KENT KART | Texting

BÖLÜM 13

Selamlar nasılsınız ballarımm🍯 💖

13/07/2024

Yıldızı parlatmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın🤍✨

İyi okumalar✨

"Başlarım şimdi sana da ha! Bu ne ya? Allah seni çıkaranı toplayıp, çıkarıp, bölsün, çarpsın ya! YETER!" daha fazla dayanamayıp çığlık atmıştım.

"Asıl sana yeter ulan! Başım şişti. Bir sus artık!" Yağız'a göz devirip Yasmin'e baktım. Yüzü kızarmıştı ama belli etmemek için elinde tuttuğu kitabımı inceliyordu.

Hastaneye gittiğimiz günün üzerinden dört gün geçmişti ve ben bugün daha iyi hissediyordum. Bunun nedeni ise belliydi açıkçası. İlki serum iken ikincisi bedenimdeki bakterinin benden çıkıp anneme geçmesi olmuştu.

Hastalığı başkasına bulaştırmazsam asla iyileşemezdim. Tek ben öyle değilimdir umarım?

Bugün ise uyandığımda daha dinç hissettiğim için Yasmin'i çağırmıştım. Annem odasında uyurken Yasmin, Yağız ve ben odamda oturmuştuk. Yağız ve Yasmin bugün sözel çözdüklerinden onlar bitirip Yağız'ın yatağında oturuyordu. Aslında pek oturmak denmezdi. Yasmin sırtını duvara yaslamıştı. Yağız ise başını Yasmin'in kucağına koyup ayaklarını bazanın baş kısmına koymuştu.

Pozisyonlarından dolayı Yasmin benden kitabımı istemişti. Başta okuyacak sansam da yüzünü kapatmak için açmıştı ve alttan Yağız'ın yüzünü izliyordu.

Bense biyoloji çözüyordum.

Soruya daha fazla dayanamayıp ağlayarak başımı masaya vurarak kollarımı başımın çevresine doladım. "ben ölmek istiyorum ya! Bıktım bu boktan sınav sisteminden!"

Her zamanki söylenmelerimdi ama insan kalkıp bir teselli ederdi değil mi!? Ama yanımdakiler bana bakıp kendi hallerine geri döndüler.

Başımı kitaptan kaldırıp yanağımı sildim. "Kalkın ders çalışın sizde!" Ve yine ağlamaya başladım. "Niye herkes ve her şey üstüme geliyor!?"

"Yağmur'um," konuşmaya çalışan Yasmin'i susturdum. "Sen bari yapma. Sen bari üstüme gelme." İyi değildim. Psikolojim tamamıyla berbat bir durumdaydı. Buna dışarı çıkamayışım ve sosyalleşmeyişim de neden oluyordu.

Yasmin ve Yağız tüm gün dershanede beraberlerdi ama ben hep evdeydim. Değneksiz yürüyemiyordum.

İkisinin de ayaklandığını hissettim. Kısa bir süre sonra sandalyemin kol kısmından oldukları yatağa çekildim. "Yağmur bakar mısın bana güzelim?"

Dudağımı büzüp omuz silktim. "Bak bakayım abine?" Can alıcı noktamdan vurduğu için başımı aniden kaldırıp sinirli bakışlarım ile Yağız'a baktım. "Sen benim abim değilsin!"

"Abinim."

"Değilsin!"

"Senden üç saniye önce doğmuşum?"

"Bana ne ben mi dedim erken doğ diye!?"

"Ama doğdu-"

"Tamam! Yağız çık şuradan. Gel bana bebeğim," Yasmin tartışmamızı bölüp aramıza girdi. "Anlatmak istediğin bir şey var mı canımın içi?"

Gözlerim yine doldu. "Kendimi çok boşlukta hissediyorum. Hiçbir şey yetişmiyor sanki. Hem," sustum. Yağız yanımızdaydı. Yasmin göz ucuyla Yağız'a baktı. "Bizi yalnız bırakır mısın?"