Indefinable

Yüzleşme

Kapıyı açıp karşımda onu gördüm.Onu ikiyıldır görmememe rağmen onu görmenin heyecanını bile yaşayamıyorum.Annem olmasına rağmen
ona"Anne"demek zor geliyordu.Sanki karşımdaki bir yabancıydı.Her zaman benden davranışlarımı düzeltmemi istemişti ama son kavgamızda
bardağı taşıran son damlayı atmıştım.Hatalıydım.Pişmanlık içimi kemirirken yapabileceğim en kolay şeyi yapmıştım.Beni tüketen gerçeklerde Amerikaya kaçmıştım.Kendime yeni bi yaşam kurmuştum.Los Angeles bir sürü çeteye ve iyi satıcılara sahip bir şehirdi.Harry bu konuda bana yardımcı olmuştu.Onun sayesinde Amerikadaki bağlantılarla iletişime geçmiştim.Los Angeles'a geldiğim gibi en çetin uyuşturucu çetesinden birinin lideri olmuştum.Kendi hayatımı kurmanın özgürlüğünü yaşamışken niye tekrar karşıma karşıma çıkıyordu ki?

"Burada ne işin var dedim soğuk bir sesle

"Seni merak ettim."

"İçeri geç deyip kapının önünden çekildim.Ağzımdan kötü sözlerin çıkması an meselesiydi.Bütün apartmanın kavgamızı dinlemesini istemem

"Yani sadece beni merak ettiğin için buradasın?" diye sordum alaycı bir sesle.Resmen eğleniyordum.

Cevap vermek yerine sezsiz kaldı.Sanki daha önce hiç ev görmemiş evi incelemeye başladı.Sanki benim yaşamım onu ilgilendiriyor gibiydi.

"Burayı nasıl buldun?"

"Nasıl bulduğum önemli mi?"

"Sana burayı nasıl buldun dedim?"

Sinirli çikan sesim onu ürkütmüştü. Sorumu  daha yüksek bir sesle tekrar ettim.

"Doniya söyledi."

Niye herşeye karışıyordu ki?

"Dostum ben gidiyorum

"Görüşürüz deyip Niall'ı geçirdikten sonra anneme döndüm.

Bakışlarım koridorda meraklı gözlerle annemi süzen Jessica'ya takıldığında gerilmiştim.Ona anlatıp anlatamayacağım konusunda kararsızdım. Yanımıza gelmiyordu.Annemin bakışları onu bulduğunda gerilmiştim.Yanımıza gelip sıcak bir gülümsemeyle adını söyleyip anneme el uzattı.
Annem gözlerini Jessica'dan alabildiğinde elini uzatıp sıktı.

"Bu senin kız arkadaşın mı?

Niye bu kadar şaşırdığını belli etmek zorundaydı ki? Umarım geçmiş hesapları işin içine karıştırmaz,Jessica'yı huzursuz etmezdi.

"Evet.Oturma odasında bekle.Geliyorum. deyip Jessica'yı odaya itikledim.

"Gitmemi istersen giderim.İttirmene gerek yoktu diye tersledi beni.

"Özür dilerim. Annemle aynı yerde olmanın iyi bir fikir olduğunu düşünmüyorum."

"Neden?"

Ona geçmişim hakkında ileri geri konuşmasının ilişkimizi bozabileceğini söyleyemeyecektim elbette. Onun yerine"Biz pek anlaşamıyoruz." diye kestirip attım.İnanmışa benzemiyordu.Kimi kandırıyorum ki? Benim aptalca bahanelerime inanacak biri değildi.Hem onun hakkında
benim de çok birşey bildiğim söylenemezdi.

Yatakta bir çöküntü hissettim.Ona bakmadım"İyi misin?" Benim için endişeleniyordu.Onu kırmak istemiyordum.Kolumu omzuna atıp onu kendime çektim.Başımı göğsüme yasladı."Annenle aranızda problemleriniz var gibi." Görmesini umaraktan başımı salladım."Annene soğuk davranıyorsun.Beni ilgilendirmez ama anlatmak istersen anlatabilirsin."

"Annem beni hiçbir zaman desteklemedi.Serserinin önde gideniydim.Sinir kontrolüm hiç yoktu.Arkadaş grubumda benden farklı sayılmazdı. Birilerine bulaşır,kavga çıkarırdık.Değişmem için bana bir süre zaman tanıdı. Onunlayken geçirdiğim en güzel zamanlardı.Beni gözlemleyip hiçbir şey demezdi.Sonra patladı. Boyle işte.Boşver." deyip kestirip attım.