EVLENMEYE BAK (BİR MİRAS MESELESİ)

18- Evlere Şenlik Kızınız Var ❤️

Bölüm Tarihi:09. 11. 2024

Instagram Hesabı: Kalemimdenhayaller

Keyifli okumalar ❤️ Bölüm sonunda buluşalım canlarım ❤️

********

Şok dolu bakışlar, buna eklenen suskunluklar ve ötelenmeyen duygular... Anın bana kattıklarıydı. Son yarım saat içinde olanlar, inanamayacağım boyuttaydı. Kenan ciddi ciddi bir itirafta bulunmuş, herkesi şok içinde bırakmıştı. Sonrasında tüm aile salona dizilmiş, Kenan da hemen karşılarındaki sandalyede yer almıştı. Ortam olsun duruş olsun, her an sorgulanmaya hazırdı. Tam öyle bir durum vardı. Ama Kenan buna rağmen gayet pozitifti. Sanki biraz önce büyük bir itirafta bulunmamış gibiydi. Onun bu hâline şaşırıp Güneş'e yanaştım. Heyecanla fısıldadım.

"Sence de fazla sakin durmuyor mu?"

Güneş, gülüp baş onayı verdi.

"Sakinliği geçtim. Kendinden çok emin duruyor. Bu adam, kafada işi bitirmiş Nil. Ne istediğini biliyor."

"Aynen! Çok kararlı duruyor. Şu duruşa baksana!"

"Ya seni alacak ya da seni alacak. Başka bir isteği yok." dediğinde onu susturmaya çalıştım.

"Hişt! Biri duyacak. Sesini alçalt. İyice göze batmayalım."

"Bu göze batmamış hâlin mi? Tüm gözler sizin üzerinizde."

Bu sırada Umut, sinirle söylendi.

"Arkadaş kazığı böyle bir şey oluyor."

"Hain arkadaş!"

"Eyvah! Başlıyoruz." dedim. Umut, her geçen saniye daha da hiddetlendi.

"Arkadaş dedik hain çıktın."

Dedem, sert sesiyle onu bastırdı.

"Umut! Beni oraya getirtme! Sus artık!"

"Dede, dürüst ol lütfen! Haklı değil miyim? Arkadaşım olacak bu adam, kardeşime yan gözle baktı. Beni sırtımdan bıçakladı. Hainlik yaptı."

Kenan, öfkeyle Umut'a baktı. Daha fazla sessiz kalamadı.

"Ben hain olacak hiçbir durumda bulunmadım. Niyetim neyse açıkça karşınıza çıktım. Arkadan iş çevirmeymiş, yalan söylemekmiş ben de yok o işler. Neysem oyum! Dimdik karşınızdayım. Bu yüzden, ağır kelimeler kullanma kardeşim."

"Eğer sizi görmeseydim karşımıza çıkacağın da yoktu. Arkadan iş çevirmeye devam edecektin. Şimdi cesur adamım ayaklarını bir kenara bırak. Daha fazla rol yapma."

"Ağır konuşuyorsun Umut. Sonradan pişman olacağın laflar ediyorsun. Benim böyle bir adam olmadığımı biliyorsun. Yapma! Bazı şeyleri yıkma." dediğinde Umut sinirle gülümsedi.

"Artık senin hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Kimsin? Gerçekten arkadaşım mısın? Yoksa gözlerimin içine baka baka yalan söyleyen bir yabancı mısın? İnan bana! Hiçbir şey bilmiyorum."

"Güzel! O zaman bu yoldan devam! Arkadaşlığımızı harca."

"Bunu ben yapmadım. Sen yaptın Kenan. Arkadaşlığımızı bir güzel harcadın. Bu eserinle gurur duy. Onca yıllık arkadaşlığı yıktın." dediğinde korkuyla bir Umut'a bir Kenan'a baktım. İşte en korktuğum şey, gerçek oluyordu. Benim yüzümden, bir arkadaşlık bitiyordu. Yıllara uzanan arkadaşlık, gözlerimin önünde harcanıyordu. Sırf Kenan'ı seçtim diye... Onunla evlenmek istedim diye... OIaylar bu raddeye kadar geliyordu. Ve benim elimden hiçbir şey gelmiyordu.

"Benim yüzümden..." diye fısıldadım. Güneş, sıkıca elimden tuttu. Gözlerimin içine bakıp gülümsedi.

"Saçmalama Nil! Bunların arkadaşlığı hiç biter mi? Kedi köpek gibi dalaşırlar sonra yeniden barışırlar. Umut, Kenan'dan, Kenan da Umut'tan kopamaz."