25.Bölüm

201 14 2
                                    

✨️İyi okumalar.✨️

✨️✨️✨️

Aradan neredeyse bir ay geçmişti. Her gün onun olabileceği her yeri geziyordum. Okulu aksatıyordum. Herkesle iletişimimi kesmiştim. Kimsenin aramalarına da dönmüyordum. Babamlar da bir süre daha burada kalmak istemişlerdi benim için ama onları da görmüyordu gözüm.

Dedem bile gelmiş ve iğrenç fikirleriyle aklıma zengin bir adamı sokmaya çalışıyordu. Onu zaten kovmuştum. Yorgunlukla kendimi kumların üzerine bıraktım. Kumsala gelip kıyafetlerimizle denize girdiğimiz o an geldi aklıma.

Sırt üstü uzandım kumlara, insan yoktu pek. Akşam vakti burada bir insan ne arardı ki sanki? Belki sevdiğini, belki özlediğini, belki de her şeyini... Onu çok özlemiştim. Aramadığım, gitmediğim yer kalmamıştı.

İleride duyduğum çirkin kahkahalara dönüp bakmadım bile. Ama tepemde dikilip, daha doğrusu dikilemeyip bana gülerek bakan iki adamla kaşlarımı çattım.

"Ne var?! Siktirin gidin başımdan!" Sinirle bağırdığımda adamın teki sırıtmış ve yere yanıma çökmüştü. Yerinde duramıyordu ama sapıklık yapabiliyordu. Piç herifler!

Üzerime eğilen adama gözlerimi devirip yaklaşmasını bekledim. Yaklaştığı an kafa atıp hızlıca yerimden kalkıp onlara baktım çatık kaşlarla. Üzerime gelen diğer adama yaklaşıp kolunu döndürdüm arkasında. Başım dönmüştü kafa attığım için.

Acıyla bağırıp yardım çağırdığında diğeri de yaklaşınca elimdekini bırakmadan dönerek adama uçan bir tekme attım. Burnunu tutarak kendini yerlere attığında gelen polislerle küfür edip adamı yere ittim.

"Ne oluyor burada?! Ayrıl! Polis!" Polisin biri yanıma gelip üstümü aramıştı. Silahım olsa gebertmez miydim şunları Allah aşkına, bir de arıyorlar hala.

"İlk önce onlar bana saldırdı, sapık bunlar komiserim. Ne yapsaydım, buyrun istediğinizi yapın mı deseydim?" Dediğimde orta yaşlardaki polis göz devirip yerdekileri almıştı.

"İfadeniz alınacak. Karakola gelmeniz gerek." Dediğinde derin bir nefes alarak onaylamış ve beni yönlendirdikleri arabaya binmiştim. Diğerleri de yanıma oturtulunca kapıya yaklaşarak dişlerimi sıkıp cama döndürdüm bakışlarımı.

Karakola gitmiştik. İfadelerimiz alınmış ve bölgedeki inşaat kamerası sayesinde beni serbest bırakmışlardı. Sapıklardan da şikayetimi geri çekmemiştim. Onlar içeride kalmışlardı.

"Geçmiş olsun, bir dahaki sefere daha dikkatli ol. Biraz az vurmuşsun." Diye kulağıma fısıldayan polis memuruna bakıp şaşkınca baktığımda onun gülümsemesiyle rahatlamış ve ben de gülümseyip onaylamıştım onu.

"Teşekkürler, tavsiyenizi dikkate alacağım." Dediğimde babacan bir tavırla omzumu patpatlamış ve kapıya kadar geçirmişti beni. Daha sonra ise saat çok geç olsa da Alperen'in olmadığı, bu sıcakta bile soğuk hissettiren o eve gitmek istememiş, tekrar yürümeye başlamıştım.

Bir çocuk parkına geldiğimi fark edince durmayıp salıncaklara ilerlemiştim. Salıncağa oturup çantamı dizlerime koyup karşıya, karanlık sokağa bakmıştım.

Bir süre sessizliğin tadını çıkararak minik minik sallanmıştım. Sadece ayağımın kıpırdanması kadar sallanıyordum ve uykum gelmişti. Burada uyusam en fazla ne olabilirdi ki? Ya başka bir sapığa ya da katile falan mı rastlardım? Ya da sinirli bir sokak köpeğine falan.

O sırada bacağıma sürtünen minik yavru kedinin miyavlamasıyla ayılmıştım. Kendime gelip minik yavruyu elime alıp havaya kaldırmış ve sevimli yüzüne bakmıştım. Simsiyahtı kedi. Gözleri ışıl ışıl ve maviydi. Çok sevimliydi. Ama belli ki çok açtı, karnı yok denilecek kadardı. Bu hali bana Alperen'i hatırlatmıştı. O da bu sokak kedisi kadar ürkek ve yardıma muhtaçtı en başta.

"Annen yok mu? Nerede annen?" Dediğimde ağlak miyavlamalarıyla aç olan kediye ne yapacağımı bilemeyerek bakmıştım. Etrafta ne başka yavru ne de bir anne kedi vardı. Belli ki annesiz bir yavruydu.

Bu saatte açık bakkal olmayacağı için yerimden kalkarak yavruyu da kucağımda tutmuştum. Etrafa baka baka gidiyordum belki annesi vardır diye ama yoktu işte. Minik kediciği sahipleniyordum an itibariyle. O da yalnızdı ben de.

Eve geldiğimde ışığın açık olduğunu görmüş, ama tepki vermeyerek anahtarla içeriye girmiştim. Salona girdiğim an gördüğüm şey beklediğim gibi annem veya babam değildi. Alperen gelmişti.

✨️✨️✨️

✨️Yorumlarınızı bekliyorum.✨️

Sokak Kedisi ✨️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin