Mister Styles [Harry styles fanfic]

Hoofdstuk 33

"I can't remember that girl, but she seemed to remember me. I mean i do remember her, but not like she said it."

POV SAM.
Ik zat nogsteeds op het bankje in de gang. Wat moet ik doen? Hij zou nooit met me mee willen omdat ik 'zijn leerling ben.' Maar ik ben meer dan dat. Ik legde mijn handen in mijn haar. Waarom moesten we ook via het park?
Ik voelde opeens een hand op mijn schouder. Het was Sarah de zuster. "Miss, go home, get some rest." Ik knikte. Ik stond op en liep richting de hoofdingang. Ik pakte mijn mobiel en belde Ella die na een paar seconden opnam. "Kunnen jullie me ophalen?" "Ja, louis is onderweg." Zei ella voordat ze weer ophong. Ik ging voor op een bankje zitten wachtend tot ik louis' auto zag. Ik liep naar de auto en ging in de stoel naast hem zitten.
Onderweg was het stil. Je hoorde alleen taylor swift die aan het zingen was op de radio. "Hij is me vergeten."
"Wat bedoel je hij is je vergeten."
Ik keek louis even aan. "Hij weet niet meer wat we hebben." Snikte ik.
Louis zuchte. "En nu?"
Ik haalde mijn schouders op.
"Het komt wel goed, Sam. I promise."
"Ik hoop dat je gelijk hebt." Zei ik terwijl louis me in een knuffel nam. Maar hij trok al snel terug want de stoplicht sprong op groen.
We kwamen aan bij een groot gebouw wat het hotel was. Het werd verlicht door twee grote lampen bij de opening die het licht mooi weerkaatste op het hotel. Een rode loper leed ons naar binnen.
Ik ging zitten op het bed van Ella.
"Dus hij weet niks meer?" Vroeg abigale. Ik schudde mijn hoofd.
"Dat is echt kut." Zei ella. "Nogal." Zei ik "maar hoe zit dat dan met school? Ik bedoel herkent hij straks de leerlingen wel?" Vroeg abigale.
"Hij herkende me wel als leerling. Maar verder niet." Zei ik. Ik begon weer te huilen. "Wat moet ik doen? Dit is allemaal mijn schuld." Snikte ik.
Louis trok me omhoog en nam me in een warme knuffel. "Het komt allemaal wel goed, Sam. Ik beloof het. Jij gaat vandaag hier gewoon bij ons slapen. Morgen gaan abigale ella en jij naar huis en ik blijf nog bij harry." "Maar ik wil hem niet alleen laten."
"Maar hij herinnerd je toch niet wat heeft het dan voor zin." Abigale gaf ella een boze blik dat ze zich stil moest houden.
Louis negeerde het. "Jij moet maandag naar school. Het komt wel goed met harry dat beloof ik."
Ik knikte en ging weer op het bed zitten.
De kamer was ouderweds met veel goud. Er stonden drie rode stoelen in de hoek rondom een houten tafel. De vloer had een rode vloerbedekking en een houten bureau.

De volgende dag zaten ella abigale en ik weer in de auto. Eerst gingen we nog langs het vakantiehuisje om de rest van mijn spullen te pakken. Het zag er precies hetzelfde uit als toen we het verlieten. Alsof er niks gebeurd was.
Ik liep de slaapkamer in en ging even op het bed zitten. Ik liet mijn gedachten even afdwalen toen harry en ik hier vanmorgen lagen. Ik kan haast niet geloven dat het vanmorgen was. Het lijkt wel eeuwen geleden. Ik schrok op toen ella binnen kwam. "Alles goed?" Vroeg ella. "Moet ik je helpen?" "Nee. Het gaat prima." Zei ik terwijl ik de kleren in mijn tas propte. "Oke we wachten bij de auto." Zei ze en liep de kamer uit.
Ik zuchte en na alles nog even snel nagekeken te hebben liep ik ook de kamer uit.

"Hey Sam!" Hoorde ik iemand achter me roepen. Het was Lara die op me af rende en voordat ik het doorhad had stond ik in haar armen. Ik keek haar even verbaasd aan. Waarom opeens zo klef? "Ik hoorde het van abigale." Begon Lara. "Ik vindt 't zo erg voor je!" "Oh, ja. Dankje." Zei ik nogal droog. Ik bedoel het niet zo. Ik weet gewoon nog niet hoe ik moet reageren. Ik liep samen met lara de school in. Iemand in mijn engels klas kwam naar ons toehuppelen. "Hey engels valt uit! Laatste uur vrij joehoee!" Schreeuwde ze bijna en huppelde verder om het aan derest te vertellen. Ik moest mijn best doen om mijn tranen in bedwang te houden wat niet echt lukte dus rende ik naar de wc. Lara kwam gelukkig niet achter me aan. Ik wou even alleen zijn. Eigenlijk wou ik helemaal niet alleen zijn. Ik wou met harry zijn. Ik wil zijn liefde weer voelen. Maar hij herinnerd me zich niet meer.
In alle lessen was ik er met mijn hoofd niet bij. Gekukkig werd me ook niet veel gevraagd. Toen de laatste bel ging ging ik ook snel naar huis. Ik hoorde Abigale en Lara me nog roepen maar ik negeerde ze. Ik wou alleen zijn.

Ik gooide mijn tas ergens in de hoek van mijn kamer. Ik pakte mijn mobiel en appte louis.
Sam: hey lou, hoe is t met harry?
Ik verwachte niet dat hij gelijk zou reageren dus starte mijn laptop op. Maar ik kreeg al snel een appje van louis.
Louis: het gaat verassend goed met hem. Hij is van plan om vanavond weer naar huis te gaan.
Sam: goed nieuws! Hij herinnerd me zeker nogsteeds niet?
Louis: Het spijt me, Sam.

Hey guys sorry ik heb echt super lang niet meer gepost, en heb er eigenlijk ook geen reden voor behalfe dat ik het erg druk heb maarja is ook zon slap excuus.

Vote and comment? Xx
Nieuw hoofdstuk komt snel, promise.
xx Lyanne.