"Kül Kokusu"

-8-

Benim gücüm yetmiyor yokluğunu yok saymaya.
Gel diye çığlık atıyorum,sana ulaşmadan kısılıyor sesim.
Öyle uzaksın bana,öyle yok.
Avuç içlerini yüzümden çekip gözyaşlarımı yerlere düşürdüğün kaçıncı gün bu?
Hatırlıyorum seni,son zerrene kadar hatırlıyorum.
Sende hatırlıyor musun beni? Ben aynı kızım,karşında yutkunamayan o güçsüz kız.
"Benim sevdiğim kız bu kadar güçsüz değildi." demiştin bir keresinde.
Ben ne kadar güçsüz olunabilirse o kadar güçsüzdüm yanında.
Ama insan alışıyor,alışırım değil mi?
Sen tanırsın beni,elinle koymuş gibi bulursun tüm yaralarımı. Sana ait oldukları içindir belki de.
Yine kanıyorum,yanıyorum görmüyorsun.
Kırgınım hayata,gitmesini asla istemeyeceğim tek insanın gidişini izletiyor bana..
Benim her zerrem saçılıyor şimdi o yollara.
Evinin önünde ki duvara oturup öylece kalıyor ruhum. Oysa böyle olmamalıydı,böyle gitmek yakışmadı sana. Zaten gitmek bir sana yakışmaz ki. Yürüyor bedenim, korkma sarılmayacağım bu sefer.
Sana sarıldığımda kollarımı sıkıca tutup itekleyen o parmaklarını unutmuyorum hiç. Kırılan kollarımı tamir etmeyişini unutmuyorum..
Şimdi hep acıyor ruhum.
Canım kanıyor sar beni.
Git demiştin gittim,ama ben nereye gidersem gideyim sana gelmek isterim be adam.
Yine de adım atıp gelemeyeceğim kadar gittim senden.
"Karşıma çıktığın güne lanet olsun." demiştin ya,bir daha karşına çıkmaktan korkarak yürüyorum şimdi.
Toprak kokuyor tenim,kan damlıyor parmak uçlarımdan.
Kafamı koyuyorum yastığa,duvarlara seni çiziyorum gözlerimle.
Sesini duymaya bile korkar oldum ne garip.
O ses tonunla intihar etti çocukluğum. Sonra birlikte gömdük onu.
Bak yutuyor beni karanlık,uzat ellerini. Ben ellerinde kaybolmaya alışkınım,böyle kaybolmaya değil.
Kirpiklerini çizdim bugün kağıtlara.
Öyle özel oldu ki,tıpkı senin gibi.
Tıpkı yokluğunda savrulan benim gibi.
Ben sana karıştım kalbi güzel adam.
Kalbi güzel bir adam korkar mıydı hiç sevmekten,sevilmekten..
Korktun.
Sahte bir gülüş var yüzümde,gerçek bir ölüm sardı bedenimi.
Yaşarken ölümün ta kendisi olmaktı seni sevmek. Bende korkmadan sevdim işte.
Sen kalbinde boğmaya çalıştın beni,boğuldum bende.
Bittim artık,tıpkı istediğin gibi. Senin yüreğinde kalmak için çırpınmayacak kadar bittim.
Yeter,özledim geri gel!
Tek bir kez gel,sonra gitme vakti gelmeden uyurum ben omzunda. O zaman kıyamazsın belki.
Ben gitme diye ağlarken,"Şu gözyaşların bile vazgeçiremedi beni,boşuna uğraşma."demiştin hani. Belki omzunda uyursam gitmezsin..
Yokluğun uykuya dalıyor ciğerlerimde,nefes alamıyorum. Kocaman oldu boşluk. Şimdi tutup nereye koyayım ben sensizliği?
Bak duvarda ki saat beni sevmediğini söylediğin yaraların birinde durup kalmış bugün.
Israrla inanmadığım "Seni sevmiyorum." deyişinlerin çırpınıyor avuç içlerimde.
Ama beni sevdiğini biliyorum ben. Sahi sen bir beni bir de elmayı severdin değil mi? Şimdi elma kokuyor tenim daha çok sever misin beni?
Çok yorgunum. Sarıl öyle kalalım olmaz mı?
Son kez sarılamadım sana,kupkuru gittin benden.
Oysa bedenime dolanmış kollarınla,burnumda kalan kokunla seni unutmamayı dilerdim ben. Böyle kan revan içinde kalmazdım o zaman.
Hadi şimdi göz kapaklarıma huzuru ört,ve sende beni hiç unutma genç adam.

-hüzünsarmaşığı