៤ថ្ងៃក្រោយមក
ជិវិតរបស់ពួកគេពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃតាំងពីយប់មួយនោះមក កាន់តែស្អិតរមួតជាងមុនទ្វេដង ដល់ថ្នាក់លោកយាយកាលថ្ងៃមុនឃើញហើយសឹងមិនចង់នឹងជឿ ថាមនុស្សដូច ផាក ដូយ៉ុន អាចមកស្និតស្នាលជាមួយប្រពន្ធដល់ថ្នាក់នេះឡើយ។
ពេលរាត្រីឈានចូលមកដល់ ខ្យល់ត្រជាក់បក់ផាយផាត់ នាំយកភាពត្រជាក់នៃទឹកកកមកមួយភាយៗ ព្រោះក៏ជិតដល់រដូវត្រជាក់ទៅហើយ ក្រឡេកមកខាងក្នុងបន្ទប់គេងរបស់ដូយ៉ុន លើគ្រែដែលសមណាតែមានមនុស្សគេងបែរជាគ្មានមនុស្សគេងទាំងដែលពេលនេះ ម៉ោងជិត១១យប់ទៅហើយ ប៉ុន្តែបែរជាមានសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរឡើងគ្រលួចចេញពីបន្ទប់ទឹកទៅវិញ។
“អ្ហឺសៗ លោកប្ដី...” សម្លេងហេរីនថ្ងួចថ្ងូរឡើងក្រលួច ខណៈរាងកាយរបស់នាងពេលនេះកំពុងត្រូវស្វាមីរបស់នាងចាប់ពរឲ្យបែរទៅខាងមុខកញ្ចក់ ស្របពេលដែលត្រគាករបស់គេកំពុងសម្រុករុញដំបងស្នូលសាច់រុញចូលទៅខាងក្នុងកប់ៗ។
ផ្លាប់ៗៗ!
“អ្ហឹសៗ រីន..”ដូយ៉ុនថ្ងូរហៅប្រពន្ធទាំង ក្រហមមុខ ពេលបានឃើញផ្ទៃមុខរបស់នាងតាមកញ្ចក់ ផ្ទៃមុខរបស់នាងឡើងក្រហម នាងបង្ហើបបបូរមាត់ថ្ងួចថ្ងូរ ហូហៀរទឹកមាត់តាមកញ្ចឹងកអន្តាយ រាងក្រាសចោលភ្នែកសម្លឹងមើលទៅចំណុចផ្សាភ្ជាប់របស់ពួកគេទាំងពីរ កាន់តែធ្វើឲ្យអារម្មណ៍របស់គេជ្រួលច្រាលឡើង ដំបងសាច់របស់គេញុកដកចេញចូលពីត្រង់នោះ ធ្វើឲ្យទឹកលម្អងស្នេហ៍ហូរហៀរមកយ៉ាងសន្ធឹក តាមភ្លៅសរលោង ទើបដូយ៉ុនបន្ថែមកម្លាំងលើប្រអប់ដៃដែលកំពុងកាន់ភ្លៅរបស់ហេរីន ឲ្យណែនជាងមុន រួចក៏បំបោលចង្កេះចូលកាន់តែលឿនទៅៗ ដល់ហេរីនត្រូវបើកភ្នែកធំៗ បែរមុខមកក្រោយដើម្បីនិយាយ។
“អ្ហឺ..លោកប្ដី..កុំលឿនពេក..អ្ហឺសៗ” នាងតូចពោលសុំគេតែដូចមិនមានបានផលអ្វីបន្តិច មានតែទទួលបានការរុញបញ្ចូលញាប់ជាងមុន ហើយមិនយូរប៉ុន្មានក៏
“អ្ហាស៎!!” ហេរីនថ្ងូរសម្លេងខ្ពស់ រាងកាយរបស់នាងញ័រកន្រ្តាក់ ខណៈទឹកលម្អងស្នេហ៍ជាច្រើនហូរហៀរចុះមកលើឥដ្ឋ។
ផឹប!
រាងតូចរបស់ហេរីន ត្រូវដូយ៉ុនទម្លាក់ចុះឲ្យឈរនៅពីមុខឡាបូលុបមុខ គេឱនមុខរបស់គេចុះទៅខាំកញ្ចឹងករបស់ហេរីនពីក្រោយ ដល់នាងតូចហេរីន ត្រូវទម្លាក់ដៃទៅទប់នឹងឡាបូ ខណៈឯដូយ៉ុនឯណោះ គេគិតតែពីខាំញិញលើស្មា និងកញ្ចឹងករបស់នាង ដល់ឡើងក្រហមពាសពេញ ដៃទាំងគូរបស់គេ លូកចូលតាមប្រឡោះគ្លៀករបស់នាង ស្រវាច្របាច់ដើមទ្រូងធំទ្រលុកទ្រលន់ មួយគូនោះលេងពេញៗដៃ ចំណេកឯហេរីនវិញ បានតែថ្ងួចថ្ងូរក្នុងបំពង់កប៉ុណ្ណោះ។
“អ្ហឺ...”ហេរីនថ្ងូរតិចៗ ពេលល្អាងស្នេហ៍មានរបស់ខ្លះរុលចូលទៅម្ដងទៀត ហើយវារំលងទៅមិនប៉ុន្មានវិនាទី រាងកាយរបស់នាងក៏ញ័ររន្ថើន ដោយសារតែរាងក្រាយក្រាសដែលនៅពីក្រោយចាប់ចេញប្រយុទ្ធម្ដងទៀត។
ផ្លាប់ៗៗៗ
“អាស៎ៗៗៗ” ហេរីនថ្ងួចថ្ងូរចំហរមាត់ មើលមាឌធំពីក្រោយប្រឹងកម្រើកត្រគាកចេញចូលញាប់ស្អេក ហេរីនលើកដៃម្ខាងស្រវាកញ្ចឹងករឹងមាំឲ្យឱនចុះមកក្រោម ទើបពួកគេរហ័សជញ្ជក់បបូរមាត់គ្នាមួយរំពេច។
៣០នាទីក្រោយមក
សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរ សម្លេងសាច់ទង្គិចសាច់ នៅក្នុងបន្ទប់ទឹកពេលនេះលែងមានហើយ ប៉ុន្តែជំនួសដោយរាងកាយតូចស្រឡូន កំពុងលោតរលាក់ពីលើដំបងសាច់នៅលើគ្រែឯណេះវិញម្ដង ហេរីនអង្គុយលើចង្កេះរឹងមាំរបស់ដូយ៉ុន ដៃតូចៗ របស់នាងដាក់ទប់លើដើមទ្រូងរបស់គេ បង្ហើបត្រគាកពីលើអាវុធនោះលាន់សម្លេងផ្លាប់ៗ ចំណែកដូយ៉ុនវិញក៏មិនបានគេងស្ងៀមដែរ ដៃម្ខាងលើកទៅច្របាច់ដើមទ្រូងរបស់ហេរីន ចំណែកម្ខាងទៀត ចាប់ត្រគាករបស់ហេរីនលើកទម្លាក់ពីលើអាវុធរបស់គេ។
ផ្លាប់ៗៗ
“លោកប្ដីអ្ហឺសៗ” ហេរីនទម្លាក់ខ្លួនចុះបន្តិច ពោលហៅអ្នកដែលនៅខាងក្រោម ខណៈដូយ៉ុនមើលសកម្មភាពរបស់នាងហើយ កាន់តែជ្រួលច្រាលទើបដៃម្ខាងដែលច្របាច់ច្របល់ដើមទ្រូងឯណោះ ស្រវាមកចាប់ត្រគាករបស់នាងលើកអុកលើអាវុធរបស់គេពេញទំហឹង។
“អ្ហឹសៗ” ហេរីនថ្ងួចថ្ងូរ ទម្លាក់ដើមទ្រូងដែលរង្គើញ័រទៅលើដើមទ្រូងរឹងមាំរបស់ដូយ៉ុន ខណៈបបូរមាត់ដែលថ្ងួចថ្ងូរ ក៏ទម្លាក់ទៅជញ្ជក់ជាមួយបបូមាត់របស់ដូយ៉ុន គ្រវាសគ្រវាត់អណ្ដាតគ្នាលេងមិនដាច់។
ផ្លាប់ៗៗ!
“អាស៎!!!!” សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរ បន្លឺឡើងចេញពីពួកគេទាំងពីរ ពេលពួកគេដល់គោលដៅ ដូយ៉ុន បាញ់បញ្ចូល ពិសនាគរាជរបស់គេចូលគ្មានសល់មួយតំណក់។
“គេងទៅរីន” ដូយ៉ុន បង្គាប់អ្នកដែលញ័រខ្លួនមិនទាន់បាត់ឯណោះឲ្យគេង ព្រោះគេដឹងថានាងក៏ច្បាស់ជាងងុយហើយដែរ ម៉្យាងពួកគេទាំងពីរក៏មិនមែនទើបតែធ្វើ ពួកគេធ្វើវាតាំងពីម៉ោងជាង៩ឯណោះ បើគិតមកដល់ឥឡូវ វាជិតបីម៉ោងទៅហើយ។
“.....” កាយតូចដែលគេបង្គាប់ឯណោះ ក៏មិនបានតប ព្រោះពេលនេះនាងពិតជាងងុយពិតមែន ទើបគ្រាន់តែបញ្ចប់គ្រប់យ៉ាងភ្លាម នាងក៏គេងលក់តែម្ដង ចំណែកឯដូយ៉ុនវិញ គេក៏និយាយអ្វីបន្តក៏សម្ងំគេងដែរ គិតថាចាំបន្តិចទៀតទើបគេបីនាងទៅជម្រះខ្លួន។
ស្អែកឡើង រាត្រីកក្ដៅគគុកបញ្ចប់ទៅ ថ្ងៃថ្មីក៏ឈាន ចូលមកដល់ ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះអាកាសធាតុដូចជាមិនសូវអំណោយផលសោះ ព្រោះ មេឃស្រទុំតាំងពីព្រលឹមមកម៉្លេះ។ថ្មីត្បិតតែ មេឃស្រទុំក៏ពិត តែហាងផ្ការបស់នាងក៏នៅតែមានមនុស្សម្នារចេញចូលច្រើនគួរសមដែរ។ហេរីនកំពុងឈររៀបចំផ្កាដាក់ឲ្យភ្ញៀវ ខណៈឯដូយ៉ុន ឯណោះ កំពុងស្រោចកូនផ្កាដែលនៅតាមថូ។ ជិវិតរបស់ពួកគេមិនសូវជាស៊ីវិល័យអីប៉ុន្មានទេ តែក៏មានក្ដីសុខ ហេរីនជាមនុស្សស្រឡាញ់ផ្កា អ៊ីចឹងហើយការដែលមករស់នៅកន្លែងដែលពោរពេញដោយផ្កា បើកភ្នែកមកក៏ឃើញផ្កា ធ្វើឲ្យនាងយល់ថាស្រស់ស្រាយណាស់។
ធ្មេចបើកៗ ពេលវេលា ក៏រំកិលទៅដល់ម៉ោង៣រសៀលទៅហើយ ឃើញថារៀងស្ងាត់ភ្ញៀវ ទើបដូយ៉ុន និយាយទៅកាន់ហេរីន
“រីនបងទៅខាងក្រៅមួយភ្លែត អូនចង់ឲ្យបងទិញអ្វីផ្ញើដែរទេ?” សម្លេងអ្នកជាប្ដីពោលសួរទៅភរិយាដែលកំពុងអង្គុយអានសៀវភៅ នៅលើអង្រឹងក្បែរបណ្ដុំផ្កាកូឡាប ជិតដល់ថ្ងៃចូលរៀនហើយទើបនាងខំអានសៀវភៅបន្តិច។
“លោកពូទៅណាឬ?” ហេរីនងើបមុខពោលសួរ
“ទៅទិញរបស់ឲ្យអូនហ្នឹងហើយ ខានស្អែកក៏ចូលរៀនមិនចឹង?” ដូយ៉ុនឆ្លើយតប រួចក៏ដើរទៅក្បែរហេរីន
“អូហ៍ អញ្ចឹងលោកពូជួយទិញការ៉េមរស់ជាតិស្រ្តបឺរី ឲ្យអូនមួយផងណា៎”
“បាទបងដឹងហើយ” ដូយ៉ុនឆ្លើយហើយក៏លោមុខទៅថើបថ្ពាល់ក្រអូប របស់ហេរីនបន្តិច រួចនិយាយបន្ត
“បងប្រាប់ហើយ កុំឲ្យហៅបងពូ...”និយាយខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនាង រួចទើបមុខឡើងមកវិញ ខណៈនាងតូចដែលឮអៀនឡើងក្រហមមុខ នរណាទៅហៅគាត់ថាលោកប្ដីបានគ្រប់ពេលនោះ នាងអៀនណា៎~
“ដឹងហើយ លោកប្ដី” ទោះអៀន តែក៏នៅតែនិយាយ បានតែឲ្យដូយ៉ុនញញឹម រួចទើបគេរហ័សដើរចេញពីហាងតែម្ដង។
To be continued 💋
