Matematik Öğretmenim

1/ "Özel Üniversite!"

Evde bir o yana bir bu yana yürüyen genç kız aşırı stresli bir dönemden çıkmış olmanın verdiği çocuksu halle bağırdı.

-"Ya anne ben o okula gitmek istemiyorum. Üstelik özel. Ben o zengin tikilerini hiç çekemem!"

-"Burs kazandın ama gitmiyorsun şuna bak azıcık akıl yok sende."

-"Zaten senin zorunla girmiştim o sınava da" Kedi bakışları atıyordu ama kim üniversite sınavına zorla girerdi ki?

-"O okula gidilecek bak sen de benim gibi ev hanımı olup kocanın eline bakmayacaksın. Hem zekisin sen. Okumazsan hemen seni..."

Annem beni göndermeye pek meraklı canım diye düşünürken sözünü keserek mızmızlanmaya başladım.

-"Biliyorum biliyorum."

-"Hazırla valizini yarın okulun yurduna gidiyorsun itiraz yok"

Peki diyebildim sadece. Ne diyebilirdim ki başka zaten. Eh, yarın büyük gün.

Ertesi Gün

-"Güneş hadi kalk artık kızım"

Güneş doğmadan güneşi uyandıramazsın anne ahahaaha. Örtüyü üstümden kaldırdım ve annemin açtığı perdeden içeri giren hafif ışıklarla kollarımı gözlerime siper ettim. Tamam. Komik değil biliyorum ben de.

-"Tamam ya kalkıyorum."

-"Kızarmış ekmeğine reçel sürdüm." Dedi annem odamdan çıkarken. Hala 8 yaşımdaymışım gibi hissettirmişti. Aynadan dağılmış koyu saçlarıma baktım. Sonra düzelmeyeceğini anlayarak boşverdim.
Hazırlanıp kahvaltı masasına indim.

"Hayırdır itiraz etmiyorsun. Gidecek misin okula?"

"Son günümüz anne. Ziyarete geleceğim."

"Her şey senin iyiliğin için biliyorsun"

"Evet anne biliyorum. Bence de haklısınız. Orası çok iyi bir yer. Buradaki okulumu da seviyorum ama burs kazandım.."

Dün babamla konuşmuştuk ve o beni ikna etmişti. Sonunda ben insanlarla ilgilenmek zorunda değildim ki hem benim sevgilim de var zaten kendisi bana mesaj atmış.

-"Aşkım ilk okul gününde başarılar en kısa zamanda görüşelim özledim seni."

-"Tamam bir tanem ben de seni özledim sana da başarılar."

Bilginiz olsun diye söylüyorum Savaş sevgilim ve benden 1 yaş büyük bense üniversite 2 ye geçtim. Üniveristedeki ilk yılımı buradaki okulda okudum fakat şimdi fakültem değişiyor. Ondan bu mızmızlığım. Eh tamam.. Reglim bir de. Onunla lisedeyken tanışmıştık. Geçen yıl Türkiyeye gelmiştik. Ondan önce ise Londrada yaşıyorduk. Ama tabi memleket bir başka oluyor.

2 Saat Sonra

"Hadi Allaha ısmarladık."

"Hoşçakal anne."

Ve yurda adımımı attım. İçeriye girdiğimde binanın içinin de dışı kadar heybetli olduğunu fark ettim. Yaşlı sayılır 40lı yaşlardaki bayan beni karşıladı.

-"Merhaba. Adınız "

"Güneş Korkmaz"

-"32 numaralı oda efendim"

"Teşekkürler."

Ve odaya ulaşmak için 10. Kata çıkmam lazımdı asansör camdandı. Zengin okulun zengin yurdu işte. Asansörde bir adam vardı önü cama dönük olmasına karşın yansımasından bile aşırı taş olduğu belli oluyordu.Öğrencidir diyip geçiştirmeye çalışsam da bakılmayacak gibi değildi adam sırıtarak önünü döndü.