Matematik Öğretmenim

9/ "Londra"

Medyada Aslı var. Keyifli okumalar.

---------~~~~~~~~♡

Ne olmuştu? Şu an biz ağzımız açık ona o ise boş boş bize bakıyordu.Asansörden indi ve sakince merdivenlerden yukarı çıkmaya başladı. Deli mi bu asansörden inip merdiven çıkıyor bir de matematikçi olacak. Asansörle çıksana! Ne biçim sayısal zekası var acaba?

-"Sen burada kal." Dedim Aslıya ve Evanın peşinden merdivenlerden çıkmaya başladım.

-"Hey 1 saniye!" Ve merdiven boşluğunun önünde durup bana döndü.

-"Efendim?" Ve hemen öğrenci kimliğine büründüm ayağımla daire çizip parmaklarımla oynarken.

-"Şey hocam. Acaba neden 1 aydır yoksunuz? Yeni öğreymenimizi hiç sevmedik." Asık yüzünde bir gülümseme oluştu.

-" Ha yani eski öğretmenini. Ki beni. Seviyordun öyle mi?" Aha ne diyeceğim. Başımı önüne eğdim. Sonuçta öğrenci öğretmen ilişkisiydi.

-"Şey. Evet." Elliyle çenemden tutarak ona bakmamı sağladı ve mırıldandı. "Biliyorum."

-"Peki nede-" daha fazla konuşmama engel olan ikimizin de o yöne bakmasını sağlayan bir sesti. Ne gerek vardı şimdi? Merakımdan ölüyorum. Tam da sorarken! Ses merdivenin aşağısından gelmişti. Kesin Aslı bizi dikizlemeye çalışırken düştü. Oh olamaz bunu görmese daha iyi olacaktı. Ama tabiki de o yöne doğru yürümeye çoktan başlamıştı.

-"Imm şey." Ve beni dinlemeyerek merdiveni altına baktı. Şaşkınlık içerisinde konuşurken elimi alnıma hızla vurmuştum. Ow acıdı.

-"Aslı?" Aslı ise oradan çıktı ve gıcık sırıtışıyla beni rezil etmeye devam etti.

-"Merhaba!" Of.

-"Sen orada ne yapıyo..." Panikleyerek Aslıyı kolundan tuttum ve çekiştirirken konuştum.

-"Hocam bizim derse girmemiz gerekiyor sonra görüşürüz." Ve tam giderken geri döndüm. "Ah görüşürüz değil mi? Yani ortadan kaybolmazsınız?" Kirli sakallarına nazaran oldukça tatlı sırıtarak konuştu.

-"Merak etme kaybolmam." Yüzümü saklama içgüdüsüne engel olmaya çalışarak "Tamam." Dedim ve arkamı dönüp yürümeye başladım. Arkamdan seslendi.

-"Güneş!"ona döndüm.

-"Efendim?"

-"Yüzün kızardı bir fondoten sür istersen." Şaşkınlıkla ellerimi yanaklarıma götürdüm ve hızla arkamı dönüp yürümeye devam ettim. Pislik herif!

***

"Acaba derslere girecek mi?" Aras kendisine nazaran oldukça ilgili sorular soruyordu. İçimden bir ses hiç hayra alamet şeyler olmadığını düşünüyordu nedense.

Evan

Dönem başının o ikinci gecesinde Güneşin odasına gitmiştim. Hafızası yerine gelmişti ve beni tanımıştı. Hala da tanıyor. Ablasının attığı resimlerden tanımıştı beni. Sevgilisi ve katili olarak. Hafızasını neden kaybettiğini bilmesem de babasının rüyamda gördüğüm saçmalıktaki gibi ölmediğini biliyordum.

O gün

Onun yüzünü okşadıktan hemen sonra içeri Aras girer girmez odadan çıkmış ve evime doğru yol almıştım. Aymar öldüğünden beri ailesini ve onu araştırmıştım. Zaten bir kız kardeşi olduğunu biliyordum ama...

Ve ona okulca kampa gittiğimiz gün de yalan söylemiştim. Sanki uzun zamandır onu takip etmiyormuşum ve Aymarın kardeşi olduğunu bilmiyormuşum gibi. Şu an 1 aydır nerede olduğumu herkesin deli gibi merak ettiğini biliyorum. Güneşin beni polise vermek istediğini de tahmin ediyorum. Ancak bu bir ay içerisinde öyle şeyler öğrendim ki!