Unconditionally LOVING you..(ON-HOLD)

Chapter 15: A new friend

Chapter 15

"Haaaay," I sighed. Ano bang gagawin ko. I missed him so bad,but this is all I could do. Tama ba yung ginawa kong pag-alis? Tama bang iniwan ko siya?

*Flashback*

I was sitting here sa kama ko. Naka tingin sa kawalan. Hinihintay siya na dumating tantsya ko sandali nalang andito na si Kurt. Napangiti ako nang maliit pero nakikiramdaman padin ako kasi baka kasi may bilang pumasok.

I think I'm already better on this I mean yung pagiging ganito, pag papanggap na walang naririnig, walang nararamdaman. Naaalala ko dati nung mga panahong yun, Ito lang yung nakita kong paraan para hindi na ako tuluyang masakatan. 

Yung ilayo yung sarili ko sa mundo, tumakas sa lahat nang sakit maging manhid.

Pero habang tumatagal imbis na mawala yung sakit lalong lumalala. Mas naramdaman ko yung pagkawala niya kapag nag-iisa ako. Akala ko hindi ko na makakayang bumangon pa ulit dun sa kung saan man ako nakatago noon. 

Pero hindi nagtagal tinulungan ko ang sarili kong bumalik sa tamang katinuan, bumalik ako sa mundong minsan ko nang tinakasan.

Akala ko nga habang buhay nakong magiging miserable pero dumating si Kurt. Naging masaya ako kahit alam kong hndi dapat.

"Oh aga mo na talaga magising ngayon hinihintay mo ako no?"  Sabi niya habang nilalagay yung pagkain ko sa lamesa. 'Oo hinihintay kita' gusto ko sanang sabihin pero hindi pwede kaya pinigilan ko yung sarili ko.

"Ano gusto mo na bang kumain? Nagugutom ka na ba?" sabi niya inaayos niya na yung mga pagkain tapos ay inalalayan na niya para umupo dun sa may table.

Gustong-gusto kong hawakan yung mga kamay niya, gustong-gusto kong tigan yung gwapong mukha niya, titigan yung mata niya, yakapin siya pero alam kong hindi ko pwedeng gawin lahat yun.

Nag kwento lang siya nang nag kwento habang pinapakain ako. Sa twing mag kasama kami parang nalilimutan ko lahat nang mga problema ko. Naging malapit na siya sakin sobrang lapit.

Nasasakatan akong isipin sa pwedeng maramdaman niya pagnalaman niya yung totoong kalagayan ko. Kapag nalaman niya to iwan kaya niya ako? Natakot ako sa naisip ko ayako nang iwan , hindi ko alam kung kaya ko pang maiwan ulit.

"Ay oo nga pala hanggang ngayon hindi ko padin nakukuha yung med records mo gusto mo kunin ko muna before kang kumain? Maaga pa naman ee. Iwan muna kita aa? Dyan ka lang." Tumayo siya tapos hinalikan muna niya ako sa noo saka siya nag lakad papalabas nang kwarto.

Pag labas niya maya-maya bumukas ulit yung pinto. Sigurado akong hindi si Kurt to. Pinag patuloy ko lang ung pag tingin nang diretso ang tahimik nung mga yapak ingat na ingat gusto kong lumingon pero hindi pwede. Kinakabahan ako sa hindi ko alam na dahilan.

Alam kong hindi to si Kurt. Pumunta yung taong yun sa harap ko.

"Hello little sister miss me?" Sabi ni ate tapos ay nilagay sa likod nang tenga ko yung mga buhok ko na nakatakip sa ilang parte nang mukha ko. Alam kong ayaw niya sakin dahil pakiramdam niya inagaw ko lahat sakanya.

Oo alam ko yun kinakausap niya din kasi ako minsan akala niya kasi hindi ko siya naririnig pero kahit ganun mahal ko padin siya. Kahit naman anong sabihin niya sa ayaw o sa gusto niya kapatid ko padin siya.

"Gusto mo bang mag lakad-lakad muna? Tutal yun ang naman ang alam mong gawin inutil." Kinuha niya yung braso ko saka ako hinila papunta sa may pinto. nauna siyang lumabas para tignan siguro kung may tao tapos nung nakita niyang wala hinila na niya uit ako papunta sa likod nang ospital.

Umaga palang kasi kaya yung mga pasyente at nurse nasa kani-kanilang mga kwarto pa. Hindi ko alam kung san ako dadalin ni ate hindi naman niya ako gina-ganito dati ayaw nga niyang mapadikit sakin tapos ngayon tatanungin niya kung gusto kong mag akad-lakad?!. Tsk if I know she's up to something, something terrible.