Hazırlık öğrencisi olan Yağmur, dershane çıkışı evine giderken her zaman bindiği otobüse binmeyerek yürümeye karar verir. Arkadaşı ile yürüdüğü yolda cebinden düşen izmir ulaşım kartından habersizdir.
♦
0534*******: hayır merak ediyorum
0534******...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ✨
"Yavrum baban nereli?" Yasmin'in seslendirdiği şarkıya Yağız devam ettirdi. "Nereden bu kaşın gözün temeli?" Yasmin'den devamı geldi. "Sana neler demeli?" Ve Yağız... "Ay seni çıtır çıtır yemeli!"
Başımı masamdan kaldırıp ikiliye baktım. Depresyondan çıkmış sınıfın ortasında konser veriyorlardı. Sınıftakiler bunlara alıştıkları için izlemekle yetiniyorlardı. "susun artık," zar zor çıkan sesimi şükür duyan Yasmin kıvırtarak önüme geldi. "Kalk kız oturmaya mı geldik!" Yüzümü sıvazladım. "Evet. Hem insanlar rahatsız oluyor sizden,"
Yağız kalemliğimi havaya atıp tuttu. "Kim rahatsız oluyor? Sınıf mı?" Başımı salladım onaylarcasına. Etrafına bakıp kalemliği silah gibi tuttu. "Rahatsız olan?" Herkesten aynı anda hayır, ne alaka, sizi izlerken eğleniyoruz sesleri gelince sırıtarak bana baktı. "Tek sen rahatsızsın. Anne karnında da böyleydin şaşırmıyorum." Yasmin'i kendine çekti. "Nerede kalmıştık?"
Yasmin kendi etrafında döndü. Ay seni çıtır çıtır yemeli!" Tam o sırada Hazer sınıfa girdi. "Kim kimi yiyor?" Bir bu eksikti diye geçirdim içimden. Başımı kollarımın üstüne koydum. "Ben şimdi seni yiyeceğim. Oğlum sen niye hep benim keyfimi bozuyorsun?" Yağız bozulan keyfi ile önüme oturdu.
"Seninde keyfinin bozulacağı varmış kardeşim," Yasmin yanımdaki yerine oturdu. Yüzünü buruşturduğunu hissediyordum. Yağız ayağı kalktı. "Siktir git lan! Birader daha geçen pestilini çıkardım senin. Bir akıllanman olsun amına koyayım! Hem sen kimsin benim keyfimi bozacaksın?" Yine kurban olarak Yasmin'i seçti. "Kalk kız. Halay çekeceğiz," Yasmin daha ne olduğunu anlamadan kendini halayda buldu. Onlara göz devirip Hazer'e baktım ama o zaten beni izliyordu.
"Hava almak ister misin? İyi gözükmüyorsun," hava almak iyi gelebilirdi. "Olur," deyip ayaklandım. Beraber dışarı adımladık.
Yaklaşık bir buçuk aydır depresyonuma devam ediyordum. Telefonu elime ulaşım ve iletişim için alıyordum. Yalnızca ders çalışıyordum. Bilen bilirdi ki düşen insanın kalkması zor olurdu. Bu zaman diliminde ne yazık ki Toprak ile de sadece birbirimize soru atarak konuşuyorduk sadece. Hatta bir ara soru attığı zaman sadece konuşmak için attığını fark etmiştim çünkü attığı soru noktalama işaretleri konusuydu...
Bugün depresyondan çıkmak istiyordum artık. Ruhen çökmüştüm. Dershanedeki koçum sağ olsun bana bu dönemde oldukça yardımcı oluyordu. Elimi cebime koydum ve fark ettiğim kalemle yüzümü buruşturdum. Gördüğüm her hocaya soru sorduğum için kalemlerimde oramda buramda çıkıyordu.
