Sokak Kedisi ✨️

38.Bölüm

✨️İyi okumalar.✨️

✨️✨️✨️

Yemekten sonra biraz daha oturmuştuk. Saat çok geç olunca herkes yatmaya karar vermişti. Moralimin bozuk olduğunu belli etmemeye çalışmıştım ve bu çok yorucuydu. Babama söylemek ve söylememek arasındaydım. Alperen'e herhangi bir zarar verirse ben yaşayamazdım.

Herkes odalarına geçtiğinde ben de geçmiştim. Dedem konum attığında korkuyla odada dolanmıştım bir süre. Ne yapmalıydım, Allah'ım yardım et.

Hızlıca üzerime siyah tişört ve deri ceketimi giyip altıma da siyah kargo pantolonlarımdan birini giymiştim. Saçlarımı at kuyruğu bağlayıp siyah ayakkabılarımı da giymiştim. Telefonumu, anahtarımı ve cüzdanımı da ceketimin cebine koyup sessiz olmaya çalışarak evden çıkmıştım. Arabayla gidersem ses çıkardı ve diğerlerine yakalanırdım.

Kapıdan çıkıp biraz ilerleyip caddeye çıkmış ve taksiye binmiştim. Attığı konuma ulaştığımda ücreti ödeyip inmiştim. Bir çeşit depoya benziyordu burası.

Ben ne yapıyorum?! Çok aptalca davranmıştım. Hemen babama dedemin mesajını ekran görüntüsü alıp attıktan sonra konum da atmıştım ve ses kaydını açıp içeriye öyle girmiştim. Telefonu sessize de almıştım. Temkinli bir şekilde girdiğim an karanlık depoya çok da girmemeye çalışıyordum.

"Dede?" Seslendim. Birden karşımda beliren silüete yaklaştım. Dedem ve yanında o pis adam vardı. Gergindim ama ses kaydına ve babama attığım mesaja güveniyordum.

"Ne istiyorsun? Söyle çabuk, eve dönmem lazım. Yokluğumu fark ederlerse iyi olmaz. Senin için diyorum." Diye soğuk bir sesle söylediğimde dedem gülmüştü. Bana yaklaşırken geri adım atmıştım.

"Yaklaşma. Oradan konuş." Dediğimde durmuştu. Ama Hasan denen adam durmamış ve üzerime geliyordu.

"Duymadınız sanırım, yaklaşma bağırırım!" Dediğimde dedem ona seslenmişti. Dedemin lafını dinleyip geri çekilmişti.

"Hasan'la evleneceksin." Dediğinde gerçek bir kahkaha atmıştım. Ama sinirli bir kahkaha olduğu o kadar belliydi ki. Dalga geçiyor olmasını çok isterdim.

"Bak sen! Ya dede, bak saygısızlık etmek istemiyorum ama zorluyorsun. Senin bu itinle evleneceğim öyle mi? Sen harcanıyorsun ha, komedyen falan olsana." Diye dalga geçtiğimde Hasan bir anda yanıma gelip saçımı tutup çektiğinde acıyla inlemiştim.

"O pis ellerini çek üzerimden. İkinci defa uyarmayacağım." Dediğimde daha çok çektiği saçımın acısını bir kenara bırakıp basit bir hareketle kolunu tam açı çevirip kırmış, bana dönük olan yüzüne kafa atıp bacak arasına sert bir tekme attığımda yere düşüp bağıra bağıra ağlayan adama tiksintiyle bakıp dağınık saçımı çözmüş, tekrar bağlamıştım.

"Evet, fazlallık gitti. Nerede kalmıştık dede?" Dediğimde gururla bakıyordu bana. Ondan nefret ederken bile eski dedemi özlüyordum. Yanıma geldiğinde elini bana yaklaştırınca aniden geri çekilmiştim. Yerdeki şey hala ağlıyorken dikkatimi toplayamıyordum.

"Niye yapıyorsun bunu? Hasan çok zengin. Belki bizden fazla değil ama çok zengin. Ne var o çocukta da başkasını görmüyor gözün?" Dediğinde aklıma benim o sevimli ve yakışıklı suratlım gelince gülümsedim istemsizce.

"O benim her şeyim. Onu çok seviyorum. Daha ne olsun ki? Ben onu seviyorum, o da beni. O benim ailem. O gittiğinde ölü gibiydim, o benim şarjım. Karanlıkta ışığım, yorulduğumda güç kaynağım. Daha sayayım mı?" Dediğimde dedem şaşkındı. Alperen'i bu kadar sevmemi beklemiyordu muhtemelen.

"Neden? Onun hiçbir şeyi yok, sana ne verebilir ki? Sana ne yararı dokunabilir? Sadece yakışıklı diye mi?" Dediğinde gülmüştüm. Sadece yakışklı diye mi ne demekti? Evet çok yakışıklıydı benim sevgilim ama bu soru çok saçma değil miydi ya?

"Dede, sen babaannemi sevdin mi?" Dediğimde yüzünün soluşuyla gözünün doluşu bir olmuştu. Alt dudağı titrediğinde doğru yolda olduğumu anlamıştım.

"Çok sevdim. O benim her şeyimdi. Hayatımın tek anlamıydı. Seni de çok severdi, ne yazık, büyüyüp çok güzel olduğunu göremedi benim çiçeğim." Dediğinde benim de gözlerim dolmuştu. Ben de babaannemi çok severdim.

✨️✨️✨️

✨️Yorumlarınızı bekliyorum.✨️