Mister Styles [Harry styles fanfic]

Hoofdstuk 15

"Sam, ik weet dat je daar zit. Doe de deur even open alsjebliefd." Het was Harry.

Ik twijfelde even maar deed uitendelijk toch de deur van het slot. De deur ging langzaam open en Harry kwam tevoorschijn. Hij deed de deur weer achter zich dicht en opslot.
"Het spijt me." Begon harry. "Het was niet mijn bedoeling om je overstuur te maken."
Ik liep naar hem toe en knuffelde hem en begon weer in zijn shirt te huilen. Harry nam me in een stevige knuffel en zei dat alles goed ging komen. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, harry. Het komt niet goed en dat weet je zelf ook. Je weet dat ik gelijk had." Snikte ik in zijn shirt. Harry hield me alleen nogmaar steviger vast. De vonken spatte erover. Het voelde fijn en vertrouwd om in zijn armen te zitten, maar aan de andere kant fout. Ik bedoel, wat zouden anderen wel niet denken? Hij is nou eenmaal mijn leraar.
"Waar denk je aan?" vroeg harry na een tijdje. Ik schudde mijn hoofd dat ik er niet over wou praten. "Vertel het me." dwong harry me.
Ik zuchtte "ik ben gewoon bang wat er gebeurd als we worden betrapt." zei ik.
"Het komt allemaal goed, I promise." zei harry tegen me.
"Wil je er nog over praten?" vroeg harry aan me.
"Over hoe we het nu verder gaan doen?" vroeg ik.
"Ja." zei harry en ik knikte.
"Oke, dan ga ik nu de wc uit, en loop ik naar mijn kantoortje. Jij komt daarna na ongeveer vijf minuten, goed?"
Ik knikte weer en Harry liep de wc uit en deed de deur weer achter zich dicht. Ik draaide me om naar de spiegel en zag dat mijn mascara weer uitgelopen was. Ik pakte een doekje uit mijn tas en veegde alles weg wat uitgelopen was.

Niet veel later liep ik ook de wc uit en liep richting het kantoor van Harry.

Ik klopte op de deur.
Harry deed open en kreeg gelijk weer een warme glimlach op zijn gezicht.
"Ehh, Meneer styles kan ik u even spreken?" vroeg ik beleefd want in de gang stonden nog een paar leerlingen. Hij keek me eerst even verward aan maar toen zag hij waarom ik hem zo noemde.
"Sam, ja natuurlijk. Kom binnen!" zei Harry en deed de deur verder open zodat ik naar binnen kon.
Ik liep naar binnen en Harry deed de deur achter zich dicht en opslot.
Ik ging op de tafel zitten en harry op zijn eigen leren stoel.
Het was een tijdje stil.
Harry zuchte. "Hou je van me?" vroeg harry ineens en keek me bloedserieus in mijn ogen aan.
Ik zuchte en keek naar mijn handen.
Over deze vraag hoefde ik nieteens na te denken. Of ik van hem hield? Ik zie mijn toekomst met hem! Alleen ik weet niet of het kan omdat hij mijn leraar is.
"Sam?" vroeg harry een beetje hopeloos. "Ga je nog antwoord geven op mijn vraag?"
Ik knikte. "Ja, ik hou zielsveel van je, Harry." zei ik tegen hem.
Harry kreeg een grote glimlach op zijn gezicht.
Hij stond op en gaf me een stevige knuffel terwijl ik nog op de tafel zat.
"Het voelt zo fijn om je aan te raken." zei hij in mijn nek.
Ik groef mijn gezicht in zijn hals om zijn heerlijke geur op te snuiven.
Hij trok zich terug om me aan te kijken en pakte mijn bijde handen vast met de zijne. Vergeleken met zijn handen waren mijn handen echt klein.
"Seriously, elke keer als ik je aanraak, krijg ik tintelingen door mijn lichaam." zei hij terwijl hij naar mijn handen keek.
Ik bleef maar naar zijn gezicht kijken en ik kreeg een grote glimlach op mijn gezicht toen hij dat zei. Dus ik was niet gek. Ik was niet de enigste die het voelde.
Harry keek me aan.
"Is dat raar?" vroeg harry opeens.
Ik moest lachen. "Wat is raar?" vroeg ik. "Die tintelingen." zei harry en ik schudde mijn hoofd. "Nee. Dat is niet raar. Ik heb hetzelfde." zei ik met een grote glimlach.

Harry kreeg zo'n schefe lach op zijn gezicht waarvan ik zoveel van houd. Maar zijn lach veranderde al snel in een moeilijk gezicht.
Ik wist wat er aan zat te komen. Het praten.

"Harry?" vroeg ik toen hij niks zei.

Harry keek me aan in mijn ogen. "Ik denk dat je gelijk had, daar in de les." zei harry bedroefd.

Ik bleef hem aankijken. Niet wetend wat ik moest denken.

"Ik denk dat we moeten stoppen. Je had helemaal gelijk in de les ookal vind ik het moeilijk toe te geven."
"Wa-" dit had ik totaal niet verwacht.
"Sam, ik hou echt van je. We kunnen misschien wel verder als je van school af bent ofzo, of als er iets anders gebeurd. Ik zou dolgraag ander werk willen zoeken, maar dat gaat gewoon niet met deze crisis." zuchte harry een beetje hopeloos. 

Ik knikte. "Je hebt gelijk." zuchte ik.

*bieeeeeb*

De bel ging weer. Ik zuchte want nu moesten we doen alsof. Doen alsof er nooit iets tussen ons is gebeurd, of is. Doen alsof we niks voor elkaar voelen.

"Tijd om te gaan." Zuchte harry en ik pakte zijn gezicht om hem nog een keer te zoenen. We zoenden alsof het de laatste keer was dat we dit gingen doen ookal wist ik dat het niet zo was. Maar toch voelde het wel zo. De zoen was zo lustvol en vol liefde. Dit keer zoende hij niet zacht terug. Maar zoende me ruig, waardoor je steeds meer wou. Ik moest al mijn wil verzamelen om terug te trekken.

"Ik moet gaan." Zei ik uiteindelijk.

Harry knikte en ging met zijn vingers door zijn haar. Hij zuchte even en deed de deur van het slot en deed de deur voor me open.

"Fijn dat je ermee naar mij bent gekomen, sam." Zei harry en ik knikte. "Zie je het zesde uur!" Zei harry nog achter me aan toen ik wegliep.

Gelukkig nieuw jaar iedereen! Even een extra update omdat het 1 januari is en ik me verveel hahah.
Hope you liked it xx
Xx lyanne