Unconditionally LOVING you..(ON-HOLD)

Chapter 8: When You Say Nothing At All

 Ei guys paki play yung video pag may nabasa na kayong nw playing aa dun lang kasi dapat yun ee, saka tip lang i-play muna tapos pag tumugtog na i-pause niyo muna para habang binabasa niyo pa yung mga part na hindi pa naman kailangan yung video ee naglo-load na siya kaya pag play niyo ulit direderetso na siya :) thanks XD

Chapter 8

“Asan na ba yon?!” sabi ko sabay halungkat pa nung mga gamit na andito sa attic. Tsk! San ba kasi yun napunta? Alam ko dito ko lang naman nilagay halos lahat nang gamit ko bago ako pumunta sa L.A. Imposible din naman na tinapon nila Mommy masyado din silang busy para mag tapon nang kung ano man ang sa tingin nila ay hindi na magagamit pa.

Saka siguradong hindi din  yung mga katulong namin takot lang nila alam nilang may sentimental value yun sakin ee. Kasi naman kanina pa ako nag hahanap dito pero hindi ko naman  makita yung gusto kong mahanap.

Dapat andito lang yun, bumaba muna ako para uminom nang tubig uhaw na uhaw na kasi ako. Pawis na pawis ako ang init ba naman dun sabayan mo pa nang mga alikabok. Bakit ba kasi hindi nausong linisin yung mga tambakang ganun?! Kaya tuloy pag nag hahanap ka halos lahat nang alikabok nalangahap mo na.

Pumunta ako sa kitchen saka uminom nang tubig. Bumalik ako agad, tumayo muna ako dun sa may gilid nang pinto. Kailangan kong maalala kung saan eksaktong parte nitong attic ko nilagay yun.

Sumandal ako sa may pader habang nakalagay yung kamay ko sa may labi ko mas nakakapag-isip kasi ako sa ganitong position I feel more relax. Inikot ko nang tingin yung buong attic sigurado akong dito ko ilagay yung------- ‘Argh! Oo nga pala yung ibang gamit ko pero yun iniwan ko sa ----ah! Oo tama! Dun nga..”

Umalis agad ako nang attic at bumalik sa lugar kung san ko talaga yun tinago……….. sa kwarto ko!

Oo sa kwarto ko nga bakit ba ang tanga ko tsk hanap ako nang hanap iniwan ko lang pala yun dito para siguradong hindi madumihan kasi palaging nililinis yung kwarto ko alam ko kasi na hindi papabayaan ni Mom yung room, alam niyang gagamitin ko pa yun in case maisipan kong umuwi bigla nang walang pasabi.

Pumasok agad ako nang walk-in closet ko at kinapa yun itaas nung pinaka unang closet. Saka ko nakita yung kanina ko pa hinahanap. Pinagpagan ko nang konti pagkatapos kinuha ko yung laptop ko at nag punta na sa garden may pag aaralan pa ako..

***

Nag lalakad na ako ngayon papunta dun sa kwarto ni Sophia nag titinginan yung ibang nurse sakin siguro iniisip nila kung bakit ko dala itong bagay na to paki ba nila.

Tsk kinakabahan akong pumasok sa kwarto ni Sophia nakaupo siya sa kama pero nakatingin nanaman siya sa kawalan. Haaay! Kelan ko ba makikitang ako naman ang tinititigan niya? Mukhang malayo-layo pa yun pero ayos lang handa naman akong mag hintay ee.

“Good afternoon Phia!” sabi ko saka siya tinabihan sa kama. “Oo phia nalang itatawag ko sayo aa? Masyado kasi mahaba yung Sophia. Nga pala pasensya ka na kung wala ako kaninang umaga may pinag aralan pa kasi ako hahaha! Buti nga at natapos ko agad ee kung hindi baka mamaya pa ako dumating”

“Halika na alam kong kanina mo pa gusting ppumunta sa garden.” Tumayo ako saka sya inalalayan na lumabas. Pero bago pa man kami makalabas nang pinto kinuha ko muna yung dala-dala ko saka kami nag lakad diretso papuntang garden. Nadaanan pa nga namin yung nurse na hindi ko matandaan yung pangalan basta siya yung nurse na nangharang samin nung isang bes.

Ang sama pa nga nang tingin samin or should I say, kay Phia. Tsk ano nanaman ba ang problema nang babae na to?! Baiw na ata to ee wala naming ginagawa na masama yung tao sakanya. Pero subukan lang niiya na saktan kahit isang daliri lang ni Phia hindi lang siya mawawalan nang trabaho dahil hindi ko din alam kung ano ang kaya kong gawin oras na may mangyaring masama kay Phia.