ពេលល្ងាចឈានចូលមកដល់ តំណក់ទឹកភ្លៀងក៏ស្រក់ចុះមករហឹមៗ ម៉ោងទើបតែជាង៥ល្ងាចទេ ប៉ុន្តែហេរីនក៏បិតហាងបាត់ទៅហើយ រាល់លើកទាល់ម៉ោង៦ទើបបិត តែថ្ងៃនេះនាងបិតតាំងពីម៉ោងជាងបួនឯណោះ ហេរីនកំពុងឈរចម្អិនម្ហូបនៅផ្ទះបាយ ខណៈពេលនោះ ដូយ៉ុន ក៏មកដល់ល្មម។
"បានអ្វីហ្នឹងរីន?" ដូយ៉ុន ដើរទៅពីក្រោយហេរីន រួចទៅក្រសោបចង្កេះនាងជាប់ ទម្លាក់ចង្ការរបស់គេលើស្មាតូចរបស់នាង ពោលសួរទៅអ្នកដែលកំពុងតែស្ល។
"គឺស៊ុបត្រីហ្នឹងណា៎ អូនឃើញភ្លៀងទើបនឹកឃើញមុខម្ហូបនេះតែម្ដង" ហេរីនឆ្លើយតប នាងជាកូនអ្នកលក់អារហារ អ៊ីចឹងហើយ មានមុខម្ហូបច្រើនណាស់ដែលនាងចេះធ្វើ មិនមែនឃើញនាងនៅក្មេងគិតថានាងមិនចេះធ្វើអីនោះឡើយ។
"ប្រពន្ធបងពូកែដល់ហើយ"ដូយ៉ុនពោលសរសើរនាងពីក្រោយ ព្រមទាំងលោមុខទៅថើបថ្ពាល់នាងមួយខ្សឺត។
"បានហើយលោកពូ ទៅងូតទឹកទៅ ជិតឆ្អិនហើយ"
"បាទប្រពន្ធសម្លាញ់"ដូយ៉ុននិយាយរួចក៏ដើរទៅងូតទឹកតាមនាងនិយាយ ខណៈហេរីនបានតែនៅឈរអៀនម្នាក់ឯង ពេលឮគេហៅនាងថាប្រពន្ធសម្លាញ់បែបនេះ។
រំលងទៅ៣០នាទី ម៉ោងប្រហែល៦ ទើបដូយ៉ុនចេញពីបន្ទប់គេងមកវិញ គេដើរមកដល់ឃើញហេរីនឈរនៅតុទទួលភ្ញៀវ មើលរបស់របរដែលគេទិញមក ទើបគេដើរទៅក្បែរ។
"ពេញចិត្តទេ?" ដូយ៉ុនពោលសួរពេលឃើញនាងលើរបស់ម៉្យាងមកមើល
"លោកពូហេតុអ្វីទិញ ខោក្នុង និងអាវក្នុងឲ្យអូនដែរ?" ហេរីននិយាយទាំងក្រហមមុខអៀន នេះគេទិញសូម្បីតែរបស់នេះឲ្យនាងឬ?
"យ៉ាងម៉េច ប្ដីទិញឲ្យប្រពន្ធមិនបាន?អូនកុំភ័យថាមិនត្រូវទំហំអី បងច្របាច់រាល់ថ្ងៃបងដឹងទំហំច្បាស់ណាស់" និយាយទាំងញញឹមទៅកាន់នាង
"លោកពូកុំឈ្លើយពេក...បានហើយទៅញ៉ាំបាយ" ហេរីនថាឲ្យគេបន្តិចហើយ ទាំងខឹងទាំងអៀន ខឹងដែលគេនិយាយសម្ដីឈ្លើយដាក់នាង ឯអៀនគឺអៀន និងរបស់របសរដែលគេទិញមកហើយ មិនមែនត្រឹមតែខោអាវក្នុងទេ សូម្បីតែសំឡីអនាម័យក៏គេទិញមកដែរ ហេរីនដើរបង្ហួសរាងក្រាស សម្ដៅទៅតុអារហារដែលមានអារហារលើនោះ ព្រោះនាងបានរៀបចំរួចទៅហើយ នាងដើរទៅមិនទាន់ដល់តុផង រាងកាយរឹងមាំរបស់ដូយ៉ុន ក៏ដើរមកទាន់ហើយស្រវាឱបនាងជាប់។
"បងខំទិញប៉ុណ្ណឹងហើយ អូនមិនសប្បាយចិត្តឬ?"
"មិនមែនទេ តែលោកពូ កុំទិញរបស់ហ្នឹងអី" នាងសម្ដៅលើខោអាវក្នុង និងសំឡីអនាម័យ
"ហេតុអី?"
"....."ហេរីនមិនឆ្លើយ
"ខ្មាស់បងឬ?"
"អឹម" ខណៈដូយ៉ុន ឮហើយបានតែសើចហួសចិត្ត ចំមែន នាងច្រម៉ក់ម្នាក់នេះ។
"ខ្មាស់ធ្វើអី បងជាប្ដីរបស់អូនសោះ"
"...."ហេរីននៅស្ងៀមមិនតប
"អ៊ីចឹងសម្រេចថា បងខំទិញហើយ តែអូនក៏មិនសប្បាយចិត្ត?" គេនិយាយទាំងអន់ចិត្ត គេខំទៅទិញ មកវិញភ្លៀងទទឹកទៀត នាងមិននិយាយអរគុណហើយ នៅបម្រុងនឹងខឹងគេទៀត។
"មិនមែនទេ..."ខ្លាចគេខឹងនាងទើបនាងរហ័សតប
"តែពាក្យអរគុណមួយម៉ាត់ក៏បងមិនបានឮដែរ"
"អរគុណហើយលោកពូ ដែលទិញឲ្យអូន" នាងពោលអរគុណដៃតូចៗក៏ទម្លាក់ទៅស្រវាដៃក្រាសឲ្យដកចេញពីចង្កេះរបស់នាង។
"តែប៉ុណ្ណឹងទេ?" ដូយ៉ុនមិនដកដៃចេញ បបូរមាត់ទម្លាក់ទៅក្បែរត្រចៀករបស់នាង
"លោកពូចង់បានអី?"
"ចង់បានរង្វាន់" ដូយ៉ុននិយាយតែប៉ុណ្ណេះ ហេរីនហាក់ដូចជាយល់ទើបបែរមុខទៅក្រោយ ងើយមុខឡើង ហុចបបូរមាត់ទៅថើបជញ្ជក់បបូរមាត់របស់ដូយ៉ុនបន្តិច។
"អរគុណហើយលោកប្ដី ដែលបានទិញឲ្យអូន"
ចំណែកឯដូយ៉ុនឮហើយ បានតែញញិមរីកថ្ពាល់ ជាពិសេសពេលនាងហៅគេថាលោកប្ដី។
"បានហើយញ៉ាំបាយ" នាងបេះដៃគេចេញពីចង្កេះនាងម្ដងទៀត តែគេនៅតែមិនដកចេញពីចង្កេះនាងដដែល
"អត់ទេបងចង់ញាំអូនសិន" ដូយ៉ុននិយាយតែប៉ុណ្ណេះ ក៏ឱនមុខចុះទៅក្រេបជញ្ជក់បបូរមាត់មាត់នាងម្ដងទៀត គេជញ្ជក់បឺតបបូរមាត់ទន់ក្រអូប កែវភ្នែកក៏បើកសម្លឹងមើលមុខនាងតូច ដែលបើកភ្នែកសម្លឹងតបគេ កែវភ្នែកមួយគូដែលគេសម្លឹងហើយ តែងតែពិបាកទប់អារម្មណ៍បំផុត កែវភ្នែករបស់នាងពិតជាស្រស់ស្អាត ហើយទាក់ទាញគេខ្លាំងបំផុត។
"អ្ហឹម"ហេរីន ថ្ងូរក្នុងបំពង់ក ពេលអណ្ដាតរបស់ពួកគេចេះតែគ្រវាសគ្រវាត់ញាប់ទៅៗ។
ផឹប
ដូយ៉ុន ចាប់លើករាងកាយរបស់ហេរីនច្រកកៀវនឹងចង្កេះ ដើរសម្ដៅទៅកាន់សាឡុងដែលគេទើបតែដើរមកមុននេះ ខណៈបបូរមាត់របស់ពួកគេទាំងពីរក៏មិនទាន់ព្រលែងចេញនៅ ឡើយ នៅជញ្ជក់គ្រវាសគ្រវាត់យ៉ាងស្អិតរមួតដដែល។
មកដល់សាឡុងគេក៏ទម្លាក់រាងកាយរបស់ហេរីនឲ្យគេងរាបនឹងសាឡុង ហើយរាងកាយរបស់គេក៏ឡើងទ្រោបទៅតាម។
"លោកពូញ៉ាំបាយសិនទៅ" ពេលដូយ៉ុន ដកបបូរចេញ ហេរីនក៏និយាយឡើង
"អត់ទេ បងចង់ញ៉ាំអូនជាង" ដូយ៉ុននិយាយផង ដៃស្រវាចាប់ទាញខោក្នុងរបស់ហេរីនចេញផង ដោយហេតុពេលនេះហេរីនស្លៀកសំពត់ទើបគេទាញតែខោក្នុងចេញគ្រប់យ៉ាងក៏ទទេរស្អាតបាត់ទៅហើយ។
"លោកពូចង់ថាម្ហូបអូនធ្វើមិនឆ្ងាញ់មែនទេ ទើបមិនចង់ញ៉ាំ?" ទោះពេលនេះ ខោក្នុងត្រូវគេទាញឲ្យរបូតបាត់ទៅហើយក៏នាងមិនខ្វល់ តែបែរជាមកចង់ឲ្យគេបកស្រាយត្រង់សម្ដីអម្បាញ់មិញទៅវិញ ចង់ញ៉ាំនាងជាង?យ៉ាងម៉េចម្ហូបរបស់នាងមិនឆ្ងាញ់?
"អ្នកណាថាមិនឆ្ងាញ់? គ្រាន់តែរសជាតិរបស់អ្នក ចម្អិនឆ្ងាញ់ជាង"
"អ្ហឺ..លោកពូ..."ហេរីនថ្ងួចថ្ងូរតិចៗ ពាក្យសម្ដីចង់និយាយបន្តទាំងប៉ុន្មានក៏បិតទុក ពេលដូយ៉ុន ចាប់ជើងនាងឲ្យកន្ធែក រុញជង្គង់នាងសង្កត់ចុះឲ្យរាបនឹងសាឡុង រួចទម្លាក់បបូរមាត់ទៅជញ្ជក់ស្រទាប់កូឡាបពណ៌ក្រហមស្រស់ យ៉ាងស៊ីអារម្មណ៍មួយនោះ ដូយ៉ុន ជញ្ជក់ពីយឺតទៅលឿន រុលអណ្ដាតរបស់គេ ចូលទៅខាងក្នុងគ្រវាសគ្រវាត់ ដល់ថ្នាក់ហេរីន ស្រៀវស្រើប ពើងត្រគាកឡើងខ្ពស់ ដៃម្ខាងលើកទៅខាំដើម្បីទប់អារម្មណ៍ស្រៀវស្រើប ម្ខាងលើកទៅជ្រោងសរសៃសក់ក្រាសរបស់ដូយ៉ុន ដែលនៅខាងក្រោម។
"អ្ហឺ អ្ហាស៎ៗ" ហេរីនថ្ងួចថ្ងូរកាន់តែខ្លាំង ពេលអណ្ដាតរបស់ដូយ៉ុន គ្រលាស់កាន់តែញាប់ទៅៗ រហូតដល់
"អ្ហឹស!!" ហេរីនថ្ងួចថ្ងូរ ពេលលម្អងស្នេហារបស់នាង ហូរហៀរមកខាងក្រៅ ប៉ុន្តែត្រូវដូរយ៉ុនលេបគ្មានសេសសល់ លុះពេលគេក្រេបលម្អងអស់ចិត្តហើយទើបគេ ងើបឡើងសម្លឹងទៅនាងតូចដែលដេកក្រហមមុខសម្លឹងមកខ្លួន។
ដូយ៉ុនទាញចង្កេះខោរបស់គេទម្លាក់ដល់ជង្គង់តាមដោយ ខោក្នុងរបស់គេដូចគ្នា បង្ហាញនាគរាជធំរីកមាឌត្រង់ឆ្កឺតចង្គុលស្រទាប់ផ្កាស្អាតរបស់ហេរីន។
"សឺត.."ដូយ៉ុន សង្រ្គឺតជើងធ្មេញពេល គេយល់ថាច្រកល្អាងរបស់ហេរីនតឹងខ្លាំង នាងតែងតែបែបនេះ រឹតគេឲ្យសុខស្រួលស្ទើរស្លាប់។
បឹប!ដូយ៉ុនប្រើកម្លាំងរុញដំបងរបស់គេមួយខឹក តែចូលដល់ផ្នែកដែលជ្រៅបំផុតនៃរាងកាយរបស់ហេរីន បន្ទាប់មកគេក៏ចាប់គ្រលែងត្រគាករបស់គេញាប់ស្អេកមួយរំពេច។
ផ្លាប់ៗៗៗ
"អ្ហឺសៗ..អា៎ៗ" ហេរីនថ្ងួចថ្ងូររលាក់ខ្លួននឹងសាឡុង យកម្រាមដៃខ្លួនឯងមកខាំទប់ទល់ភាពស្រៀវស្រើប ពេលដំបងសាច់ធំវែងរុញចូលកប់ក្នុងខ្លួនរបស់នាង ខណៈឯដូយ៉ុនឯណោះ ខំក្រលែងចង្កេះខ្លាំង យកដៃរឹងមាំរបស់ខ្លួន ចាប់ជង្គង់សខ្ចី មកពាក់លើស្មារឹងមាំរបស់គេ។
"រីន អ្ហឹស រីន" ដូយ៉ុនថ្ងួចថ្ងូរគ្រលែងចង្កេះចេញចូលញាប់ស្អេក ឈោងដៃរបស់ទៅចាប់ម្រាមដៃរបស់ហេរីនមកជញ្ជក់ខាំ។
ផ្លាប់ៗៗ
"អាស៎អា៎ៗ" ចង្វាក់ក្រលែងកាន់តែរោលរាល ក្រលែងចង្កេះអុកចូលសន្ធាប់ៗ ដល់ហេរីន ថ្ងូរឡើងស្អកសម្លេង ដូយ៉ុនទម្លាក់ដៃម្ខាងទប់នឹងសាឡុងម្ខាងទៀតចាប់ទាញលេវអាវរបស់ហេរីនឲ្យរបូតខ្ចាត់ខ្ចាញ បើកបង្ហាញ ដើមទ្រូងធំទ្រលុកទ្រលន់ដែលពួននៅក្រោមអាវក្នុងពណ៌ផ្កាឈូកយ៉ាងស្រស់ មិនរងចាំយូរ ដូយ៉ុនរុញអាវក្នុងនោះឡើងទៅលើ ផុតដើមទ្រូងក្រពុំ ទើបសម្រស់របស់វាចាប់ផ្ដើមបើកបង្ហាញគេពេញៗភ្នែក លោតរលាក់រន្ថើនយ៉ាងគួរឲ្យស្រឡាញ់។
"អ្ហឹម.." ហេរីនថ្ងូររហឹស ដើមទ្រូងដែលលោតរលាក់ត្រូវប្រអប់មាត់ក្ដៅលេបត្របាក់ចូល ដូយ៉ុន គ្រលាវ គ្រាប់ក្រពុំឈូករបស់នាង អង្គាមយ៉ាងឆ្ងាញ់។
"អ្ហឺសៗ អាស៎ៗ" សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរកាន់តែខ្លាំង រាងកាយកាន់តែញ័រដល់ថ្នាក់សាឡុងក៏រង្គើ ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន រាងកាយរបស់ពួកគេក៏កន្រ្តាក់ ធ្វើឲ្យទឹកលម្អងស្នេហាហូរហៀរមកយ៉ាងសន្ធឹក។
ផឹប!ដូយ៉ុនទម្លាក់មុខលើដើមទ្រូងរបស់នាង ដកដង្ហើមផឺតផតៗ រងចាំឲ្យពិសរបស់គេហូរចូលទៅក្នុងខ្លួននាងអស់ ទើបគេងើបមុខឡើងមកនិយាយក្បែរបបូរមាត់ទន់របស់ហេរីន។
"ហេរីន..." គេបង្អូសសម្លេងខ្សាវៗ យកមេដៃរបស់គេទៅអង្អែលបបូរមាត់ទន់របស់នាង ចំណែកឯហេរីនឯណោះ ក៏សម្លឹងមកកាន់គេដូចគ្នា ដៃតូចៗរបស់នាងកំពុងជ្រោងសរសៃសក់របស់គេ ម្ខាងទៀតឱបស្មារឹងមាំរបស់គេជាប់។
"លោកពូ..."ហេរីនថ្ងូរហៅគេតិចៗ ពេលដូយ៉ុនទម្លាក់មុខទៅខាំញិញត្រង់កញ្ចឹងករបស់នាង
"បន្តទៀត..."ដូយ៉ុននិយាយតែប៉ុណ្ណេះ ក៏ឱនទៅត្របាក់បបូរមាត់ទន់ក្រអូបខាំជញ្ជក់គ្នាទៅវិញទៅមក ដៃក៏មិនស្ងៀមស្រវាចាប់លាត់អាវរបស់ហេរីនចេញអស់ ហើយនៅលើខ្លួនគេក៏មិនទុកដូចគ្នា បន្ទាប់មកសង្រ្គាមដ៏ក្ដៅគគុកក៏ចាប់ឡើងម្ដងទៀត។
១០នាទីក្រោយមកសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរក៏បន្លឺឡើងម្ដងទៀត ដៃតូចរបស់ហេរីនចាប់ខ្ញាំបង្កាន់ដៃសាឡុងជាប់ងើយមុខថ្ងួចថ្ងួរក្រលួច ខណៈដូយ៉ុនលុតជង្គង់ពីក្រោយនាង កម្រើកចង្កេះរុញដំបងនាគរាជរបស់គេចូលទៅញាប់រន្ទេញ។
"អ្ហឺអ្ហា៎ៗៗ"ហេរីនថ្ងូរឮៗ រាងកាយចេះតែរង្គើខ្លាំងទៅៗ ខណៈដូយ៉ុនឯណោះថ្ងួចថ្ងូរមិនចាញ់នាង ប្រឹងកម្រើកត្រគាករុញស្នូលសាច់របស់គេចេញចូល ដល់បែកញើសខ្ចាយ មេឃខាងក្រៅភ្លៀងស្រឹបៗសមតែរងារតែពួកគេទាំងពីរបែរជាបែកញើសពេញខ្លួនទៅវិញ។
ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន ទឹកទីពីរក៏បញ្ចប់ទៅម្ដងទៀត។
"តស់រីនទៅងូតទឹក" សម្រាកមួយសន្ទុះ ដូយ៉ុននិយាយបង្គាប់ទៅអ្នកដែលដេកស្ពាបនៅលើសាឡុង ខ្នងសរលោងពោរពេញទៅដោយស្នាមធ្មេញ និងស្នាមជាំ មិនលើកលែងសូម្បីតែត្រគាករបស់នាងក៏គេមិនទុក។
"អ្ហឹម" ហេរីនតបតិចៗទៅកាន់គេ ដូយ៉ុន ក៏ចាប់ស្រវាបីរាងកាយតូចជាប្រពន្ធចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកដើម្បីជម្រះកាយ ប៉ុន្តែទៅដល់មិនបានងូតភ្លាមឯណា ព្រោះសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរ សម្លេងសាច់ទង្គិចសាច់លាន់ឮផ្លាប់ៗ ក៏បន្លឺឡើងម្ដងទៀត។
Continued 💋
