Mister Styles [Harry styles fanfic]

Hoofdstuk 31

"Ik had ze bijna." loog harry. Ik grinnikte. "Ja vast." zei ik.

Even later hoorden we de ambulance al aankomen. Harry kon nieteens op zijn eigen benen staan. Zo sneu.
Ik ging met hem mee de ambulance in.
Hij werd gelijk doorgestuurd naar de eerste hulp. Ik mocht niet mee omdat ik geen familie was. Ik liep naar de wachtkamer en ging op een van die harde stoeltjes zitten. Ik keek naar mijn telefoon. Ik moet iemand bellen. Dacht ik bij mijzelf. Ik toetste een nummer in en het was het nummer van louis.
"Hallo?" hoorde ik aan de andere kant van de lijn.
"Hey," zei ik zacht. Niet wetend wat ik moest zeggen.
"Hoe is het daar?" vroeg louis.
"Uhm.. We zitten in het ziekenhuis.. Harry is inelkaargeslagen. Hij is nu bij eerste hulp maar ik mocht niet mee." snikte ik. Ik had nieteens door dat ik aan het huilen was.
"Sam, het komt goed. Waar ben je? Welk ziekenhuis?" ik keek rond zoekend naar de naam van het ziekenhuis. "London's Hospitle." zei ik uiteindelijk nadat ik het bordje had gevonden. "Oke, ik ben er over 4 uur." zei louis. En voordat ik kon tegensputteren hong hij al op.

Na een paar uur nog niks gehoord te hebben was ik het zat. Ik liep naar de balie voor imformatie en of ik hem mocht zien. Wat natuurlijk weer noet het geval was omdat ik geen familie was. Ze wouden me nieteens informatie over hem geven.
"Sam?" hoorde ik een stem achter me. Ik draaide me om en het was louis, samen met liam, abigale en ella. Ik rende naar ze toe om ze te knuffelen. "Waar is harry?" Vroeg louis.
"Daar ergens." en ik wees naar de deur waar harry doorheen werd gebracht.
Louis zuchte. "Sam, we kunnen beter gaan. Ze gaan ons nu toch niet erin laten. We kunnen beter morgen weer proberen." ik keek hem aan alsof hij een aliën was. Ik schudde mijn hoofd. "Ik blijf hier." zei ik. Louis zuchte. "We hebben een hotelletje geboekt hiernaast. Je kan komen wanneer je wil. Louis gaf me een pasje van het hotel. Ella gaf me nog een klopje op mijn schouder en liep toen samen met louis en abigale het ziekenhuis uit.
Ik keek op de klok. Het was al half 11. Als we nou niet door het park waren gelopen hadden we nu al in bed kunnen liggen.

Ik schrok wakker toen een zuster opeens mijn naam riep.
"Sam van Dam?" ik stond gelijk op en liep naar haar toe.
"That's me" zei ik tegen haar toen ik voor haar stond.
Ze begon wat zachter te praten. "I actually can't do this, but Mister Styles asked for you. He wanted to see you."
Ik haalde opgelucht adem.
"So i can see him?"
Ze knikte. "Yes, but he's asleep. He needs to rest. So try not to wake him up." zei ze en ik knikte hevig.
Ik liep achter de vrouw aan en uiteindelijk stopte ze bij een kamer ergens in de gang. Ze deed de deur voor me open en ik liep de kamer in. Ze deed de deur weer achter me dicht en ik liep gelijk naar harry. Het was verschrikkelijk om hem zo te zien. Hij had verband om zijn hoofd en zijn voet zat in het gips. Hij snurkte zachtjes. Ik keek rond de kamer om de zuster te vinden maar ze was waarschijnlijk niet megegaan de kamer in. Ik liep naar het uiteinde van het bed waar het papier op stond wat hij allemaal heeft.
'Hersens schudding, gebroken enkel, zwaar gekneusde arm. Ik zuchte en liep weer naar het bed en ging naast hem zitten. Ik pakte zijn hand die naast hem lag, en bleef maar naar zijn gezicht te kijken.
"Sam?" ik schrok wakker van zijn stem. Hij was wakker geworden. Ik keek snel naar de klok boven hem. 8 uur smorgens. Ik had nieteens door dat ik in slaap was gevallen. "Harry." zuchte ik opgelucht. Harry gaf me een warme glimlach.

Please vote x
Xx Lyanne