We're Secretly Married (KN)

Chapter 44

KATHRYN's POV

"Oh ghod." I muttered and shut my eyes. Hindi ko na napigilang mapaluha.

I'm supposed to be happy. I'm pregnant. I'm going to be a mother. Pero paano ako magiging masaya kung ang tatay ng anak ko ang dahilan kung bakit ako nasasaktan ngayon?

They looked at me when I got out from the cubicle. Ibinigay ko sa kanila ang PT at sumandal sa lababo.

"Shit Kath! Buntis ka!" Miles squealed. Agad naman akong niyakap ni Julia at doon na nga ako umiyak ng umiyak.

"Dapat maging masaya ka." Julia said. Paano ako magiging masaya? Yes, I'm happy but it wasn't enough.

Naintindihan agad naman ako ni Julia kahit hindi ko man sabihin ang dahilan. Kilala nila ako.

"Stop crying. Baka makasama iyan sa baby mo," pinunasan niya ang mga luha ko. "Kung natatakot ka, nandito lang kami ni Miles. Handa ka na bang sabihin ito kay Daniel?"

Natigilan naman ako saka mabagal na umiling. "No..not yet."

I'm not yet ready. What if he'll reject me and the baby? Okay lang sa akin na ako ang ayawan niya kaysa naman sa anak namin. Parang halos inayawan niya na rin ang buong pagkatao ko. Marami pa akong dapat ayusin sa kaniya.

They both smiled at me. "I understand you. Your secret will always be keep." sabi ni Miles.

Lumabas na kami at doon namin naabutan si Dominic. Nakakunot ang noo niya habang tinititigan ako.

"Okay ka lang?" he asked me. Instead of answering, I hugged him. I know I'm much safer in his arms.

"Ikaw na bahala kay Kathryn ha? Iuwi mo nalang muna. Masama ang pakiramdam niyan." huling sabi ni Julia bago kami iwan.

"You okay? What's wrong?"

"I'm not feeling well."

"Gusto no iuwi na kita muna?"

I nod. Nginitian niya ako bago kunin ang mga kamay ko. I can feel a stare at my back but I just ignored it. Isinakay niya ako sa kotse at dinala sa condo unit namin.

"Where's Daniel? Dapat siya nagdadala sa'yo dito eh." Dom asked nowhere.

I shrugged. Ayoko pang sabihin sa kaniya ang nangyari sa'min. He'll go berserk if he will know about it.

Nang makarating kami sa condo ay hinatid niya lang ako sa pintuan bago magpaalam.

"I'll go. Just call me if you need, ha?" he kissed my forehead and smiled, "Kathryn."

"Yeah. I will."

Nang makapagpaalam siya ay agad akong nagbihis at humiga sa kama namin. Nakakapagod din pala. Nakakapagod ang mga sakit na ito, ang dami dami ko ng pinagdaanan. I unconciously touched my flat stomach.

Paano na kaya ang baby ko? Paano ko ito sasabihin kay Daniel? Paano ko sasabihin na nagbunga ang nangyari nung nagbakasyon kami? He might reject me, us. Paano na ang pamilya ko? Maybe they will be disappointed for me.

Napapikit nalang ako saka tumulo ang luha ko. Ang daming katanungan sa isip ko pero hindi ko ito masagot.

Kinabukasan ay maaga akong nagising. Nakita kong mahimbing pa ang tulog ni Daniel sa tabi ko. It took me a couple of minutes staring at him. I love him so much, handa na kaya akong i-let go siya? I decided last night to know all the answers from him. Kapag hindi na kaya, kapag hindi na talaga maayos. Iiwan ko na siya.

But leaving him doesn't mean I stopped loving him also. Kailangan lang naming pakawalan ang isa't-isa dahil ayokong umabot kami sa puntong nagkakasakitan na kami. Natatakot ako na baka isang araw natakpan na ng galit ang pagmamahal ko sa kaniya. Ayoko ring madamay ang baby ko. I might hurt him/her if I will be selfish. Hindi ko ata kakayanin kapag mawala sa'kin ang patunay ng pagmamahalan namin ni Daniel. The love came out suddenly in a short span of time.

I went directly to the kitchen. Nagluto na rin ako ng breakfast namin. I was busy making my milk when I heard clicking sound of a door. Nararamdaman ko rin ang presensiya niya sa likod ko.

"Breakfast is ready." I smiled at him but he didn't smiled back the usual thing he does every morning.

Wala na rin 'yung backhug niya. Wala na rin 'yung times na hahalikan niya ako sa noo. I was craving for those moments.

"Ano pang hinihintay mo? Kain na."

Inilapag ko ang gatas ko sa lamesa at tinitigan niya rin 'yon. I'm not used to drink milk kaya nanibago siya. I'm doing this for my baby, for our baby.

"Don't stare, Daniel. Eat now."

"Kathryn I'm so - "

I cutted him off. "We'll talk later."

Tahimik lamang din kaming kumain. Matapos naming kumain ay ako na ang nag-volunteer na maghugas ng plato. After doing it ay naabutan ko siya sa sala. He was sitting pretty habang nakatingin sa kawalan.

"Daniel.." I blurted out.

He looked at me. "Kathryn, let's talk."

"I know."

"About what happened yesterday-" natigilan muna siya sandali, "- I mean it. Why are you making it hard for the both of us? Kathryn, itigil na natin 'to."

"Tell me what to do now, Daniel. Kasi ako, hindi kita maintindihan. Hindi ko rin alam ang gagawin ko."

He sighed. "We need to stop. Ibalik nalang natin kung anong meron sa atin noong hindi pa tayo nakapagbakasyon. Let's forget what happened on Subic. Ang pagmamahal ko sa'yo ay isa lamang pagkakamali. We should forget about it."

That's it. Tama lang siguro ang narinig ko. Pero bakit ang sakit sakit? Those words are like knives drawing wounds in my heart. Gusto niya na kalimutan ang nangyari sa'min.

"Then what? You want me to leave?" my voice cracked pero tinatagan ko ang sarili ko.

"Kath, you don't have to-"

Tumayo ako. "Because I want to leave! Hindi ko alam kung anong nangyayari sa'yo at nagkakaganyan ka! You promised to stay with me, tapos eto ka ngayon? Sasabihin mong kalimutan  nalang ang lahat? Fuck Daniel, hindi ganon kadali!" pinunasan ko ang luha ko. "Kaya hayaan mo akong lumipat muna. Papahingahin mo naman ako, ang sakit sakit na. Nasasaktan na ako."

Tumayo siya at tinitigan ako. I was still hoping na pigilan niya ako ulit. Dahan-dahan siyang tumalikod sa'kin.

"If that's what you want, then leave."

***

a/n: Sorry if its too short :) Pahingi ulit  ng maraming comments :)

PS: Dito niyo sila awayin oh :P @kchandria_ @danielpadillx_ @roquedom_ @jajajasmine_  (twitter accts)