We're Secretly Married (KN)

Chapter 37

KATHRYN's POV

I woke up with the rays of the sun hitting me. Bumangon ako at agad akong nakaramdam ng sakit sa ibabang parte ng katawan ko.

Shit! It happened for real!

I gave Daniel my virginity last night. Hindi ko alam kung nadala ba ako sa damdamin ko o espiritu ng alak. But I'm sure that I'm not that drunk, I can still remembered every detailed of it. I love him and I want him to be my first, siguro nagpapakababa ako para sa sarili ko pero hindi eh, mahal ko siya. And now, I can feel no regrets last night.

Agad akong dumiretso sa banyo para sa maligo, I feel so sticky. Since hindi na kami naligo after we had our swimming kahapon kaya medyo malagkit, dumagdag pa 'yung ginawa namin kagabi.

Pagkatapos kong maligo ay bumaba na ako, seeing Daniel at the dining table. Nagbabasa siya  ng diyaryo. I don't know but my heart beat improperly, am I nervous? Siguro hindi ko pa siya handang kausapin simula nung mangyari kagabi. Nahihiya ako, damn shit.

"Kathryn." he sternly called me. Hindi ko napansin na kanina ko pa siya tinititigan.

"Uhh, g-good morning." I stummered and nervously get a seat, infront of him.

He smiled. "Nagpaluto ako kay Aling Cecilia ng breakfast. You know, I can't cook." sabi niya at inihanda ang plato ko.

"Ako na, Daniel. Kaya ko." pigil ko naman sa kaniya. I feel weird for being extra sweet to me. For one knows, he's not like that to me. Gawa ba ito ng nangyari kagabi? Did he felt guilt?

"I can prepare you coffee. You want?"

"No, thanks. I'm not into coffee."

"Juice nalang. Ipagtitimpla kita."

Hindi ko na siya pinigilan. Masyado siyang mapilit. Inilapag niya ang juice sa tapat ko bago siya umupo pabalik. Naiilang ako sa tuwing pinapanood niya akong kumain.

"D-dont stare at me.." I blabbered and looked at him.

"Why? Hindi ka pa ba sanay nito?"

Umiling ako. No, he never did that for months of being his wife. "Not that. You shouldn't stare at me, nakakailang."

He shrugged. "Okay."

Hindi na siya umimik after that, and so I was too. I can't figure out why I am like this. Naiilang ako na hindi ko maintindihan. Wala akong guts to talk to him after that night, what's our next plan.

"Kathryn, what happened last night..."

Bumuntong hininga ako. "Tapos na akong kumain. Ililigpit ko lang 'to."

Naiinis ako para sa sarili ko. Its an opportunity but I didn't take it. Tumayo nalang ako at iniligpit ang mga pinagkainan namin. Pagkatapos kong maghugas ay naabutan ko si Daniel na nakasandal sa pader, malalim ang iniisip.

Napansin niya atang umakyat ako sa taas kaya sumunod siya sa'kin. I went in inside our room, I waited for him to came over here pero hindi ata siya sumunod.

I looked around. Seeing some pillows on the floor and the clothes throwed last night. Inayos ko muna 'yon bago pumunta sa kama. I gasped a bit when I saw the blood stain on it. The sign of devirigining me.

I stared at it for a while. Bakit parang nanghihina ako sa tuwing napapatingin sa dugong 'to? May regrets ba ako?

"Kathryn?" I almost jumped when I heard Daniel's voice. Nakatingin rin siya sa dugo sa kama.

"Ah ah - " agad kong kinuha 'yung bedsheet.

Hinila niya ang braso ko. "Iniiwasan mo ba ako?"

"H-hindi. Bakit mo ba nasabi iyon?"