Unconditionally LOVING you..(ON-HOLD)

Chapter 7: Picnic

U.L.Y chapter 7: Picnic

Tumingin ako sa orasan ko. Urgh! ‘ten more minutes Kurt, just ten more freakin minutes’ I told myself. Since when did I become this impatient of waiting? Ah! Right, since I met her.

Andito nanaman ako sa tapat nang pintuan nang session room. Bakit ba ang tagal nang oras ngayon? Haaaay! Umupo nalang muna ako kanina pa kasi ako palakad-lakad na para bang hindi mapakali.

Tinignan ko ulit yung relos ko, baka nagugutom na yun. Tsk! Ano ba to nababaliw na ata ako.

Biglang bumukas yung pinto kaya napatayo ako,tinignan ko siya saka ako napangiti nang dahil sa hindi ko alam na dahilan. Basta pag nakikita ko siya hindi ko na mapigilang hindi ngumiti. Dahan-dahan akong lumapit sakanya tapos ay inabot ko yung kamay niya tapos ay inalalayan ko siya papunta sa garden.

Pinaupo ko mun ulit siya don sa bench pagkatapos ay nilabas ko galing sa ilalaim nung bench yung isang malaking basket na may laman na blanket at mga pag kain. Yes, mag pi-picnic kami. Kaya nga kanina pa ako hindi mapakali gusto ko na kasi pumunta dito sa ganden.

Nilatag ko muna yung blanket at pagkatapos ay inayos ko na din yung mga pagkain. Ang totoo niyan mga sandwich, soups and juice yung laman nitong picnic box na dala ko yun lng kasi yung pi nayagan ni head nurse. Haist! I frowned by the thought of how hard hard it was to convince her para payagan ako na ditto pakainin si Sophia sa garden.

*flashback*

“head nurse naman pumayag ka na.” I pleaded.

“You heard me Mr Del Rosario, and my answer is no. Ilang ulit ko ba kasi dapat sabihin sayo na hindi mo nga pwedeng ilabas at pakainin si Ms. De Guzman sa garden para i-picnic personl nurse ka niya hindi personal helper.” Yep you heard it right my mga helper din ang mg patients naming dito sila yung gumagawa nang pag aalaga tulad nang pag papaligo, pag papakain and any other things the patient needs that doesn’t include the medical knowledge.

Napakamot ako nalang tuloy ako nang ulo. Kanina pa kami nag papaki-usapan nito ni head nurse. Ayaw kasi niyang pumayag dun sa idea ko na sa dun pakainin sa garden si Sophia.

“head nurse alam kong sinusunod niyo lang yung policies nitong ospital pero diba sabi niyo dati you trust me and that also means that you also trust my judgement. And on my opinion ths kind of activities may be the best way to bring her back to normal.” Lumapit ako sakanya pagkatapos ay tinignan o siya straight in to the eye.

“So pealse if you do believe in what you’ve said you would think about my idea first”

She sighed and then said”okay, but I’ll talk to your parents first and if they said say then you could do whatever you want”

Yes! I knew it! “thanks head nurse I owe you one” I said then walked out of her office with a victorious grin painted all over my face. Why? Because I knowmy parents would say yes, not because I’m their son but because they believe that I know what’s best for my patient and that I wouldn’t do something stupid that coud harm her, Sophia.

And later that afternoon the head nurse told me that my arents agreed to what I wanted to do but in one condition; her personal helper will help me prepare her food kaya pumayag na ko and ito yung kinalabasan.

*end of flashback*

“there you go” sinabi ko pagkatapos kong mailagay lahat nung laman nung basket. Tapos ay inalalayan ko siyang umupo dun sa may blanket na nakalatag.

Pagkatapos ay nag simulana akong subuan siya nang mga pag kain. Akala ko nga mahihirapan akong pakainin siya pero hindi naman pala. Halos lahat kasi nang mga binibigay ko sakanya kinakain niya.

“Ano masarap ba?” Pagkatapos ko siyang subuan nang strawberry muffin. Ako mismo ang nag bake nun.

“Hmmm, siguro nasarapan ka. Pero alam mo wala nang mas sasarap pa pag naranasan mo na kung pano ako mag mahal” tinignan ko siya, tsk kung ibang babae to namumula na sana siya ngayon.

Pag katapos naming kumain inihiga ko  sya sa blanket. Tapos ay tumabi ako sakanya pero may may mga 8 inches na pagitan I don’t wanna take advantage of her you know. Nilingon ko siya nakatingin lang siya sa langit.

“Ang ganda no?” tanong ko habang nakatingin ako sakanya. Mukha na siguro akong tanga pero wala akong pakialam ano bang paki nila basta ang alam ko lang hinding-hindi ako mag sasawang tignan siya kahit alam kong hindi niya ako  titignan pabalik, hindi rin ako mag sasawang kausapin siya kahit alam kong hindi siya sasagot, aalagaan ko siya  kahit alam kong hindi siya mag aala para sakin.

 Lahat naman nang giagawa ko para sakanya hindi ko ginagawa para balang araw may maisumbat ako, lahat nang to ay ginagawa ko kasi yun yung gustong gawin nang isip ko, nang katawan ko at higit sa ahat nang puso ko.

Haaaay! Tumingin ako sa langit ang ganda nito ang sarap tignan. Pumikit ako para lasapin ang sarap na dulot nung hangin na dumadaan sa mukha ko. I’ve never felt so much peace and comfort in my whole life before. Pero now at this very moment, having her next to me. Knowing that she’s here with me, it just feels like nothing could go wrong that it’s just me and her, together.

____________________________________________________________________________

Authors note! 

Hahahaha chapter 7 down! hahaha ayos! XD hope you like it :) kung nagustuhan niyo sana ireccomend niyo sa mga kakilala niya thanks :) love you all ..

 dedicated to her kasi sobrang minahal kosi lance at sharlot saka Idol ko talaga siya hello po ate :)

Strawberry muffins na bake ni Kurt oh ------------------------------------>>>

XOXO 

-selle-