her ne kadar kabul etmek istemese de gerçek buydu. Kardeşi, en yakın arkadaşına tutulmuştu. Aynı şekilde en yakın arkadaşı da kardeşine... Kenan, kolundan tutup onu sakinleştirmeye çalıştı.

"Umut! Kendine gel!"

Fakat bir faydası olmadı. Hızla kolunu ondan kurtardı. Öfkeyle haykırdı.

"Ne ayaksınız lan siz?"

Yeri geldiğinde bülbül gibi şakıyan ben, ağzımı açıp tek bir kelime bile edemedim. Gözlerimi kaçırıp derin bir nefes alıp verdim. Olmayacak zaman, olmayacak yer... Maalesef ki buna hiç hazır değildim. Kenan, benim aksime daha sakindi. Hatta çok sakin... Hep bu ana hazırlanmış gibiydi.

"Önce bir otur. Sakince konuşalım."

"Konuşacağız zaten. Bana burada neler olduğunu tek tek anlatacaksınız." deyip hemen karşımıza oturdu. Gözleri, ben ve Kenan arasında mekik dokudu. Zar zor, konuşmaya çalıştım.

"Umut..."

Devamını getiremeden bana engel oldu.

"Hiç Umut deme. Derhâl bana neler olduğunu anlat." diye sesini yükseltti. Bu bağırışı beklemediğimden irkildim. Araya Kenan'ın sert sesi girdi.

"Bağırıp durma!"

"Mesele benim bağırmam mı? Yoksa sizin burada baş başa olmanız mı?" deyip sinirden güldü. Bakışları üzerime kuruldu.

"Hani üniversiteden arkadaşlarınla buluşacaktın?"

"Ben..."

"Sen ne Nil? Yine hangi yalanı söyleyeceksin? Artık yalan söylemezsin. Bitti!"

Kenan'a doğru dönüp tekrar konuştu.

"Bu gördüğüm şey gerçek mi? Yoksa bir yanlış anlama mı? Cevap verin!"

İsteği belliydi. Yanlış anlaşılma olsun istiyordu. Gördüklerine inat, tam tersini söyleyelim istiyordu. Fakat gerçek tam karşısındaydı. İnkâr edilemeyecek kadar ortadaydı. Bunu bir de Kenan'dan duydu.

"Ne gördüysen gerçek." dedi. Umut'un gözlerinden bir parıltı geçti. O koyu gözleri, öfkeyle parladı. Kenan'a öyle bir baktı ki... Daha önce hiç böyle baktığını görmemiştim. Dostuna değil de başka birine bakıyor gibiydi. Sevmediği hoşlanmadığı birine... Düşman demeye korkuyordum. Her an, saldırmaya hazırdı. Kendini zor tutuyordu. Dişlerini sıkarak konuştu.

"Ne diyorsun lan sen? Ne saçmalıyorsun?"

"Yalnızca doğruları söylüyorum. İnanmak istemiyorsun ama gerçek bu!"