"Kül Kokusu"

-4-

Neredesin? Hangi uçurumun kenarında bekliyorsun,söyle geleceğim.
Hangi hayalleri itekliyorsun uçurumun eteklerinden? Defalarca kez iteklediğin ben de hayalindim öyle değil mi?
Hissediyorum,dokunmak istiyorsun tenime. Ellerin şefkatle uzanıyor bana ama sen boğazımı sıkıyorsun. Bana dokunmak canını yakıyor biliyorum.
Bak yuvarlandığım kayalar ağlıyor benim için. Sen nasıl kıyabiliyorsun bana? Ben ölürsem sende ölmeyecek misin sanki. Ondan değil mi her seferinde gözlerim kapanacakken içime üflediğin nefeslerin?
Parçalara ayırdığın bizi görmek iç organlarımı çığlık çığlığa bırakıyor,kapat gözlerimi.
Buralar cehennem soğuğu bak üşüyorum,sarıl bana.
Titreyen yaralarımı görüyorsun değil mi? O halde yabancı gibi durma. Hadi yaklaş öpeyim kirpiklerini.
Doğan güneşi söndürür gibi bakma bana,korkuyorum. Senden korkmak nedir bilebilir misin sen,ben senden korkmamak nedir bilmezken.
Bu sefer o uçurumdan sen atlayacaksın öyle değil mi? Bensiz ölemezsin,bu aşkın kıdemli ölüsü benim. Atlama dur! Acılar ölmeden ölürsek huzur bulur mu ruhlarımız?
O acımasız kalbine sığınıyorum, hisset. Beni gören kör olma. Nefesini saçlarıma bırak hadi.
Bak ölü papatyalar sarıyor çevremizi. Kokularını alıyor musun? Ölünce böyle kokar mıyım dersin.
Saç tellerimden intihar eden acıya dokunsana be adam. Adını haykırıyorlar öyle değil mi,o yüzden koparıp alıyorsun tüm saçlarımı tek seferde. Olsun bu kanlara da alışır tenim.
Bekle biraz ağlıyor musun sen? Kendi gözlerimde ki yaşları siliyorum. Bak senin de siliniyor göz yaşların. Biz bu kadar 'biz.' olmuşken nedir bu ayrılık. Papatyalar gidiyor teker teker durdur onları gitmesinler!
Teninden yayılan öfkenin o küf kokusu doluyor içime. Bu kokuyu tanıdı yaralarım. Kanıyorlar, durduramıyorum öleceğim!
Gözlerim çıkıyor yuvalarından gidişini izlerken. Kafamı çarpıyorum taş zemine. Ellerim düşüyor sol yanıma. Kalbim,ruhumun ölümüne hayat vermeye çalışmıyor bile.
Bir beden daha yıkılıyor aniden. Senin bedenin biliyorum,kulaklarına doldu mu içimin söküldüğü çığlık? Ölüyorsun,korkma ben burdayım. Gökyüzüne doğru kıvrılan toz pembe ruhları görüyor musun sen de. Hani senin ruhun siyahtı? Bitti işte,bu acıyı sevmek galiba. Sahi, biz acıyı gerçekten sevdik mi şimdi?

-hüzünsarmaşığı