កាលពី៥ម៉ោងមុន
“អ្នកម៉ាក់លោកពូទៅណាហើយ?”ហេរីនមិនឃើញដូយ៉ុនទើបពោលសួរម៉ាក់របស់ខ្លួនដែលកំពុងអង្កុយរៀបចំម្ហូបខ្លះដើម្បីទុកឲ្យនាងយកទៅញ៉ាំនៅសេអ៊ូល។
អម្បាញ់មិញគេនៅទីនេះទេតើ គ្រាន់តែនាងចូលងូតទឹកមួយភ្លេតក៏បាត់គេឲ្យឈឹង រកមិនឃើញសោះ។
“ដូយ៉ុន ចេញទៅក្រៅជាមួយហេរ៉ា ម៉ាក់ឲ្យគេទៅទិញរបស់ខ្លះ” ម្ដាយរបស់ហេរីនតបទៅកូនស្រីរបស់ខ្លួន
“អូហ៍ ចាសម៉ាក់”
“មកអង្គុយក្បែរម៉ាក់បន្តិចមើល៍រីន ម៉ាក់មានរឿងចង់និយាយជាមួយកូនបន្តិច”
“មានរឿងអីឬម៉ាក់?” ដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរម៉ាក់រួចក៏ពោលសួរ
“ពួកកូនរស់នៅជាមួយគ្នាយ៉ាងម៉េចដែរ?” ម្ដាយហេរីន សួរកូនរបស់ខ្លួន ពីការរស់នៅឯសេអ៊ូលជាមួយគ្នាឯណោះ។
“អត់មានអីទេម៉ាក់ ពួកកូនអាចនៅជាមួយគ្នាបានទេតើ”សម្លេងស្រទន់ពោលប្រាប់ម្ដាយ ទោះកាលពីដំបូង នាងមិនសូវពេញចិត្តគេ តែបើនិយាយពីការស់នៅវិញ វាមិនមានលំបាកអ្វីឡើយ នៅជាមួយគេ ដូចរស់នៅជាមួយម្ដាយរបស់នាងអ៊ីចឹង។
“បើអ៊ីចឹងល្អហើយ នឹងបានម៉ាក់មិនបារម្ភច្រើន” គាត់ពោលទាំងសប្បាយចិត្ត ពេលឃើញកូនគាត់ក៏សប្បាយចិត្តជាមួយដូយ៉ុន ដូយ៉ុនជាមនុស្សល្អ ទើបគាត់ទុកចិត្តប្រគល់ហេរីនទៅឲ្យ សូម្បីស្វាមីរបស់គាត់ក៏ដូចគ្នា ទោះពេលដែលគាត់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺខ្លាំងដឹងថាគាត់មិនអាចនៅយូរតទៅទៀតបាន គាត់ក៏បានផ្ដាំប្រពន្ធ កុំឲ្យភ្លេចគោរពតាមសន្យា ដែលគាត់បានសន្យាជាមួយដូយ៉ុនឲ្យសោះ។
“ម៉ាក់បារម្ភខ្លាចលោកពូធ្វើមិនល្អដាក់កូនឬ?” ហេរីនពោលសួរ ព្រោះខ្លាចថាម៉ាក់បារម្ភពាក់ព័ន្ធនឹងដូយ៉ុន
“គ្មានស្អីទេចំពោះដូយ៉ុននោះ តែចំពោះកូនទេតើ ដែលម៉ាក់បារម្ភ មកពីម៉ាក់ឃើញកូនមិនចូលចិត្តដូយ៉ុន ទើបម៉ាក់ចេះតែបារម្ភ ខ្លាចកូននៅជាមួយគេមិនបាន”
“មិនអីទេម៉ាក់ឈប់បារម្ភទៅ..” ព្រោះពេលនេះនាងបានលង់ស្រឡាញ់គេបាត់ទៅហើយ។
“ទោះដូយ៉ុនគេអាយុច្រើនជាងកូនបន្តិច ប៉ុន្តែដូយ៉ុនគេជាមនុស្សល្អម្នាក់ ជាមនុស្សម្នាក់ដែលកូនអាចពឹងពាក់ទៅថ្ងៃខាងមុខបាន ដូច្នេះហើយម៉ាក់សង្ឃឹមថាកូននឹងទទួលយកគេទៅចុះ ទទួលយកនេះ ម៉ាក់សម្ដៅដល់ ក្ដីស្រឡាញ់ដែលគេមានចំពោះកូន ដូយ៉ុនគេស្រឡាញ់កូនណាស់ គេធ្វើច្រើនណាស់ដើម្បីកូន...កូនដឹងទេ?”
“ចាស៎?”
“ដូយ៉ុនជាក្មេងកំព្រា រស់នៅមណ្ឌលកុមារកំព្រាជាមួយម៉ាក់ ពួកយើងរាប់អានគ្នាដូចបងប្អូនអ៊ីចឹង កូនដឹងទេ កាលកូននៅតូច ភាគច្រើនគឺដូយ៉ុននេះហើយដែលលេងជាមួយកូន គេស្រឡាញ់កូនណាស់ ព្រោះកូនគួរឲ្យស្រឡាញ់ គេនិយាយប្រាប់ប៉ា និងម៉ាក់ថា គេសង្ឃឹមថ្ងៃណាមួយពេលដែលគេជួបនារីណាម្នាក់ដែលគេស្រឡាញ់ គេនឹងបង្កើតគ្រួសារជាមួយនាង ហើយនឹងមានកូនគួរឲ្យស្រឡាញ់បែបនេះដែរ”
“គួរឲ្យអស់សំណើចណាស់ ចុងក្រោយមនុស្សដែលគេស្រឡាញ់បែរ ជាក្មេងដែលគេមើលថែ ដូចជាកូនទៅវិញ...កូនដឹងទេរីន...?”
“....”មិនឆ្លើយតែងើបមើលមុខម៉ាក់
“ហាងផ្កាមួយនោះ គេបើកវាសម្រាប់កូនណា៎...”
“???” ហេរីន បានតែឆ្ងល់ ហេតុអីគេបើកដើម្បីនាង?
“ព្រោះម៉ាក់ប្រាប់គេថា កូនមានក្ដីស្រមៃចង់មានហាងផ្កាដោយខ្លួនឯងពេលកូនធំឡើង ដូច្នេះហើយទើបគេបើកវាឡើងសម្រាប់កូន...”
“....”ហេរីនបានតែស្ងាត់ ពេលឮសម្ដីដែលម៉ាក់នាងប្រាប់ អារម្មណ៍អាណិតបន្តិច រំភើបបន្តិចពេលគិតដល់បុរសដែលពួកនាងកំពុងតែនិយាយដល់។
“កូនចាំពេលដែលកូនវិះត្រូវឡានបុកពេលកូនអាយុ១៦ទេ ហេរីន?” ស្ងាត់បន្តិច អ្នកជាម្ដាយក៏ពោលឡើងបន្ត
“កូនចាំបានម៉ាក់...”ហេរីនតបទៅកាន់ម្ដាយ កាលនោះនាងឆ្លងផ្លូវពេលចេញពីសាលាមិនបានប្រយ័ត្នប្រយែង វិះនឹងត្រូវឡានបុក ចេះសំណាងល្អពេលនោះ មាននរណាម្នាក់រុញនាងឲ្យផុតឡានទាន់ពេល តែនាងក៏ចាំមិនបានថាជានរណា ព្រោះនាងក៏សន្លប់ ដោយសារតែនាងភ័យពេក ពេលដឹងខ្លួនមកវិញ សួរម៉ាក់ ម៉ាក់ក៏មិនប្រាប់
“កូនដឹងថាអ្នកណាជាជួយកូនទេ?..គឺ ផាក ដូយ៉ុន នោះឯង គេជាអ្នកជួយកូន គេជាអ្នករុញកូនឲ្យផុតពីឡាននោះ ជំនួសឲ្យការដែលខ្លួនរបស់គេជាអ្នកត្រូវឡានបុក...” អ្នកជាម្ដាយពោលទាំងរលីងរលោងពេលនឹកដល់ស្ថានភាពពេលនោះ ពេលនោះប្ដីរបស់គាត់ក៏ទើបតែស្លាប់មិនទាន់ទាំងបានប៉ុន្មាន មនុស្សដែលគាត់ចាត់ទុកដូចជាប្អូនមករហូត ក៏មកគ្រោះថ្នាក់ដោយសារតែជួយកូនស្រីរបស់គាត់ទៀត សំណាងហើយដែលឡានដែលបុកនោះមិនបើកលឿនប៉ុន្មាន ទើបមិនប៉ះពាល់ដល់អាយុជិវិតរបស់គេ។
ខណៈឯហេរីនឯណោះស្ដាប់ដល់ត្រង់នេះ នាងកាន់មានអារម្មណ៍ថាស្អប់ខ្លួនឯងមែនទែន ស្អប់ខ្លួនឯងដែលកាលពីមុនធ្លាប់ស្អប់គេ ទាំងដែលគេបានធ្វើរឿងជាច្រើនដើម្បីនាង ទាំងមិនសូម្បីតែប្រាប់នាង។
“អ៊ីចឹងហើយ កូនស្រឡាញ់គេផង ព្រោះគេស្រឡាញ់កូនណាស់...”
នេះហើយជាអ្វីដែលហេរីនបានដឹងកាលពីរសៀលចេញពីមាត់ម៉ាក់របស់នាង ជាហេតុបណ្ដាលឲ្យនាងតូចហេរីន អង្គុយកើតទុក្ខពេលនឹកដល់រឿងនោះ។ ផាក ដូយ៉ុន ស្វាមីរបស់នាង ជាមនុស្សដែលនាងស្រឡាញ់ខ្លាំងបំផុត។
ក្រឡេកមកមើលរថយន្ដរបស់ដូយ៉ុន ដែលកំពុងចតនៅគៀនផ្លូវឯណេះវិញ សម្លេង ជីបជុប៎ៗ លាន់ចេញពីបបូរមាត់ទាំងគូ បន្លឺសូរសំឡេងពេញឡាន បបូរមាត់របស់ពួកគេជញ្ជក់គ្នាយ៉ាងស្អិតរមួត អណ្ដាតគ្រវាសគ្រវាត់ជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក។
ពួកគេថើបគ្នាមួយសន្ទុះធំ ដល់ហត់រៀងៗខ្លួន ទើបដកបបូរមាត់ចេញពីគ្នា ដូយ៉ុន ដកដង្ហើមដង្ហក់ក្បែរ បបូរមាត់ទន់ កែវភ្នែកក្ដៅគគុករបស់គេសម្លឹងមើលមុខហេរីនដែលក្រហម កំពុងដកដង្ហើមដង្ហក់ដូចជាគេដែរ។ពួកគេសម្លឹងមើលមុខគ្នាបន្តិច ដៃតូចៗរបស់ហេរីន ក៏លើកឡើងរុញរាងកាយក្រាសរបស់គេ ឲ្យទៅអង្គុយនៅកន្លែងដើមវិញ តាមដោយរាងកាយរបស់នាងក៏ងើបទៅតាម។
ផឹប!
ហេរីនទម្លាក់ខ្លួនរបស់នាង អង្គុយច្រកគៀវពីលើរាងក្រាសរបស់ ដូយ៉ុន ដៃតូចទាំងសងស្រាក់កញ្ចឹងក របស់គេជាប់។
“អូនស្រឡាញ់បង លោកប្ដី អ្ហឹម” ហេរីននិយាយតែប៉ុណ្ណេះ ក៏ទម្លាក់ទៅជញ្ជក់បបូរមាត់របស់ដូយ៉ុន ម្ដងទៀត ខណៈដូយ៉ុនឯណោះក៏មិនស្ងៀម ដៃមាំរវៀម អង្អែលតាមខ្នងរបស់ហេរីន ច្របាច់ចង្កេះតូចពីតិចទៅខ្លាំង ខណៈបបូរមាត់ក៏មិនរបូត។
“រីន...”ដូយ៉ុនពោលសំឡេងស្អកៗពេលនាងតូចហេរីន រំកិលខ្លួនចុះពីចង្កេះរបស់គេទៅអង្គុយខាងក្រោមចន្លោះជើងរបស់គេទៅវិញ។
“អ្ហឺរីន..” ដូយ៉ុន ថ្ងូរតិចៗ សម្លឹងមើលអ្នកខាងក្រោម ដៃតូចស្រឡូនរបស់ហេរីន កំពុងចាប់រូតខោរបស់គេ ហេរីនមិនចាំយូរ ស្រវាចាប់ទាញរបស់ខ្លះចេញពីក្នុងខោប៉ក់សឺភ្លាម។
“សឺត..”ដូយ៉ុនសង្រ្គឺតជើងធ្មេញ ពេលអាវុធរបស់ខ្លួន ត្រូវម្រាមដៃតូចស្រឡូនរបស់អ្នកជាប្រពន្ធឯណោះ ចាប់ច្បូតឡើងលើចុះក្រោមដល់វាឡើងរឹងឆ្កឺតក៏នាងមិនឈប់ ថែមទាំងទម្លាក់អណ្ដាតទៅលិតលើវា ហេរីនលិតវាពីលើចុះក្រោម ក្រឡឹងជុំវិញ រួចក៏បង្ហើបប្រអប់មាត់លេបវាចូលទៅក្នុងមាត់គ្មានសល់រូបរាង។
“អ្ហឹស រីន អ្ហឹស” ដូយ៉ុន ថ្ងួចថ្ងូរ ពេលគេទទួលដឹងដល់អណ្ដាតទន់របស់ហេរីន កំពុងថ្នាក់ថ្នមកូនប្រុសរបស់គេ នាងគ្រលាស់អណ្ដាតរបស់នាងតិចៗ ច្បូតវាពីយឺតទៅលឿន ទើបដៃរឹងមាំទាំងគូត្រូវទម្លាក់ទៅប៉ះសរសៃទន់រលោងរបស់ហេរីន ដើម្បីទប់ទល់នឹងភាពស្រៀវស្រើប។
“អា៎” ដូយ៉ុនថ្ងូរសម្លេងខ្ពស់ ពេលគេដល់កំពូលព្រួសពិសជាច្រើនចូលក្នុងមាត់របស់ហេរីន ឯហេរីនឯណោះ ក៏មិនដកបបូរមាត់ចេញ លេបពិសខាប់អន្ទិលនោះចូលពោះគ្មានសល់។
ផឹប!ដូយ៉ុនមិនចាំឲ្យហេរីនងើបមកដោយខ្លួនឯង ក៏លើកនាងឡើងមកអង្គុយលើចង្កេះគេរំពេច ដៃម្ខាងចាប់សម្រាតសំពត់ និងខោតូចដែលហេរីនស្លៀក រួចក៏សូក អាវុធរបស់គេចូលទៅក្នុងស្រទាប់ផ្កាពោរពេញដោយទឹកសន្សើមរបស់ហេរីនលាន់សម្លេងប៊ឹប។
“អ្ហស៎” ហេរីនថ្ងូរចំហរមាត់ ពេលអាវុធដែលនៅក្នុងមាត់របស់នាងអម្បាញ់មិញនោះ ប្រែជាចូលមកក្នុងខ្លួននាងម្ដង ហើយពេលនេះវាកំពុងតែរង្គើញ័រក្នុងរាងកាយរបស់នាងញាប់ស្អេក។
ផ្លាប់ៗៗ
“អាស៎ៗៗ លោកប្ដី” កម្លាំងអុករលាក់ទាក់ទាញហេរីន ឲ្យថ្ងូរឡើងក្រលួចក្បែរបបូរមាត់របស់ដូយ៉ុន ដូយ៉ុនឯណោះ ក៏មិនចាញ់នាងលើកត្រគាករបស់នាងអុកផ្លាប់ៗ ថ្ងួចថ្ងូរលាន់សម្លេងពេញឡាន។
“អ្ហឺសៗ រីន ប្រពន្ធសម្លាញ់” ដូយ៉ុនថ្ងូរសម្លេងឮៗក្បែរត្រចៀកតូច ដៃប្ដូរពីលើកត្រគាកតូច មកជាចាប់ទាញបណ្ដាច់លេវអាវរបស់ហេរីន តាមដោយអាវក្នុងរបស់នាងទៀត ហើយមិនចាំយូរក៏ហើបមាត់ទៅជញ្ជក់ខាំវាមួយរំពេច។ខណៈត្រគាកតូចក៏មិនបានឈប់អុកទម្លាក់ ហេរីនច្រត់ជង្គង់ពីលើពូកឡានសងខាងរាងកាយរបស់ដូយ៉ុន លើករាងកាយរបស់នាងទម្លាក់លើស្នូលសាច់លាន់ផ្លាប់ៗ ដៃតូចៗក៏ក្រសោបក្បាលរបស់ដូយ៉ុន ដែលកំពុងតែមមាញឹកជញ្ជក់ដើមទ្រូងនាងឯណោះ។
“អ្ហឺសៗ”
“អាស៎!” មិនយូរប៉ុន្មាន ពួកគេក៏ដល់គោលដៅ ដូយ៉ុន ក៏បញ្ជូន របស់ក្ដៅអ៊ុនៗចូលក្នុងខ្លួនហេរីនគ្មានសល់ ខណៈហេរីនឯណោះ រាងកាយញ័រមិនទាន់បាត់ ដៃទាំងគូក្រសោបឱបកញ្ចឹងក ដូយ៉ុនណែន។
Continued 💋
