Unwritten Notes and Wounds

Chapter 20

[A/N: This chapter is dedicated to one of the best writers here in wattpad at Nikki ^__^ Hi ate !! Kaway kaway! :))]

Gail's POV

Kagabi hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa study table.. Nagreready na ako papunta sa school ngayon.. Nakaligo na ko at kasalukuyang nagsusuot ng school uniform. Kinuha ko yung pulbos at naglagay sa mukha ko.. Nung nakita kong ayos na ang hitsura ko, nagsuklay na ko at sasakay na sana ako ng shuttle ung tinawag ako ni mama..

"Anak... Please don't be like that. You're making me sad. You need to fight remember? Be strong anak. We believe in you.." 

"Yes papa.." Hinalikan ko si papa sa pisngi at sumakay na sa shuttle.. 

This is gonna be a long day...

Pagpasok ko ginawa ko ang usual kong ginagawa.. Nagwawave at todong nakangiti na para bang napaka-saya ko at walang kaproble problema..

Pagpunta ko sa locker... Nawala bigla yung ngiti sa mga labi..

I can't move..

What I'm seeing right now is a very heartbreaking scene...

"Ba't ang saya saya mo? Pano na yung mga pangako mo sa akin? Share most of your memories with me diba? Then what's this Dictoj?" Mahina kong sinasabi ang mga katagang yan habang pinapanood sila ni Naye na masayang naguusap..

Pero nagulat ako nung.....

Nung....

Nagtama ang mga mata namin...

**NOW PLAYING: HANGING BY A MOMENT BY LIFEHOUSE**

Ano pa nga bang gagawin ko? Siyempre ngumiti.. Ipakita na parang wala lang sakin lahat ng sakit na nararamdaman ko...

Why do I need to fall inlove more rather than getting mad at you and just get mad at you..

Dictoj, what's happening? Will you make me move?

"Hi Gail!" Bati sakin ni Naye ng ngiting ngiti.. Kaya tumango lang ako pero hindi pa rin makahakbang..

Si Dictoj...

Iniwas niya lang ang tingin niya sa akin at dinaanan lang ako..

Dahan dahan akong naglalakad papunta sa locker.. Bigla nanaman akong nanghina..

Napaupo ako sa may hallway at sumandal sa may locker... 

Late na ko ka'ya wala nang tao.. Hindi ko nanaman napigilang mapaiyak..

Grabe... Bakit ba ako nahihirapan ng ganito?

Ano bang ginawa kong masama? Nakasakit ba ko? Ano bang gagawin ko?

Ba't ganito yung nararanasan ko?

Pinunasan ko yung mga luha ko at pumasok na sa loob ng classroom...

Nagsorry ako siyempre kay ma'am for being late at pinaupo niya na lang ako kasi siguro nahalata niya na medyo masama ang pakiramadam ko..

Tumingin ako kay Dictoj pero nakatingin lang siya sa blackboard.. Steady lang yung ulo niya.. Do I really need to suffer like this?

Hindi ako pwedeng bumitaw..

Pero paano ko sasabihin sa kaniya yung totoo kung sila na ni Naye?

**END OF SONG**

Dictoj's POV

Late nanaman siya.. Ano kayang nangyari sa kaniya?

Mukha pa rin naman siyang masayahin e...

Hindi ko rin alam kung ano nang nagyayari sa kaniya.. Miss na miss ko na siya.. 

Every after class pagkatapos ko ihatid si Naye sa kanila.. Napapaisip lagi ako..

Bakit hindi ako masaya? Nalulungkot lang ako nang sobra at pumupunta araw araw sa tapat ng bahay nila Gail..

Parang kong baliw dun lagi na pinag-iisipan kung tatanungin ko ba siya kung may pag-asa ba ako o wala..

Ang hirap.. 

Nagulat ako dahil bigla siyang tumabi sa akin.. Pagkatingin ko sa kaniya nakangiti siya.. Miss na miss ko na siya..

"Dictoj.. Mag-usap nga ta'yo.. Diba sabi mo whenever I'm at my worst pwede kitang kausapin? Nasa state ako ngayon ng pagkakaroon ng worst na buhay e.." Tapos bigla siyang umiwas ng tingin at unti unting nawala yung ngiti sa labi niya..

"Ano yun? Anong problema?" Tumingin siya sa akin.. Kitang kita ko yung mga mata niya na maraming gustong sabihin.. 

"Ikaw.. Kung bakit ka ganyan.. Kung anong nangyayari sa'yo. Ang daya mo iniwan mo na lang bigla ako sa ere. Ni hindi mo man lang ako tinanong kung ano ba yung side ko.. Ni hindi mo alam kung ano yung pinagdadaanan ko.." Tapos nagulat ako nung may tumulong luha sa mata niya..

Nung pupunasan ko na yung pisngi niya...

Pinigil niya yung kamay ko at tumingin muli sa akin..

"Ba't ka ba ganiyan? Wala naman akong natatandaang ginawang masama sa'yo a?" Ayoko sa lahata yung nakikita ko siyang umiiyak kasi alam ko masayahin siya tao..

Kaso ngayon parang tinutusok ng madaming karayom yung dibdib ko na nakikita ko siyang umiiyak.. Nang dahil sa akin..

"Gail.. Sorry.. Huwag ka nang umiyak please?" Pinunasan ko yung luha sa mata niya..

"Hindi na ko makakapagbigay ng oras sa'yo ngayon ng katulad ng dati.. Sorry kung iniwasan kita.. Akala ko kasi magbabago yung tingin mo sa akin bilang kaibigan e.. Tsaka may girlfriend na ko ngayon Gail.." Tama yang ginagawa mo Dictoj..

"Alam ko naman na bestfriend lang ako ka'ya sino nga ba naman ako para bigyan mo ng kahit kaunting oras lang diba? You're making me hang on a broken thread Dictoj.. I don't get you.." Tumayo siya bigla at mabilis na naglakad papunta kay ma'am. May sinabi siya at lumabas nang tuluyan..

Ano bang dapat kong gawin? Nalulungkot ako dahil hindi ko kasama si Gail.. At gusto ko naman si Naye.. 

Kung ka'yo nasa sitwasyon ko ano bang gagawin niyo? Ayoko lang naman na masira ang friendship namin ni Gail.. Kaso ang gulo lang talaga dahil malungkot akong di nakakasama si Gail pero pinipilt kong lumayo sa kaniya..

Para kong baliw no? Isang baliw na di malaman kung ano ang gagawin..

Pero kapag kasama ko din naman si Naye nagiging masaya din ako kahit papaano.. But I still feel bad and sad without Gail..

Aaaaaarrrggghhh!! Ang gulo..

Ang alam ko lang ngayon.. Kailangan maayos ko ulit ang friendship namin ni Gail. Hindi pwedeng masira yun dahil lang sa kapalpakan kong 'to..

Ayokong mawala sakin si Gail..

Parang di ko kakayanin..

Mali.. Hindi ko talaga kakayanin..