Chapter 30

14.1K 244 32
                                    



KOTA: 40 votes plus 30 comments

-

KATHRYN's POV

"Hindi lang ikaw ang nasasaktan dito. Ako rin."

I froze at my spot. No words came out from my mouth. I was left speechless. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. I'm making sure that I heard it clear.

Lumingon ako and I saw pain registered on Daniel's eyes but it quickly disappeared. Hindi ko na alam. Gulong-gulo na ako.

"W-what?" napa-hinga ako ng malalim bago mariing pumikit, "A-anong ibig sabihin ng..ng sinabi m-mo?"

He expelled a deep breathe before he shook his head. "Nevermind. Its not that important." huling sabi niya bago tuluyang pumasok sa kwarto niya.

Why is he so transparent? Baka ilusyon lang 'yung narinig at nakita ko. For dear's sake, masasaktan siya? Ako ang nasasaktan sa sitwasyon namin, all what he did is to shatter me.

Buong gabi akong hindi makatulog. I was spaced out of what he said, kahit na alam kong napaka-imposible. I yawned before getting up from my bed. Ngayon lang ata ako nakaramdam ng antok. I quickly took shower and dressed up.

Nang makababa ako ay nakita ko si Daniel na papaalis na. He looked away after I looked at him.

"I'll go ahead."

Napa-kibit balikat nalang ako. Hindi ako kumain ng breakfast at uminom lamang ng energizer drink. But, it made me worsen, mas lalong lumalala ang antok ko. Blame my conscience for that.

I was lazily reading my notes. Magkakaroon pala kami ng quiz for my next subject, buti nalang at niremind ako ni Julia.

"What did you do kagabi? At ganyan ka ka-antok ngayong araw?" tanong niya habang binigyan ako ng isang titig.

"I slept late kasi kailangan ko pa ayusin 'yung portfolio ko." I lied. If I tell Julia about what Daniel said to me, I knew, Julia will go berserk. Ayaw niya kasi sa mga taong magulo. And if I confessed to Julia na partly ay naniniwala ako dun, magagalit siya sa'kin.

She nodded in disbelief. "Weh? Parang hindi ka naman nagpuyat sa isang bagay because I know you so well, Kath." she scooted.

"Nagkataon lang na sa susunod ng araw ko na ipapasa 'yon. Don't think otherwise, Juls." sabi ko at idinukdok ang ulo ko sa lamesa. I'm damn sleepy.

"Daniel is still the reason. Si Daniel naman palagi, eh." bulong niya pero hindi ko na pinansin 'yung sinabi niya.

Day passed like a blur. Palabas na ako ng room nang makasalubong ko si Dom.

"Kathryn." he called me as smile flashed through his, "Are you free today?"

I nod. "Yes. Why?" takang tanong ko.

"Let's go out. Yayain kita kumain." aniya na ikinalaki ng mata ko.

What the? Why is he fun of accompanying me?

Umiling agad ako. "No way. May gagawin pa -"

"Don't try to lie, Bernardo." he chuckled, "I know your schedule, I checked it and you have your free time now."

I rolled my eyes. Naiinis nalang akong tumango. Ako? Mananalo kay Dom? Impossible.

We rode a cab on our way. Akala ko ay pupunta kami sa SB pero dumiretso kami sa mall. Oh my gosh. Pinagkaisahan ako ng lalaking 'to.

"Akala ko ba sa Starbucks tayo?" I snorted, crossing my arms.

Umiling siya habang ngumingisi. "Fooling you was great. Niloloko lang kita." he said and laughed. This guys is really getting to nerves!

We're Secretly Married (KN)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon