Indefinable

Kapalı

Bu bölüm Jessica'nın iç dünyasının derinliklerinden geliyor.Karakteri çözümlemeniz acısından,güzel olacağını düşündüm.

Telefonumun çalma melodisi"Pretty Girls."ile gözlerimi araladım.Telefon tasarımcım aynı zamanda en yakın arkadaşım olan Ashleydendi.Okula
gitmeme daha bir saat vardı.Yarım saat sonra alarmım çalacaktı.

"Alo."dedim uykulı sesimle

"Alo.Uyuyor muydun? Rahatsız etmek istememiştim,neyse bugün okuldan öğlenleyin çıksan iyi olur diyecektim.
Biliyorsun yarışma yaklaşıyor ve bir an önce köstümleri hazırlamazsak yetiştiremeyeceğiz."

Devam edecekken sözünü kestim
Bilmiyorum kaba bir davranış ama sabah sabah fazla konuşuyordu.

"Bugün okula gitmeyeceğim.Kate beni idare edebilir.Zaten ortada karegrofi yok.Çok sorun olacağını sanmam."

"Tamam sen nasılsın?"

"Bilmiyorum son günlerde kafam çok karışık.Kendimi toparlayabilmem için
en azından birkaç gün okuldan uzak kalmayı planlıyorum.

"Bu kadar çabuk pes etmeyeceksin değil mi? Güçlü olduğunu biliyorum.
Kolay kolay kaçmayacaksın.Rahatsız olduğun ne varsa önemsememeye çalış.Şimdi kapatmak zorundayım ama seni sevdiğimi sakın unutma."

"Ben de seni seviyorum." dediğim gibi telefon kapandı.En çok ihtiyacım olan
sevdiğim birinin yanında olmasıydı.
Kafamı dağıtacak bir şeye,ihtiyacım vardı.Kütüphanemde gezinirken elim alıp da,okumadığım gece evi serisine gitti.Aksiyonlu hayatıma bir parça daha aksiyon katmıştım.Gerçi bunu benim yaptığımdan emin değildim.

Hiçbir zaman tamamen masum biri olmamıştım ama bu seferki hatamın, ne olduğunu bende merak ediyorum.
Belki de ortada bir hata olmadığı için bulamıyordum.Gerçek olmayan bir şeyi,bulmaya çalışırken,zamanımı tüketiyorum.Bu süreçte yorulduğumu bir o kadar sıkıldığımı hissediyorum.
Aklıma gelen düşünce gülümsememe neden olurken,ayaklarım beni evimin kilitli odasına doğru yönlendirdi.

Anahtarı sadece bende olan ve kimsenin girmesine izin vermediğim oda... Geçmişimin yıpranmaya yüz tutmuş anıları,gün yüzüne çıkarken kırıklıklarım,zaaflarım,bencilliği
kinim,güçlülüğüm,güçsüzlüğüm ile beni ben yapan parçalar ortaya çıkıyordu.Kitaplığı amacından olarak farklı zamanlardaki resimlerim ile doldurmuştum.Her biri bana başka bir anıyı çağrıştırırken,hayatımın dönüm noktalarını görme fırsatı buluyor,geçen zamanın da değerimi anlıyorum.Resimlerin,arasında dans yarışmasını kazandığım sertifikanın da bulunması beni gülümsetmişti.
Şeker hastalığımdan dolayı,annemim beni sık sık engellemeye çalışıp da,bir türkü başaramaması,dün gibiydi.
Yanındakine bakmamla bir hüzün kaplasa da içimi,bakmayı sürdürdüm.
Lise yıllarında çekilmişti.Kendim,o zamanlar en yakın arkadaş dediğim Kate ve onu benimle aldatan Troy..

Fotoğrafı yerine bırakıp,odanın içinde ilerledim.En kenarda,içi dolu bir koli duruyordu.İçine ne koyduğumu bile hatırlamıyorken,ne kadar eski olabileceğimi düşündüm.Koliyi dağıtırken,içinden çıkanlarla birlikte tozlar da etrafa savruluyor,temizlik yapmam gerektiğini söylüyorlardı.

Titizlik takıntım olmasa da pis biri değildim,sadece buraya uzun zaman uğramamıştım.Yırtık,pırtık,bir kağıt parçasını elime alıp,silinmiş yazıları okumaya çalıştım.

Yapmam gerekenler

Sen kendin olduğun için yaşamalısın.

Şeker hastalığımın,eğer yememe ve uyku düzenime dikkat edersem beni etkilemeyeceğini söyleyen bir doktor varken,ailene kulak asmamalıyım."