"Kül Kokusu"

-9-

Duy sesimi, neysen oyum ben.

Morum, siyahım.

Uçsuz bucaksız korkuyum.

Etleri dişlerle koparılmış parmak uçlarıyım sızım sızım sızlayan.

Şairin şiiri ruhu değil mezarıyım.

İkı dudağının arasındaki mesafeyim.

Sana canını üfleyen meleğim ben.

Tatlı sert esen rüzgarım.

Yaptığın en güzel beste en iyi şarkıyım ben.

Öfkeli bir babayım,

Öksüz bir yavruyum.

Damarlarında dolaşan en pis kanım.

Ateşin bitimindeki korum.

Cehennemde bulacağın en nadide parçayım ben.

İliklerine işlemiş soğuğum.

Sevdiklerinin öldüğü rüyayım.

Teninde gezinen rüzgar,

Sırtını sıvazlayan babanım.

Tutuklu bir masumum,

Sokaktaki katilim.

Suratına yediğin ilk tokat,

Yüreğine sokulan son yolcuyum.

Tarifsiz acıyım,

Uçurumun sonuyum.

Diline değen her küfür yüreğine dokunan her satırım,

Sigarandaki son nefesim.

Ciğerine dek çektiğin duman,

Bileğine attığın çiziğim ben.

Bir dilencinin yalvarışıyım.

Bedene sığmayan sevincim.

Ufukta görünmeyen umudum.

Gözünden akan yaşım.

Ellerinden süzülen biriyim ben.

Lapa lapa yağan karım.

Dizleri mosmor çocuğum,

Elindeki son çareyim.

Tutunamayan biriyim ben.

Bileklerinin kokusuna karışığım.

Zehrin öldürmeyeniyim.

Sevginin en seviyesiziyim.

Korkulu rüyaların baş kahramanıyım.

Eskisinden daha kanlı daha dumanlıyım ben.

Ellerini ısıtan kadınım.

Aşık olmakla ölmek arasındayım.

Bir başka boşluktayım,

Seni en çok özleyenim ben.

Herkesin küçümsediği yerdeyim.

Seni ağlatan yoksulluğum.

Özür dilemenin beden bulmuş haliyim.

En ölü görünen canlıyım ben.

Baharın yağmurlu geçen günleriyim.

Kışın yazı özlemek gibiyim.

Güneş açmayan saatlerdeyim.

Bu gece günahlarınla başbaşayım.

O gün gidişine alınsamda,

Bugün yokluğuna alışıyorum ben.

-yanıkkokulukadın

- Duyuru-

Arkadaşlar,biliyorsunuz ki insanların hislerini yazması biraz zor olur. Ve biz zor olanı yapmaya çalışıyoruz. Elimizde bi kurgu yok ve bu yüzden yazmak daha zor oluyor. Ve eğer yazdıklarımızı beğeniyorsanız başkalarına da önerin ki daha çok kişinin hislerine ulaşalım.