We're Secretly Married (KN)

Chapter 46

a/n:  Para sa mga taong nagsasabing 'bitin' daw ang last update ko :)

_

KATHRYN's POV

"Ms. Bernardo?"

Napatingin ako sa babaeng kaharap ko.

"Yes. I have an appointment to Ms. Ortigas, an ObGyne?" tanong ko habang lumilinga-linga sa paligid baka sakaling may makakita man lang sa'kin.

"This way." she motioned me to the left area. I sighed and sat beside these women, holding their bumps.

I roamed my eyes around. I am now surrounded with womens, older than me, clutching to their big baby bumps. Ang lalaki na ng mga tiyan nila. Merong iilan din na maliliit pa but the can easily recognized as a pregnant woman. Napatingin ako sa dalawang tao. The guy was gently rubbing his wife's big belly that almost reached her chest. Nakangiti sila sa isa't-isa.

My eyes were dropped off to my small forming bump. I was wearing an oversized top and a stretchable jeans that made my bump freely to see. Hindi naman gaano kalaki pa ang tiyan ko, para lang akong bloated.

I expelled a deep sigh. I'm still thinking of the feeling na may taong makakasama mo sa check-ups mo. Sa lahat ng mga bagay na kaugnay ang baby niyo. Pero hanggang sa isip nalang ata iyon  dahil kailanman ay hindi na 'yon mangyayari.

Pumasok na ako sa loob ng opisina ng OB ko. The doctor asked me different things and she ran also some tests.

"So, you are almost 8 weeks pregnant?" she confirmed, I smiled. Ilang linggo na rin pala ang baby ko, "Did you had your first check-up, Ms. Bernardo?"

Umiling ako. Sa dami ng problema ko ay nawalan ako ng time magkapagpa-check up.

"Nope. This is my first."

"Oh," she looked back at the papers. "Maayos naman ang lagay niyong dalawa. The baby is fine, but mahina ang kapit niya sa'yo so, I'll recommend vitamins you will take. So at these following weeks, you will experience vomitting, extreme dizziness, mood swings, hormonal change and food cravings. Avoid also being stress para mas lalo pa kayo maging healthy."

Tumango naman ako habang ngumingiti. Inalalayan niya naman ako pumahiga sa kama na may katabing monitor.

"We'll have an ultrasound to see how your baby's going on. You wanna see, right?" ngumiti ang doktor. "Itaas mo ang damit mo."

I obliged and pulled up my top underneath to my chest, freeing my belly button. Naglagay siya ng gel sa ibabaw ng maliit kong baby bump. I'm so excited. I'm so excited to see my baby. Inilagay ng doktor ang hawak niya sa tiyan ko at pinagpasadahan ito sa buong bump ko. The monitor turned on and all I can see is the dark blue and black colors. Ginalaw ng doktor ang bagay sa tiyan and there, I saw a small sac. Its like a jelly bean.

"That's your baby. Its still small since its just 8 weeks." turo nito sa monitor.

I can feel my eyes watering. Napangiti ako habang pinagmamasdan ang baby ko na gumagalaw. He's so tiny.

"The baby started to form his limbs, the taste buds and the major organs in the body," biglang may tumunog na kung ano. Its like a heartbeat. "Your baby's heartbeat."

Matapos ang ultrasound ko ay humingi agad ako ng copy ng print screen ng baby ko. I thanked my doctor first at sinabi niyang babalik ako after 4 weeks for another check-up.

Agad naman akong umuwi sa unit ko pagkatapos. Hindi na ako pumasok pa muli sa university mula nung ipinahiya ako. Alam na ng buong tao na buntis ako. Kung papasok lamang ako ay baka hindi ko na kakayanin dahil puro panghuhusga lang ang ibabato nila sa'kin.