Mister Styles [Harry styles fanfic]

hoofdstuk 36

"Sam, hier heb ik je schone kled-" mijn moeder stond in de opening met haar mond open van de shock.

"Mam.." begon ik maar het was al telaat. Ze was de kamer al uitgelopen. Met de kleren nogsteeds op de grond. Harry gaf me mijn badjas aan die aan de muur hong. "Ik kan beter hier wachten denk ik." Zei harry en ik knikte. "Ik kom zo weer." Zei ik en rende de trap af.
Daar stond mijn moeder in de keuken met haar handen in haar haar. "Ik had alles best gevonden." Begon ze. Ze draaide zich om om naar me te kijken. "Maar je mentor?!" "Mam, je snapt het niet.." begon ik maar ze liet me niet uitpraten. "Ik ga papa bellen." Ze liep richting de telefoon. "Mam nee!" Ik pakte haar bij haar arm om haar weg te houden van de telefoon. "Mam laat het me alsjebliefd uitleggen!" Ik voelde de tranen over mijn wangen gaan. Hier was ik dus altijd al bang voor. Precies dit. Dat mijn moeder het niet zal snappen en mijn vader erbij zou halen. Mijn vader zou helemaal flippen en direct naar school gaan en zorgen dat Harry de gevangenis in komt. Mijn moeder keek me even twijfelend aan maar stemde uiteindelijk toch in. Ze ging zitten op een stoel bij de keukentafel en ik ging er tegenover zitten. Ik wist even niet wat ik moest zeggen. "Weet je zeker dat je hem leuk vind?" Begon mijn moeder. "Is dit het allemaal waard?" Ik knikte hevig. "Ik hou van hem, mam. Je hebt half geen idee wat we allemaal al hebben doorstaan." Mijn moeder knikte. "Ik wil dat je hem naar beneden haalt." Zei ze. Ik knikte en rende naar boven. Daar zag ik Harry zich omkleden terwijl hij op het randje van mijn bed zat. Toen hij mij zag stond hij gelijk op en gaf hij mij een knuffel. "Stop met huilen." Fluisterde hij in mijn oor. Ik knikte. "Mijn ehh, me moeder wil dat je ook beneden komt." Harry knikte en liep met me mee naar beneden.
Mijn moeder zat nogsteeds op dezelfde plek met een stalen gezicht. "Mevrouw van Dam." Zei Harry beleefd bedoeld als groeting. Mijn moeder knikte alleenmaar. Harry ging naast mij zitten. Even was het stil. "Mevrouw van Dam, ik hou van uw dochter. Met heel mijn hart. Eigenlijk als sinds we voor het eerst praatten." Ik moest denken aan de onze eerste 'gesprek.' Wat je eigenlijk als gesprek kan noemen. Ik moest naar de wc, en mijn tas was kapot. Toen ik het wou fixen botste ik tegen Harry aan. Ik moest bijna lachen als ik eraan terug denk.
Opeens hoorde ik de voordeur open gaan. Shit. Mijn vader is thuis. Hebben we dit ook nog. Ik begon bijna in paniek te raken maar harry legde zijn hand op mijn been waardoor ik weer kon ademhalen. Ik wou hem vasthouden en tegen hem aan kruipen maar mijn moeder zat tegenover me en mijn vader stond ondertussen al in de deuropening naar ons te kijken. Hij had een glimlach op zijn gezicht. Hij denkt vast dat Harry hier is om gewoon met mijn ouders te praten over school ofzo. "Meneer styles." Begon mijn vader. "Wat een verassing! Is er iets dat mijn dochter heeft gedaan?" Harry schudde van nee en voordat hij iets kon zeggen begon mijn moeder. "Bob, ga alsjebliefd even zitten." Mijn vader ging zitten op de stoel naast mijn moeder nogsteeds nietsvermoedend. "Sam, vertel je vader maar even wat er allemaal aan de hand is." Ik wou wat zeggen maar ik kon er geen woord uitbrengen. Harry wreef zachtjes over mijn been om me te kalmeren, Maar de tranen vlogen alweer over mijn wangen. Ik kan dit niet. Dit is me allemaal teveel. Harry gaat straks de bak in, en ik moet naar een andere school. Ik stond op en liep naar de gang. Ik kan dit niet. Dacht ik weer in mezelf. Harry kwam niet veel later ook op de gang en nam me zonder ook maar te twijfelen in een knuffel. "Ik kan dit niet, Harry." Zei ik in zijn shirt die ondertussen al nat was van mijn tranen. "Sam, je bent sterk. Je kan dit." Zuchte hij. Ik schudde mijn hoofd. "Wat als ze het niet accepteren en jij de gevangenis in moet." "Zolang jij me blijft bezoeken, is alles goed." Ik schudde mijn hoofd hevig maar kon er niks meer uitbrengen. "Kom, zei harry. Je kan dit. Ik heb je vast." Ik knikte en we liepen weer naar de keuken waar mijn vader nogsteeds verbaasd stond te kijken. Mijn vader keek van mij naar Harry en van Harry naar mij. Harry had mijn hand vast en ik stond erg dichtbij hem. "Sam, wat is dit." Zei hij zacht.