"Kül Kokusu"

-6-

Söz vermiştin,önce gitmeyeceğim diye,sonra seni öldürmeyeceğim diye.
Gittin,o zaman can çekişmeye başladım ben.
Ellerim boğazımda ki ağırlığı söküp atmak istedi daha çok hissettim yokluğunu. Acı değil,yokluğundu hissedilmeyi talep eden,bende hissettim. Ciğerlerime ateşler yaktım da hissettim. Gözlerimi ışıkta kör olmaya alıştırdım da hissettim.
Titrek ellerimi görmezden gelmek için duvarlara vurdum belki de.
Hatırlıyor musun,senin sevgin bana lazım demiştin. Bende sevdim işte,sen istedin diye sevdim. Ben istediğin herşeye razıydım da,sen bana razı değildin.
Anlayamadım,gitmeye meyilli yüreğine kendimi hapsettim,kıyamazsın sandım. Sen yüreğine tel örgüler örmüşsün meğer,çok yara aldım ben.
Biliyor musun,içime gömdüğüm senden çığlıklar duyuyorum bazı zamanlarda. Bazen gecenin zifiri karanlığında,bazen sabahın gözlerimi yakan ışığında.. Yutkunuyorum zorla,ah be diyorum ah be,gitmeyecektin sana gelen yolları yakmazdım o zaman.
Asıl mesele ölmek değildi ki,öldürmendi belki.
Oysa ben "Seni istemiyorum." diye bağıran ses tellerine de aşıktım be adam.
Şimdi sessizlikler içinde bir başıma kaldım.
Ayaklarımın altından kayan canımı hissediyorum artık. İzliyorum cehennemi ta en dibine kadar.
İçim donuyor,bedenim yanarken. Neden yağıyor bu yağmur,sönmek istemedim ki ben.
Oysa sana sarılıp gitme diye ağladığımda gözlerinden süzülen iki damla yaş değil miydi beni sevdiğini haykıran? Parmak uçlarıma değen gözyaşlarını saklamak istedim biliyor musun.
Kaçıp giderken peşinden yerlerde yuvarlandığım halde durmayacak kadar kızgındın bana. Peki neden? Seviyorum diye mi,seviyorsun diye mi?
Sen beni sevmeyi sevmedin biliyorum. Ama beni sevdin. Sevdin değil mi? Saçlarıma dokunurken titremezdi yoksa ellerin.
Çaresizim ben,kimsesiz.. Herkes burada sen yoksun. Sen yoksun diye kimsem yok belki benim.
Gözlerimin dalıp gittiği yerde adımlarını görür gibiyim. Yanımdan geçip gidiyorsun da gözbebeklerimle bile sarılamıyorum sana. Bir bende ki yaraları düşünüyorum,bir sende ki hırsı. Uzak duruyorum işte,gözlerimle bile uzak duruyorum senden.
Bedenime seni sarıp ölmemeye çalışırken yaralarıma tuz basardın sen. Ben ise güneş olur doğardım odanın penceresinden.
"Beni kimse senin gibi sevmeyecek biliyorum." demiştin. Sevmezler,göremezler ki benim sende gördüklerimi.
Ben sana karışıp sevmiştim seni. Kendimden çok sen olup sevmiştim. Ama gittin,yollarını kanımla boyadım bende. Evinin penceresine siyah perdeler astım.
Geçip gittim diyemem,sürüne sürüne gittim ben. Zor oldu ama gittim. Yüzlerce kez sana dönüp sonra yine gittim.
Benim attığım her adımda ruhum koşup sana gelirdi de sen görmezden gelirdin.
Olsun,yine de o güzel canına kuşlar konsun.
Eğer ki ölürsem bu aralar,biraz da benim için yaşa. Yaşa ki daha mutlu karışsın,bedenim toprağa.

-hüzünsarmaşığı