ភាគទី១២

404 13 0
                                    

ខ្យល់ត្រជាក់បក់ផាយផាត់ នៅខាងក្រៅ តែនៅខាងក្នុងឡានឯណេះ បែរជាក្ដៅគគុកទៅវិញ ពួកគេបន្តហើយបន្តទៀតថ្ងួចថ្ងូរ មើលទេសភាពទីក្រុងសេអ៊ូលពីចម្ងាយ រហូតទាល់តែបញ្ចប់ទឹកទី៤ទើបពួកគេឈប់ មិនមែនពួកគេអស់ចំណង់ តែចង់ឲ្យទៅដល់ផ្ទះមិនយប់ជ្រៅពេក។
ឡានដែលគួរតែមកដល់ផ្ទះ ម៉ោង៨ជាងយប់ បែរជាមកដល់ជិតពាក់កណ្ដាលអាធ្រាត ខណៈម្ចាស់ឡានទាំងពីរឯណោះ គ្រាន់តែចុះពីឡាន ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះ រាងកាយពួកគេក៏ជាប់គ្នាម្ដងទៀត ហាក់ដូចជា៤តឹកអម្បាញ់មិញមិនទាន់ស្កប់ចិត្តពួកគេនៅឡើយទេ។
ផ្លាប់ៗៗ
“អាស៎ៗៗ” សម្លេងសាច់ទង្គិចសាច់ សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរលាន់ឮរងំក្បែរមាត់ទ្វារចូលផ្ទះរបស់ពួកគេ រាងកាយហេរីន នៅឈរផ្អែកនឹងទ្វារ ជើងម្ខាងទៀតលើកគងនឹងចង្កេះដូយ៉ុន ម្ខាងទៀត ឈរចង្កើតជើងស្ទើរផុតពីដីម្ដងៗ ខណៈឯដូរយ៉ុន ដៃម្ខាងកាន់ជើងស្រឡូនរបស់នាងដែលគៀវនឹងចង្កេះ ម្ខាងទៀត ទម្លាក់ទប់នឹងទ្វារ កម្រើកត្រគាករុញអាវុធចេញចូលញាប់ស្អេក។
អស់ពីមាត់ទ្វារពួកគេបន្តឡើងដល់សាឡុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវបន្តទៀត ផុតពីលើសាឡុង បន្តទៅបន្ទប់គេង បន្តរហូតដល់ម៉ោងជិត៤ភ្លឺទើបពួកគេព្រមបញ្ចប់សង្រ្គាមដ៏ពុះកញ្រ្ជោលមួយនេះ។
ស្អែកឡើង
ម៉ោង៧ព្រឹក
ម៉ោង៧ព្រឹក ពន្លឺព្រះអាទិត្យ ចាំងបំភ្លឺលោក័យយ៉ាងត្រចះត្រចង់ រថយន្ត ធំតូច រត់ពេញទាំងផ្លូវ យ៉ាងស្កេកស្កះ។ក្រឡេកមកមើល ក្នុងផ្ទះរបស់ដូយ៉ុនឯណេះវិញ នៅក្នុងបន្ទប់គេងរបស់គេមានមនុស្សពីរនាក់កំពុងគេងឱបគ្នាយ៉ាងណែនហាក់មិនទាន់មានរណាម្នាក់ដឹងខ្លួននៅឡើយ មូលហេតុក៏ដោយសារតែសង្គ្រាមក្ដៅសាច់កាលពីយប់វាបន្តឡើងដល់ម៉ោង៤ព្រឹក គិតមកដល់ពេលនេះពួកគេទើបនឹងគេងបាន៣ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។
“អ្ហឹម...” សម្លេងថ្ងូររងូវ របស់អ្នកដែលទើបនឹងភ្ញាក់ពីដំណេក បន្លឺឡើង កាយតូចរបស់ហេរីនបម្រាស់ខ្លួន តិចៗមើលជុំវិញខ្លួន ក៏ឃើញថ្ងៃចាំងតាមបង្គួចឡើងច្បាស់ណាណីហើយ ទើបនាងរហ័សងើប ព្រោះត្រូវទៅរៀន តែក៏ត្រូវដូយ៉ុន ស្រវាចង្កេះរបស់នាងឱបជាប់ មិនឲ្យនាងងើប។
“គេងទៀតទៅរីន បងតេទៅសុំច្បាប់សាលាឲ្យអូនហើយ” ដូយ៉ុន ដែលនៅគេងតែដៃឱបចង្កេះនាងនោះ និយាយឡើងប្រាប់ប្រពន្ធ ដែលចង់ងើប គេតេទៅសុំច្បាប់ឲ្យនាង តាំងពីម៉ោងជាង៦ឯណោះ គេមិនចង់ឲ្យនាងទៅ យប់មិញពួកគេធ្វើរឿងនោះយូរខ្លាំងណាស់ នាងច្បាស់ជាហត់ ទើបចង់ឲ្យនាងសម្រាកឲ្យបានយូរ។
“.....”ហេរីនឮហើយ ក៏មិននិយាយ ទម្លាក់ខ្លួនគេងក្បែរគេវិញ នាងគេងបែរជំហាង បែរមុខទៅរកគេ ដៃក៏ស្រវាឱបចង្កេះគេដូចគ្នា ដាក់មុខសរលោងរបស់នាង ជាប់នឹងដើមទ្រូងទូលាយរបស់ដូយ៉ុន។
“បងតេទៅពីពេលណា?” សព្វនាមដែលហេរីន ហៅដូយ៉ុន ស្ដាប់ទៅក៏ដឹងថា រឿងរាវកាលពីយប់មិញឯណោះ ធ្វើឲ្យពួកគេកាន់តែយល់ចិត្ត និងស្អិតរមួតជាងមុន។
“ប្រហែលម៉ោង៦កន្លះ” ដូយ៉ុន បម្រះខ្លួនឱបរាងកាយហេរីន ណែនជាងមុន ដាក់ចង្ការបស់គេលើក្បាលរបស់នាង បបូរមាត់ឱនថើបសក់ក្រអូបម្ដងម្កាល។
“អ្ហឹម” ហេរីនតបហើយ ក៏សម្ងំគេងទៀត ព្រោះនាងពិតជាហត់ រាងកាយនាងក៏ឈឺគួរសម ព្រោះត្រូវដូយ៉ុន ចាប់សង្រ្គប់រាប់ម៉ោង ទើបចង់គេងបន្តិចទៀតឲ្យមានកម្លាំងឡើងវិញ ណាមួយម៉ោងទើបតែ៧ព្រឹក ហាងផ្កាឯណោះ ក៏ទាល់តែម៉ោង៨ទើបបើក អ៊ីចឹង ហើយពួកគេទាំងពីរក៏នៅគេងលើគ្រែឱបគ្នាបន្តទៀត។
ម៉ោង២រសៀល
មិនយូរប៉ុន្មានពេលវេលាក៏រំកិលមកដល់ម៉ោង២រសៀលទៅហើយ ស្មើរនេះមានភ្ញៀវរៀងច្រើន ទើបពួកគេត្រូវលក់ទាំងពីរនាក់ ហេរីន ជាអ្នករៀបចំផ្កាតាមការកម្មង់ឲ្យភ្ញៀវ ឯដូយ៉ុន ពេលខ្លះគេក៏ជាអ្នកកាត់ផ្កាឲ្យនាងរៀបចំ។
មួយសន្ទុះទៀតភ្ញៀវចាប់រៀងស្ងាត់វិញ ហេរីនក៏ទៅអង្គុយលេងនៅលើអង្រឹង អានសៀវភៅ ព្រោះក៏ជិតដល់ថ្ងៃប្រឡងដែរ។
“នេះ ញ៉ាំទៅ” ហេរីន កំពុងអានសៀវភៅសុខៗ ចានផ្លែឈើមួយចាន ក៏បង្ហាញឡើងចំពោះមុខនាង ទើបនាងតូចញញឹមងើយមុខឡើងទៅមើលអ្នកដែលយកមកឲ្យ។
“អរគុណហើយ លោកប្ដី” នាងទទួលចានផ្លែឈើពីគេ ពោលអរគុណយ៉ាងគួរឲ្យស្រឡាញ់ ជាពិសេសពេលដែលផ្លែឈើដែលនៅចំពោះមុខជាផ្លែឈើដែលនាងចូលចិត្តទៀត។
នាងតូចទម្លាក់សៀវភៅចុះបន្តិច ទាញសមមកកាន់ រួចចាក់ផ្លែស្រ្តបឺរី នោះយ៉ាងឆ្ងាញ់ ខណៈដូយ៉ុន ឯណោះ ក៏ដាក់ខ្លួនទៅអង្គុយក្នុងអង្រឹងជាមួយនាងដែរ។
“ជិតដល់ថ្ងៃប្រឡងឬ?” ដូយ៉ុនពោលសួរ ពេលឃើញនាងខំមើលសៀវភៅ ខណៈដៃមាំក៏ស្រវាឱបចង្កេះហេរីន។
“ចាស បងញ៉ាំអត់?” ឆ្លើយនឹងគេហើយ ហេរីនក៏ពោលសួរបន្ត ដៃកាន់សមដែលមានផ្លែស្រ្តបឺរី បញ្ចុកឲ្យដូយ៉ុន។
“អ្ហឹម?” ហេរីនភ្ញាក់បន្តិច ពេលដែលដូយ៉ុន មិនឱនមកញ៉ាំស្រ្តបឺរី ដែលនាងបញ្ចុក តែបែរជាមកដណ្ដើមស្រ្តបឺរី ដែលនាងកំពុងទំពារនៅក្នុងមាត់ទៅវិញ។
“បងញ៉ាំអានេះវិញ”ដូយ៉ុន ដណ្ដើមបានសម្រេចហើយ និយាយប្រាប់ហេរីន ទាំងញញិម បានតែឲ្យហេរីនអៀន នឹងទង្វើរបស់គេ ចេះមកដណ្ដើមនាងទៅកើត។
១សប្ដាហ៍ក្រោយមក
សប្ដាហ៍នេះគឺជាសប្ដាហ៍ ដែលហេរីនកំពុងពេញប្រឡងអ៊ីចឹងហើយ នាងមិនសូវបានមកផ្ទះលឿនដូចកាលពីមុនទេ ព្រោះត្រូវនៅរៀនបន្ថែមជាមួយមិត្តភក្ដិ ម៉ោង៧ក៏ចេញពីផ្ទះ ម៉ោងជិត៥ទើបបានត្រឡប់មកវិញ។
“មកវិញហើយហេស៎រីន?” ដូយ៉ុន ដែលកំពុងតែឈរនៅចង្ក្រានបាយឯណោះ ឮសម្លេងបើកទ្វារ គេងាកទៅមើលទើបឃើញថាជាហេរីន
“លោកប្ដី..” ហេរីន ហៅដូយ៉ុន តិចៗ បោះជំហានដើរទៅរកគេ ទៅដល់ក៏ឱបចង្កេះគេជាប់។
“មានរឿងអីឬ?” ឃើញប្រពន្ធដូចមិនសូវសប្បាយចិត្ត ទើបសួរ ដៃកាច់ហ្គេសពន្លត់ ងាកមកប្រសព្វរាងកាយជាមួយនាងវិញ។
“អូនហត់...” ហេរីនពោលម្ញ៉ិម្ញ៉ក់ដាក់ដូយ៉ុន នាងហត់ណាស់ រៀនតាំងពីព្រឹកដល់ល្ងាចបែបនេះ។
“ធ្វើរឿងនោះម្ដងៗ រាប់ម៉ោងអូនមិនហត់ផង គ្រាន់តែរៀនសោះ អាចឲ្យប្រពន្ធបងហត់បានដែរ?” ដូយ៉ុននិយាយលេងសើចតែក៏ឱបនាងតបវិញ។
“ធ្វើរឿងនោះ ទោះហត់ តែក៏ស្រួល បងមិនដឹងទេ?”តបទៅវិញ ទាំងត្រដុសក្បាលរបស់នាង នឹងទ្រូងរបស់គេ កម្ពស់ហេរីន ពេលឈរបែបនេះតែត្រឹមទ្រូងរបស់ដូយ៉ុនប៉ុណ្ណោះ។ខណៈដូយ៉ុន ដែលឮហើយ បានតែសើច ចំមែន ប្រពន្ធគេឥឡូវសម្ដីមិនធម្មតាឯណា។
“បានហើយ ទៅងូតទឹក មកញ៉ាំបាយ បងបានធ្វើម្ហូបដែលអូនចូលចិត្តណា៎”ដូយ៉ុនអង្កែលក្បាលហេរីន ទើបហេរីន ដើរសម្ដៅទៅបន្ទប់ដើម្បីងូតទឹកសម្អាតខ្លួន នឹងបានចេញមកញ៉ាំបាយ។
២ខែកន្លង
២ខែកន្លងទៅ គ្រប់យ៉ាងក៏មិនបានផ្លាស់ប្ដូរអ្វីច្រើន ព្រឹកឡើងហេរីនក៏ត្រូវរៀបចំខ្លួនទៅសាលា ដូយ៉ុននៅមើលហាងផ្ការបស់ពួកគេ គ្រាន់តែហាងផ្ការបស់គេឥឡូវធំជាងមុនមានផ្កាច្រើនប្រភេទជាងមុន។
ក្រឡេកមកមើលហេរីនឯណេះ ម៉ោងជិត៧ហើយ រៀបចំស្លៀកពាក់ក៏ហើយ ប៉ុន្តែក៏មិនទាន់បានទៅសាលានៅឡើយ ព្រោះរាងកាយត្រូវដូយ៉ុន ចាប់សង្រ្គប់មិនទាន់ឈប់។
“អ្ហឺៗ អា៎ៗ” ហេរីនថ្ងូចថ្ងូរ ខ្លួនប្រាណរង្គើរញ័រនៅជាប់មាត់ទ្វាបន្ទប់គេង ដៃតូចៗស្រឡូនលើកទៅស្រាក់កញ្ចឹងករបស់ដូយ៉ុន ជើងក៏គៀវចង្កេះគេជាប់ រងចាំស្នូលសាច់អុកចេញចូលញាប់ស្អេក។
ផ្លាប់ៗៗ
“អ្ហឺស លោកប្ដីដល់ម៉ោងអូនទៅរៀនហើយណា៎ អ្ហាស៎ៗ” ហេរីនថ្ងូរប្រាប់ដូយ៉ុន ដូយ៉ុន ឯណោះមិនតបព្រោះបបូរមាត់រវល់ជញ្ជក់ដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់ ត្រគាកវិញវាយលុកញាប់ទន្ទេញ ធ្វើឲ្យសារធាតុសខាប់ ហូរហៀរចេញមកពីចំណុចផ្សារភ្ជាប់របស់ពួកគេ ធ្លាក់មកលើការ៉ូយ៉ាងច្រើន។
“សឺត..អ្ហឺសៗ” សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរចេញពីពួកគេទាំងពីរ ពេលចង្វាក់ស្នេហ៍កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ អុកចេញចូលកាន់តែញាប់ទៅៗ
ផ្លាប់ៗៗ
“អ្ហស៎” ពួកគេថ្ងួចថ្ងូរសម្លេងខ្ពស់ ពិសនាគរាជក៏ហូរហៀរ បញ្ជូន ចូលទៅក្នុងរាងកាយរបស់ហេរីន គ្មានសល់មួយដំណក់ ទើបដូយ៉ុនដាក់រាងតូចចុះពីចង្កេះរបស់គេ កែវភ្នែកសម្លឹងមើលរាងតូចក្នុងឈុតសិស្សសាលាដែលពេលនេះក៏របូតរប៉ាត់រប៉ាយក្រោមស្នាដៃរបស់គេ។
“ម៉េចក៏អូនស៊ិចស៊ីយ៉ាងនេះ?”ដូយ៉ុនពោលទាំងក្រហមមុខ មើលចុះនាងស៊ិចស៊ីណាស់ លេវអាវសិស្សសាលារបស់នាងត្រូវគេប្រឡេះឲ្យរបូតអស់ អាវក្នុងឯណោះ ក៏ត្រូវគេរុញវាឡើងផុត បង្ហាញ ដើមទ្រូង ឡើងត្រចើល មានចុងកំពូលស្រួច ប្រឡាក់ដោយសន្សើមទឹកមាត់របស់គេ។
ផឹប!
“អ្ហឹស បងចង់ធ្វើអីទៀតហើយ អូនត្រូវទៅរៀន” ហេរីននិយាយទៅកាន់រាងក្រាសពេលរាងកាយរបស់នាងត្រូវគេបោះមកលើគ្រែគេង។
“ខែនេះ អូនមិនដែលខានទេ អ៊ីចឹងដាក់ច្បាប់ថ្ងៃនេះតែម្ដងទៅ” ដូយ៉ុន និយាយផង ចាប់សម្រាតខោអាវលើខ្លួនរបស់ហេរីនចេញផង គេមិនអាចដោះលែងឲ្យនាងទៅរៀនបានទេក្នុងថ្ងៃនេះ។
“អ្ហឹម”និយាយចប់ទម្លាក់មាត់ទៅថើបជាមួយបបូរមាត់របស់នាង ទប់សម្លេងដែលនាងចង់បដិសេធ ដៃរឹងមាំលើកមកច្របាច់ដើមទ្រូងទាំងគូ យល់ថាមួយរយៈនេះដើមទ្រូងនេះដូចជាធំជាងមុន។
ដូយ៉ុន ថើបបូបូរមាត់អស់ចិត្ត ទើបដកបបូរមាត់ចេញមកថើបបណ្ដេញតាមកញ្ចឹងក ខាំញេញបន្សល់ស្នាមលើនោះ លុះពេលបបូរមាត់មកដល់ដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់ កំពុងតែផឺតផតៗ តាមចង្វាក់ដង្ហើមរបស់ហេរីន គេក៏ឈប់បន្តិច
“មកពីបងឧស្សាហ៍ច្របាច់មែនទេ ទើបវាធំជាងមុនបែបនេះ?” ដូយ៉ុននិយាយស្របនឹងប្រអប់ដៃរឹងមាំ ក៏លើកទៅច្របាច់ដើមទ្រូងហេរីនទាំងសង រួចទើបទម្លាក់ចង្កូមស្រួចទៅខាំទាញចុងទ្រូងក្រហមនោះ។
“បងកុំឈ្លើយ...អ្ហឺ អ្ហាស” សម្ដីពោលចេញមិនទាន់នឹងចប់ ក៏ត្រូវថ្ងូរជំនួស ដៃទាំងគូលើកទៅក្រសោបក្បាលរបស់អ្នកដែលកំពុងតែជញ្ជក់ដើមទ្រូងខ្លួន ខណៈរាងកាយក៏ពើតពើង ពេលល្អាងជាប់សំណើមរបស់នាងមានម្រាមដៃចូលទៅលុកលុយ។
៣០នាទីក្រោយមក
ផ្លាប់ៗៗ
“អាស៎ៗៗ” សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរ សម្លេងសាច់ទង្គិចសាច់ លាន់ឮឡើងកាត់ព្រឹកព្រលឹមម៉ោង៧ម្ដងទៀត ជើងស្រឡូនម្ខាងរបស់ហេរីនពាក់លើស្មារបស់ដូយ៉ុន ម្ខាងទៀតត្រូវដូយ៉ុនចាប់ជង្គង់សង្កត់ចុះនឹងពូក ខណៈត្រគាករបស់ដូយ៉ុនឯណោះ បំបោលសម្រុកចូលទៅក្នុងញាប់ស្អេក ធ្វើឲ្យចំណុចផ្សារភ្ជាប់ហូរហៀរទឹកលម្អងស្នេហាមកយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។

Be continued 💋

ចំណងស្នេហ៍ឥតព្រៀង🩵(ចប់)Where stories live. Discover now