Matematik Öğretmenim

3/ "Hatırla"

Güneş'in Ağzından

-"Sizin burada ne işiniz var?" Dedim yatak başlığıma yaklaşarak bacaklarımı kendime çektiğimde ayak ucuma oturdu.

-"Ne yapıyorsun?" Dedi sözümü umursamadan.

-"Neden geldiğinizi sorabilir miyim?" Dedim uysal bir tavırla çünkü çok delici bakıyordu.

-"Öncelikle sizli bizli konuşmayı bırakalım tatlım."

Tatlım mı?

-"Buraya bir konu hakkında konuşmak için gelmiştim. Korkma."

-"Ne hakkında konuşacağız?"

-"Sabahki söylediklerim hakkında."

-"Ciddi değildiniz değil mi ?"dedim alaya vurarak. Öğrencilerine yürüyen sapık bir psikopat olmadığı ne malumdu? Her gün böyle haberler okuyorduk. Açıkçası beni korkutuyordu.Bu saatte odamda ne işi vardı ve Aras neden hala gelmiyordu? Bir işe yarasanız şaşarım zaten.

Bu lafıma bozulmuş olacak ki bana ters ters baktı.

-"Hayır ciddiydim!"diye bir anda çıkıştı ve ben yatağıma biraz daha sinerken bana iyice yaklaştı.

Burnumun dibine girdin salak başka yer mi yok koca odada diyesim gelse de içimden, sustum kahretsin ne kadar etkileyici olduğunun farkında mısın? Sakin ol. Yakışıklı sadece.

-"Beni hatırladın mı?"dedi kaşlarını kaldırarak.

-"Üzgünüm efendim ama hayır."

-"Bir daha resmiyet duymayacağım Güneş."dedi oflayarak bu sefer bağırmamıştı nedense sözünü dinleyesim vardı ya da ben de sizli bizli konuşmak istemiyordum.

-"Peki tamam bir şey sorabilir miyim?"

-"Sor"

-"Madem öyle biz nereden tanışıyoruz?"

-"Hah yoksa babanın şirketini ve orada olanları unuttun mu küçük hanım?"

-"Anlamadım?" dedim gözlerimin içine ısrarla baktı. Ama bu kez samimi bir şekilde.

-"Gerçekten beni hatırlamıyor musun yani?"

Masum çıkan sesi ve gözlerime kenetlediği gözleri bana geçmişimden bir şeyler anımsattı bu gözler bir yerden oldukça tanıdık geliyordu ama ne?

Ve işte o anda hatıralarım beni yeniden ziyaret etti.Bay Evan ellerimi tutuğunda ben de bulunduğum bu rahatsız pozisyondan kurtulup ona biraz daha yakınlaştım.

Gözlerim doldu hiç beklemediğim bir anda.

-"Evet seni hatırlıyorum."dedim gözlerimden süzülen yaşlar ağlamaklı sesimin kanıtıydı. Endişe ile bana baktı.

-"Güneş sen hatırladın.Hafızan."

Bir hışım ayağa kalktım.Ve işaret parmağımı ileri geri salladım.

-"Sen" Sonra birden başım dönmeye başladı.Elimi başıma götürdüm ve sendeledim. Hemen gelip beni belimden kavradı.Gözleri parıldayarak konuştu.

-"Hafızan geri geldi sen hatırlıyor musun her şeyi?"

-"Sen benim hafızamı kaybettiğimi nereden biliyorsun ki?"  bu aile dışına hiç çıkmamış olan bir sırdı.

Onu itmeye çalışıyordum."Bırak beni!" Nafile buna güç mü dayanır..

Sonra birden gözlerim kararmaya başladı ve beni hafifçe tutan Evan sağolsun sağa doğru düştüm ama düşerken belimi sıkıca kavradı ve beraber yatağa düştük neyse ki hafif bir düşüştü ve tam olarak üzerimde değildi.