"Kül Kokusu"

-23-

~23 güler yüzlü bir sayıdır, ona iyi davranın~

Ayaklar dolaşıyor koridoru.
Kimi hızlı, kimi kirli, kimi aksıyor.
Gözlerimi yüzüne çeviremediğim, bir torba dolusu çocuk.
Korkak,
Titrek,
İtilmiş.

Kafamdaki süs havuzunun içinde, sürüklenen turuncu bir yaprak düşlüyorum.
Başım ellerimin arasında, düşüncelerim çığır açmış.
İçimdekilerin susmasını bekliyorum.

Tutukluyum.
Bir karanlık odada, kendime yetecek kadar aklım kalmışken duvarlara son gördüğüm rüyayı anlatıyorum.

Ne düşünsem karnıma iğneler batıyor.
Umuda giden tablolara, çizgiler hakim.
Burada,
Evet burada,
İyi düşünüyorum.

Hayal et ki kocaman insanlar arasında sesim yok oluyor.
Bitmesine az kalmışken ömrümden dakikalar çalıyorum.
Ben çalıyorum adamın biri söylüyor.

Sonra kayıp çocuklar düşüyor ellerimden...
Parmaklarımın boğumları mosmor.
Bende sıramı bekliyorum,
Sonumu bekliyorum.
Senin gibi,
Senin sevdiğin gibi,
Tıpkı nefret ettiğin gibi.
Üzerime atılacak iftiraları,
Edeceğim itirazları bekliyorum.

Bitmesini beklediğim dakikaları kovalıyorum.
Hüznüme sarılıp 5 katlı bir binanın boşluğuna bırakıyorum kendimi.

Düşemiyorum. Ölüm! Korkuyorum...

Bir tanıdık görüyorum tellerle örülmüş bahçemde.
Kaçmasın diye, ben ondan kaçıyorum.

Kayalıklardan oklar savuruyorum, bütün bu huzuru çalanlara.
Bazen keman çalanlara...
Keman,
Siyah bir sahnenin ardından,
Elleri titreyen bembeyaz sıfatlar.
İki kelam etse, uyuşacak dudaklar.
Yanlış toprakları sulayan notalar.
Birbirini kovalayan balıklar...

Sahte tiyatro sanatçıları!
Hepsini lanetliyorum...
Ve keman!
Ritim tutan parmaklarıma kenetleniyorum ancak.
Kulaklarımı çiziyor hissedene kadar.
Parmaklarımın boğumları mosmor...
Siyah bir bağcık sallanıyor
Lanetler savurup ellerimi vuruyorum...
Çalmayın!
Söylemeyin!
Duymayayım!

Beni bırakmayan zincirlerimin sesi, dolduruyor kulaklarımı.

Beni anlamayan bir boşlukta sallanıyorum bahçemdeki salıncakta.
Gıcırdayan paslı demirlerle şarkılar besteliyorum.

Ey ölüm! Korkuyorum...

Sonra bulanıklaşıyor göz bebeklerim.
Yere seriliyorum ve küçücük bir rüya görüyorum.

Rüyalarımı bir başkası yaşıyor sanki.
Duygularımı taş zemine sabitliyorum.
Ellerim kanıyor,
Ellerim orada kalıyor.
Kimseyi suçlayamam.
Bu şarkılar çalacak.
Biz öleceğiz...

Seni yutanlar,
Beni deşenler,
Bulutları unutanlar.
Aynı kişiler...

-yanıkkokulukadın