"ហាស៎??"ប្រអប់ដៃមាំម្ខាងទម្លាក់ទៅក្រសោបចង្កេះអង្រ្កងរបស់ហេរីន ដល់ថ្នាក់នាងតូចដែលមិនទាន់គេងលក់ស្រួលបួលនោះត្រូវភ្ញាក់នឹងសកម្មភាពចម្លែករបស់គេ។
“លោកពូកើតអី?”នាងប្រញាប់និយាយទៅរាងក្រាសតែនាងមិនហ៊ានបែរមុខទៅរកគេទេ ព្រោះនាងដឹងថាបើនាងបែរទៅនោះរបស់នាងនិងប៉ះមុខរបស់គេមិនខាន ព្រោះនាងទទួលដឹងដល់ចង្វាក់ដង្ហើមដែលគេដកនៅជាប់កញ្ចឹងករបស់នាងជិតបង្កើយ។
“បងជាប្ដីអូន ហេរីន” សម្លេងគ្រលពោលនៅជាប់កញ្ចឹងករបស់ហេរីន ដៃក៏មិនបានដកចេញពីចង្កេះគឺមានតែរឹតនាងបន្ថែម ។
“លោកពូឱបខ្ញុំធ្វើអី?” ហេរីននិយាយបណ្ដើរ អារម្មណ៍ភ័យរកប្រាប់មិនត្រូវ ព្រោះចម្លែកនឹងសកម្មភាពរបស់គេ ដៃតូចៗទម្លាក់ទៅចាប់កដៃរបស់ដូយ៉ុន បំណងឲ្យគេដកវាចេញពីចង្កេះរបស់នាង។
“បងជាប្ដីអូន” គេមិននិយាយអ្វីក្រៅពីពាក្យថាគេជាប្ដីនាង មែនហើយគេជាប្ដីនាង គេអាចឱបនាង គេអាចថើបនាង ព្រោះគេជាប្ដីនាង គេមិនចង់ឲ្យនាងហៅគេថាពូ គេមិនចង់ឲ្យអ្នកទៃគិតថានាងជាក្មួយគេទេ។
ផឹប!
ដូយ៉ុន បង្វែរខ្លួន ហេរីនឲ្យគេងត្រង់ ហើយគេក៏ឡើងទៅសង្រ្គប់ពីលើ ដែលសកម្មភាពរបស់គេធ្វើឲ្យហេរីន ទៅជាភាំង ព្រោះវាភ្លាមៗពេក គេមិនធ្លាប់ធ្វើបែបនេះដាក់នាងឡើយ។
“លោក...ពូ...ពូ...”
“កុំហៅបងថាពូ បងជាប្ដីរបស់អូន...អ្ហឹម...”រាងក្រាសនិយាយបង្គាប់បន្តិច ក៏ទម្លាក់បបូរមាត់របស់គេទៅលើបបូរមាត់របស់នាង ខណៈហេរីនឯនេះវិញ នាងមិនដឹងអ្វីទេ ព្រោះនាងកំពុងតែភាំង ដល់តែពេលដែលនាងដឹងខ្លួនគឺពេលដែលនាងមានអារម្មណ៍ថាអណ្ដាតរបស់ដូយ៉ុនកំពូងតែគ្រវាសគ្រវាត់នៅក្នុងក្រអូមមាត់របស់នាង។
“អ្ហឹមៗ” ហេរីនក្រហឹមក្នុងបំពង់ក ពេលអណ្ដាតរបស់ដូយ៉ុនចេះតែគ្រលាស់លឿនទៅៗ នាងថប់ខ្យល់ ទើបលើកដៃទាំងសងគក់ទ្រូងរបស់ដូយ៉ុនឌឹបៗ តែគេមិនឲ្យនាងគក់យូរ ទើបចាប់ដៃតូចៗទាំងគូ ក្រសោបផ្អោបឡើងទៅខាងលើដោយដៃម្ខាងរបស់គេ ដៃម្ខាងទៀតស្រវាអង្អែលចង្កេះអង្រង ខណៈអណ្ដាតក៏មិនដោះលែង និយាយរួមគំនិតរបស់គេពេលនេះ ដាច់ខាតគេត្រូវបំពេញតួនាទីជាប្ដីប្រពន្ធជាមួយនាងឲ្យបាន។
“អ្ហឺ...លោកពូ...”បានគេដកបបូរមាត់ចេញ ហេរីនក៏បានដកដង្ហើមស្រួលបន្តិច ខណៈឯដូយ៉ុន ឯនោះមុខគេឡើងក្រហម ដកដង្ហើមផឺតផត កែវភ្នែកសម្លឹងមើលមកដើមទ្រូងរបស់នាង ខណៈហេរីន ឃើញគេសម្លឹងទើបសម្លឹងតាម តែក៏ត្រូវភ្ញាក់ពេលបរិវេណដើមទ្រូងរបស់នាងល្ហល្ហេវ សូម្បីតែអាវក្នុងក៏មិនមាន នេះគាត់ចាប់ទាញវាចេញតាំងពីពេលណា នាងមិនបានដឹងសូម្បីបន្តិច ពេលនេះដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់មិនសមនឹងវ័យរបស់នាងកំពុងបង្កួតសម្រស់ឲ្យអ្នកខាងលើមើលដល់ក្រហមមុខអស់ នាងចង់យកដៃបាំងក៏មិនកើតព្រោះ ដៃរបស់នាងក៏គេមិនព្រលែង។
“លោកពូ....”
“យប់នេះអូននឹងក្លាយជារបស់បង”
“អា៎!” នាងតូចស្រែកភ្លាត់ ពេលអ្នកដែលនិយាយមុននេះ ភ្លាមៗស្រាប់តែទម្លាក់បបូរមាត់ទៅលើដើមទ្រូងរបស់នាង ថើបបង្អូសខ្លាំងៗ លើនោះ រួចទើបហើបបបូរមាត់ លេបត្របាក់ចុងឈើរីពណ៌ក្រហមស្រស់ ចូលក្នុងក្រអូមមាត់របស់គេ ខណៈដៃមាំដែលក្រសោបដៃរបស់ហេរីនក៏មិនព្រលែង ខណៈដៃម្ខាងទៀតក្រសោបដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់ ច្របាច់ឈ្លីលេង ឯហេរីន បានតែបម្រាស់ខ្លួនចង់គេច តែក៏រើមិនរួច ព្រោះដៃរបស់នាងគេចាប់ជាប់ ខ្លួនប្រាណរបស់នាង ក៏ត្រូវរាងកាយក្រាស់សង្កត់ពីលើ។
“អឺ លោកពូឈឺ” ហេរីនថ្ងូរក្នុងបំពង់ក តិចៗ ពេលចុងទ្រូងរបស់នាង ត្រូវគេខាំអង្គាម ទាញលេង ដូយ៉ុន គេមិនបានខ្វល់ និងសម្ដីរបស់នាងដែរ គេគិតតែខាំជញ្ជក់ដើមទ្រូងពីម្ខាងទៅម្ខាង ដល់ដើមទ្រូងសស្គុស ទៅជាពណ៌ក្រហមនិងស្នាមជាំពាសពេញនោះ។
“រីន....” ដូយ៉ុន ដកបបូរមាត់ចេញពីដើមទ្រូងងើបមុខឡើងមកមើលមុខនាង បបូរមាត់ក្រាស់របស់គេនៅក្បែរបបូរមាត់នាងជិតបង្កើយ ហាក់ដូចជាចង់ទៅក្រេបជញ្ចក់បបូរមាត់របស់នាងម្ដងទៀតអ៊ីចឹង ទើបហេរីនដែលដឹង ក៏ងាកមុខចេញ តែក៏ត្រូវដូយ៉ុនចាប់ក្រសោបចង្ការ របស់នាងឲ្យងាកបែរមកចំគេវិញ។
“លោកពូដោះលែងខ្ញុំទៅ..ហឹក...” ហេរីននិយាយទាំងរលីងរលោង កែវភ្នែកអង្វរក សម្លឹងមើលទៅអ្នកដែលកំពុងតែសម្លឹងមកកាន់ខ្លួន។
“អូនជាប្រពន្ធបង បងជាប្ដីរបស់អូន វាជារឿងធម្មតាទេ ដែលប្ដីប្រពន្ធធ្វើរឿងបែបនេះ ដូច្នេះអូនមិនបាច់ចង់គេចពីបងទេ ព្រោះទោះអូនចង់គេច ក៏គេចមិនផុតដែរ ចុងក្រោយពួកយើងនឹងនៅតែធ្វើបែបនេះដដែល” គេនិយាយចប់ ក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ចុះទៅក្រេបជញ្ជក់បបូរមាត់របស់នាងម្ដងទៀត ខណៈនាងតូចហេរីនក៏មិនរើអ្វីទៀតដែរ បើកភ្នែកភ្លឹសៗ សម្លឹងទៅពិដាន ខណៈបបូរមាត់ឯណោះត្រូវដូយ៉ុនបឺតជញ្ជក់មិនទាន់លែង នាងគិតដល់អ្វីដែលគេនិយាយ “ប្ដីប្រពន្ធ” មែនហើយនាង និងគេរៀបការជាមួយគ្នារួចហើយ ដូច្នេះនាងគ្មានសិទ្ធទៅបដិសេធទេត្រូវទេ?នាងមិនអាចហាមគេបាន ហើយក៏មិនអាចគេចបានពិតមែនឬ?នាងត្រូវទ្រាំឲ្យគេធ្វើបែបនេះដាក់ពិតមែនឬ?
To be continued 💋
